Μακάρι ο Νταβούτογλου να ψεύδεται…

Ε. Θεοχάρους: Το «όχι» έχει κόστος, καθώς πρέπει να κάνεις θυσίες για να το υποστηρίξεις
Η ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ διερωτάται γιατί δεν διαψεύδει κανείς από την Αθήνα τις πληροφορίες που διαρρέουν ότι ο Τούρκος Πρωθυπουργός επιδιώκει να διαταράξει τις σχέσεις Ελλάδας και Κύπρου
ΑΥΤΟ που αφήνεται να νοηθεί από ξένους είναι ότι «υπάρχει περίγραμμα συμφωνίας, ουσιαστικά επί όλων των προβλημάτων και εκκρεμοτήτων»
Σε μιαν άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη στη «Σ», η ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ Ελένη Θεοχάρους τονίζει ότι η Κυβέρνηση όφειλε να διακόψει μονομερώς τις ενταξιακές της Τουρκίας. Και προσθέτει πως είναι γεγονός ότι διαρρέουν συνεχώς πληροφορίες ότι ο Νταβούτογλου ψεύδεται, και ότι απλώς επιδιώκει να διαταράξει τις σχέσεις Ελλάδας και Κύπρου. Διερωτάται, εντούτοις, γιατί κανείς δεν τον διαψεύδει από την Αθήνα.
Αναφέρει δε ότι η στάση των Αθηνών στις συνομιλίες με τον Νταβούτογλου υπήρξε απογοητευτική. Σε άλλο σημείο η Ελένη Θεοχάρους εκφράζει την άποψη ότι το «όχι» έχει κόστος, έχει τίμημα και πρέπει να κάνεις θυσίες για να το υποστηρίξεις, πρέπει να έχεις εναλλακτικές επιλογές.
- Το «Μπαρμπαρός» συνεχίζει να αλωνίζει στην κυπριακή ΑΟΖ και σε μερικές ώρες συνεδριάζει το Συμβούλιο Υπουργών και ακολούθως των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων. Η κοινή γνώμη τι μπορεί να αναμένει από την Ε.Ε.;
- Αυτό είναι ένα καίριο ερώτημα και καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι την τραγικότητα των στιγμών που περνάμε. Δεν μπορεί να περιμένουμε από την Ευρώπη να μας δώσει αυτά που ποτέ δεν διεκδικήσαμε. Διότι στην Ε.Ε. παίρνεις αυτά που διεκδικείς, και αυτό είναι λογικό. Εφόσον, βεβαίως, οι διεκδικήσεις σου προβάλλονται και εντάσσονται μέσα σε συγκεκριμένες στρατηγικές και στοχεύουν σε συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Εφόσον «συνταυτίζονται» και συμπλέουν με συμφέροντα δυνητικών συμμάχων. Ήδη από τον Ιούνιο εκδηλώθηκε νέα έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας, η οποία κλιμακώθηκε επικίνδυνα μετά τις τουρκικές προεδρικές εκλογές. Αποκορύφωμα υπήρξε η έκδοση της NAVTEX, η οποία δέσμευσε τεράστια έκταση της κυπριακής ΑΟΖ για ερευνητικούς πλόες του «Μπαρμπαρός» και ισχυρού τμήματος του τουρκικού στόλου, και η έμπρακτη αμφισβήτηση της ύπαρξης και της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Δυστυχώς, η κυπριακή Κυβέρνηση δεν έθεσε ως στόχο ούτε διεκδίκησε την επιβολή κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας για τη μαζική και κατά συρροήν παραβίαση του διεθνούς νόμου και του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ευθύς εξαρχής η πλευρά μας απέκλεισε την πρόκληση κόστους στην Τουρκία.

Η διακοπή των συνομιλιών ήταν μια σωστή κίνηση, αλλά παρέμεινε μετέωρη. Η επίσκεψη Σαμαρά ήταν επίσης μια σωστή κίνηση και καλά κάνει ο Πρωθυπουργός να θυμηθεί τι είπε ενώπιον της κυπριακής Βουλής κατά την επίσκεψή του εκείνη. Καλά κάνουμε όλοι να θυμηθούμε και τις ομόφωνες αποφάσεις της σύσκεψης των αρχηγών. Και τη διακήρυξη του Καΐρου. Η τριμερής του Καΐρου ήταν μια σημαντική επιτυχία, η οποία, όμως, εξουδετερώθηκε την επαύριον με την εξαγγελία της επίσκεψης Νταβούτογλου στην Αθήνα.

Στη Λευκωσία ήταν εμφανές το κενό εξουσίας λόγω της ασθενείας και απουσίας του Προέδρου στη Νέα Υόρκη. Σοβαρές τουρκικές προκλήσεις παρέμειναν αναπάντητες και, ενώ κερδίσαμε ένα καλό ψήφισμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το ακυρώσαμε πρώτοι εμείς μη αντιδρώντας στη δήλωση του Επιτρόπου Χαν ότι οι συνομιλίες ξαναρχίζουν πάραυτα και μη απαιτώντας την εφαρμογή κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας.

