«Η ψωρίαση δεν είναι μεταδοτική»

Ισχυρό μήνυμα Δερματολογικής Εταιρείας και ασθενών
Στόχος της χθεσινής διάσκεψης ήταν να πάψει να επικρατεί προκατάληψη για την ασθένεια και να περάσει στο κοινό ότι η συγκεκριμένη νόσος δεν μεταδίδεται
Διάσκεψη Τύπου, με στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού σε σχέση με την ψωρίαση, παρέθεσε χθες η Δερματολογική και Αφροδισιολογική Εταιρεία Κύπρου, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ψωρίασης. Όπως επισημάνθηκε, στην Κύπρο είναι ελλιπής η ενημέρωση για την ψωρίαση και τις θεραπείες της, οι οποίες μπορούν να εξασφαλίσουν στον ασθενή καλύτερη ποιότητα ζωής. Στόχος της διάσκεψης, όπως τονίστηκε, ήταν για να πάψει να επικρατεί προκατάληψη για την ασθένεια και να περάσει στο κοινό ότι η ψωρίαση δεν μεταδίδεται. Μάλιστα, το μήνυμα που έστειλαν τόσο ιατροί όσο και ασθενείς είναι ότι «Η ψωρίαση δεν είναι μεταδοτική».
Πού κτυπά
Κατά τη διάσκεψη παρουσιάστηκε ενημερωτικό εγχειρίδιο που ετοίμασε η Δερματολογική Εταιρεία, με σκοπό τη σφαιρική ενημέρωση του κοινού γύρω από την ασθένεια. Όπως αναφέρθηκε εξάλλου κατά τη διάσκεψη, η ψωρίαση επηρεάζει το σώμα τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, αφού είναι μια συχνή χρόνια φλεγμονώδης δερματοπάθεια, που προσβάλλει το 2% του πληθυσμού. Κατ’ αναλογίαν, υπολογίζεται ότι στην Κύπρο περίπου 15 χιλιάδες άτομα πάσχουν από κάποια μορφή ψωρίασης. Από την ασθένεια προσβάλλονται τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες, ενώ οι ηλικίες έναρξης της ασθένειας κυμαίνονται από 20 έως 35 χρονών. Ωστόσο, βάσει στοιχείων, η ψωρίαση εμφανίζεται στο 75% των ασθενών πριν από τα 40, χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει πως η ασθένεια κοιτά ηλικία, αφού μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία.
Τι προκαλεί
Η ψωρίαση προκαλεί, όπως λέχθηκε, ψυχολογική, κοινωνική και οικονομική επιβάρυνση. Σε ό,τι αφορά την ψυχολογική, σύμφωνα με τους εισηγητές, η ψωρίαση προκαλεί στους ασθενείς άγχος, κατάθλιψη, προβλήματα στη δουλειά, ενώ τους ωθεί στη χρήση αλκοόλ και καπνού, καθώς και ηρεμιστικών και αντικαταθλιπτικών. Όσον αφορά την κοινωνική, η ψωρίαση προκαλεί στιγματισμό των ασθενών, την κοινωνική τους απομόνωση και απόρριψη από τους υπόλοιπους ανθρώπους, ενώ σε ό,τι αφορά την οικονομική, αναφέρθηκε πως η θεραπεία της είναι χρονοβόρα και κοστίζει. Βάσει, μάλιστα, στοιχείων, οι ασθενείς χάνουν, κατά μέσο όρο, το 59,3% του χρόνου εργασίας τους σε θεραπείες, κάτι που οδηγεί κάποιους και στην ανεργία.
Ζώντας με τη νόσο
Επίσης, κατά τη διάρκεια της χθεσινής διάσκεψης, η Δερματολογική Εταιρεία παρουσίασε δυο ασθενείς με χρόνια ψωρίαση, οι οποίοι θέλησαν να μοιραστούν τις εμπειρίες και τα βιώματά τους με τους παρευρισκομένους. Πρόκειται για τις Χαρά και Άντρη, οι οποίες είναι μητέρες, και οι οποίες έφτασαν ακόμη και στο σημείο να απομονώνονται στο σπίτι, σε μια προσπάθεια να μην πέσουν θύματα στιγματισμού. Ειδικότερα, η Χαρά δήλωσε ευτυχισμένη που έχει απελευθερωθεί κατά μεγάλο βαθμό από την ασθένεια, αφού πλέον το σώμα της είναι φυσιολογικό και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να αντιληφθεί ότι πάσχει από την ασθένεια. Πάντως, και οι δυο κοπέλες έστειλαν το ξεκάθαρο μήνυμα πως η ασθένειά τους δεν μεταδίδεται και ότι πρέπει να σταματήσει ο άδικος στιγματισμός των ατόμων με ψωρίαση.
Σύμφωνα, εξάλλου, με το ενημερωτικό εγχειρίδιο της Δερματολογικής Εταιρείας, η ψωρίαση μπορεί να φαίνεται ότι προσβάλλει επιφανειακά μόνο το δέρμα, αλλά στη νόσο υπάρχει συμμετοχή του ανοσοποιητικού συστήματος. Εμφανίζονται, συνεπώς, κνησμώδεις ερυθρές πλάκες με λέπι στην επιφάνεια τους, λόγω ανώμαλου πολλαπλασιασμού των κυττάρων της επιδερμίδας, που προκαλείται από διαταραχή στο ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού.

Η σοβαρότητα της ψωρίασης ποικίλλει σε κάθε άνθρωπο και υπάρχουν πολλές μορφές ψωρίασης. Η πιο συνηθισμένη είναι η κατά πλάκας ψωρίαση (κοινή ψωρίαση), η οποία εμφανίζεται στο 85% περίπου όλων των ασθενών με ψωρίαση. Άλλες μορφές ψωρίασης είναι: η σταγονοειδής, η ερυθροδερμική, η φλυκταινώδης και η ψωριασική ονυχία (προσβολή νυχιών). Αξίζει, πάντως, να τονιστεί πως δερματικές βλάβες μπορεί να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος, με πιο συχνές εντοπίσεις το τριχωτό της κεφαλής, τους αγκώνες, τα γόνατα, το κατώτερο μέρος της ράχης και τα άκρα.