Την 1η Οκτωβρίου, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης δήλωνε πως το Υπουργείο Εξωτερικών και η Μόνιμη Αντιπροσωπία της Κύπρου στις Βρυξέλλες συνεχίζουν τα διαβήματά τους στην Ε.Ε., ενόψει της έκδοσης της έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Και τόνιζε: «Όπως γνωρίζετε, υπάρχουν για την Τουρκία συγκεκριμένες υποχρεώσεις και, δυστυχώς, δεν υπήρξε, ειδικά σε σχέση με τις κυπρογενείς της υποχρεώσεις, η όποια πρόοδος. Ως εκ τούτου, αναμένουμε αυστηρά μηνύματα στο συγκεκριμένο θέμα». Τελικά, όχι μόνο δεν επαληθεύτηκαν οι προσδοκίες της Κυβέρνησης, όχι μόνο έπεσαν στο κενό τα διαβήματα του Υπουργείου Εξωτερικών και της κυπριακής Αντιπροσωπίας στις Βρυξέλλες, αλλά στο προσχέδιο της έκθεσης Αξιολόγησης για την Τουρκία, το οποίο ετοίμασε ο απερχόμενος Επίτροπος Στέφαν Φούλε, αγνοεί όλες τις αποδεσμεύσεις της Τουρκίας από τις κυπρογενείς υποχρεώσεις της και την επαινεί, γιατί υποστηρίζει την επανάληψη των συνομιλιών! Είναι καιρός η Κυβέρνηση να σταματήσει να διατηρεί ψευδαισθήσεις, ως προς τον βαθμό πίεσης τον οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να ασκήσει στην Τουρκία, ή πόσο μπορούν τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. να αγνοούν τα συμφέροντά τους στην Τουρκία, ώστε να την υποχρεώσουν να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Την ίδια στιγμή, η Κυβέρνηση θα πρέπει να λησμονήσει την περίπτωση η Τουρκία να θυσιάσει την Κύπρο, χάριν της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν η ευρωπαϊκή οικογένεια ήθελε να ασκήσει πίεση στην Τουρκία, θα το έπραττε εδώ και χρόνια. Επειδή για χρόνια εκδηλώνεται άρνηση από πλευράς Άγκυρας να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο της Άγκυρας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε και τον χρόνο και τη νομική και την πολιτική δικαιολογία να διακόψει τον ενταξιακό διάλογο με την Τουρκία, εφόσον αρνείτο εκπλήρωση των υποχρεώσεών της. Δεν το έπραξε, ούτε και θα το πράξει. Την ίδια στιγμή, όμως, καλό θα ήταν να αναλογισθούν οι κυβερνήσεις, σημερινή και προηγούμενες, κατά πόσο φέρουν οι ίδιες ευθύνες για τις ευρωπαϊκές θωπείες προς την κατοχική δύναμη. Απαίτησε ποτέ, κυπριακή κυβέρνηση, από την Ευρωπαϊκή Ένωση να διακόψει τον ενταξιακό διάλογο με την Τουρκία, ή να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία, για την άρνησή της να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της; Ουδέποτε. Αντίθετα, οι κυπριακές κυβερνήσεις ζουν και αναπνέουν με τον ευσεβή πόθο να δουν μία ευρωπαϊκή και δημοκρατική Τουρκία, ενταγμένη στην Ε.Ε. Όνειρο θερινής νυκτός ο εξευρωπαϊσμός της Τουρκίας... Το ελάχιστον που αναμένουμε τώρα είναι να κινηθεί η Κυβέρνηση, ώστε το απαράδεκτο προσχέδιο Φούλε να διαφοροποιηθεί και σε αυτό να περιληφθούν στοιχεία καταδικαστικά για την Τουρκία, την ώς τώρα τακτική της και την αδιάλλακτη στάση που τηρεί στις συνομιλίες. Πολλά επένδυσε η Κυβέρνηση στην εκλογή του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στη θέση του Προέδρου της Κομισιόν. Ήλθε η στιγμή και η Κυβέρνηση να επιστρατεύσει τον Γιούνκερ, τον «δικό μας άνθρωπο», και ο κ. Γιούνκερ να δικαιώσει τις προσδοκίες του κυπριακού λαού, ως φίλος και προασπιστής των δικαίων του. Συν Αθηνά και χείρα κίνει, όμως. Αν θέλουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να καταστεί αποφασιστικότερη έναντι της Τουρκίας και των μεθοδεύσεών της, οφείλουν οι ηγέτες μας, αντί να φιλούν το χέρι του κατακτητή, να καταστούν διεκδικητικοί και να πιέζουν την Ε.Ένωση για μεγαλύτερη άσκηση πιέσεων προς την Τουρκία. Κανένας δεν θα διεκδικήσει δικαιώματά μας, όταν εμείς δεν διεκδικούμε δικαιώματα, αλλά επιδιώκουμε περισσότερο να λάβουμε πιστοποιητικά καλού παιδιού...