Ήδη ο Χαν δηλώνει ότι προσδοκά να ανοίξει κεφάλαια της Τουρκίας επί Λετονικής Προεδρίας. Εφόσον, λοιπόν, ο στόχος μας δεν ήταν να πληρώσει κόστος η Τουρκία για να τερματιστούν οι παραβιάσεις και να αναγνωριστεί η Κυπριακή Δημοκρατία από την κατοχική χώρα, εφόσον δεν το απαίτησε η Κυβέρνηση από την Ε.Ε., εφόσον αφέθηκαν παράγοντες-κλειδιά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να πιστεύουν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν επιθυμεί κυρώσεις και μέτρα εναντίον της Τουρκίας, εφόσον η Κυβέρνηση πήρε πρωτοβουλίες για την αποκλιμάκωση της κρίσης -λες και εμείς την προκαλέσαμε- τι περιμένετε να εισπράξουμε σήμερα από την Ε.Ε.;

Θα εισπράξουμε το αυτονόητο και τίποτε περισσότερο: Ότι, δηλαδή, είμαστε κράτος μέλος της Ε.Ε. και ότι θα πρέπει η Τουρκία να σεβαστεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και να μας αναγνωρίσει. Αυτά ορθώς λέγονται και επαναλαμβάνονται, όμως η πρακτική εφαρμογή τους είναι μηδενική! Διότι η Τουρκία δεν πληρώνει κόστος ούτε από την κατοχή των εδαφών μας ούτε από την κατοχή των θαλασσών μας.

Διότι ο Νταβούτογλου μετά τη θριαμβευτική επίσκεψή του στην Αθήνα ανακοίνωσε ότι υπάρχει περίγραμμα συμφωνίας, ουσιαστικά επί όλων των προβλημάτων και εκκρεμοτήτων. Και αμέσως άρχισαν οι πιέσεις για να ανοίξουν νέα κεφάλαια, όπως το 23 και 24, για τα θεμελιώδη δικαιώματα και τη δικαιοσύνη. Άρα, μην περιμένετε να μας δώσει η Ε.Ε. αυτό που δεν διεκδικούμε.
Η Κυβέρνηση όφειλε να διακόψει πάραυτα μονομερώς τις ενταξιακές τής Τουρκίας. Είναι, εντούτοις, γεγονός πως διαρρέουν συνεχώς πληροφορίες ότι ο Νταβούτογλου ψεύδεται. Ότι απλώς επιδιώκει να διαταράξει τις σχέσεις Ελλάδας και Κύπρου. Μακάρι να είναι κι έτσι. Αλλά γιατί κανείς δεν τον διαψεύδει από την Αθήνα;
- Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι δεν μπορούσαμε ή ότι δεν μπορούμε...
- Πρέπει να τελειώνουμε με αυτήν την ιστορία. Εάν δεν διεκδικούσαμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πέρα από τις επίσημες θέσεις της πολιτικής ηγεσίας εν γένει και της Κυβέρνησης ειδικότερα, πιστεύετε ότι θα εκδιδόταν το ψήφισμα καταδίκης που εκδόθηκε; Και επειδή ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει, θα πρέπει να πω ότι στο αρχικό κείμενο, στο αρχικό προσχέδιο υπήρχε αναφορά για επιβολή κυρώσεων και λήψη μέτρων κατά της Τουρκίας, και είχε γίνει δεκτό από το ΕΛΚ με τη σύμφωνη γνώμη και των τεχνοκρατών.

Δεν ήταν, όμως, όπως μας ελέχθη, η επίσημη θέση της Κύπρου, συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης. Και πώς έφτασε η «επίσημη» θέση παρακάμπτοντας τους Κύπριους ευρωβουλευτές που έμαθαν την «επίσημη» θέση από ξένους ευρωβουλευτές; Λοιπόν η επίσημη θέση ήταν ότι πρέπει να μείνουν ανοικτές οι γέφυρες για την επανέναρξη των συνομιλιών και, ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να γίνεται μνεία για κυρώσεις. Διότι, προφανώς, θα θυμώσει πιο πολύ η Τουρκία.
- Εσείς τι αντι-προβάλλετε;
- Αυτό που επιχείρησα από την αρχή: Την επιβολή κυρώσεων, τη λήψη μέτρων, τη διακοπή των ενταξιακών συνομιλιών της Τουρκίας, τη διακοπή της προενταξιακής βοήθειας προς τη χώρα που επέδραμε ξανά κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η υποτονική αντίδραση της Αθήνας και της Λευκωσίας και το κλίμα συμβιβασμού και παραθεώρησης της απειλής θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον στη σκέψη για σκηνοθετημένη κρίση. Η απομάκρυνση του «Μπαρμπαρός» με την εκπνοή της NAVTEX και η επανέναρξη των συνομιλιών θα συνιστά μέγιστη και καθοριστική ήττα για την πλευρά μας.

Η δε στάση των Αθηνών στις συνομιλίες με τον Νταβούτογλου υπήρξε απογοητευτική. Να υποθέσουμε πως όλα ήσαν τροχοδρομημένα; Τι θα συμβεί τελικά; Θα έχουμε αποφάσεις ανώδυνες για την Τουρκία για να αισθάνεται ικανοποιημένη η κοινή γνώμη ότι κάτι γίνεται και θα περιμένουμε την αποχώρηση του «Μπαρμπαρός» και ξανά πίσω στις συνομιλίες;

Αυτό που αφήνεται να νοηθεί από ξένους είναι ότι «υπάρχει περίγραμμα συμφωνίας, ουσιαστικά επί όλων των προβλημάτων και εκκρεμοτήτων». Αυτό, τουλάχιστον, αντιλαμβάνομαι ότι έχουν στο μυαλό τους οι Βρετανοί που κινούν τα νήματα, αλλά και αρκετοί από τους δικούς μας και στη συμπολίτευση και στην αντιπολίτευση.
«Το ΟΧΙ δεν είναι μια ανέξοδη επιλογή διαφυγής»
- Ωραία, θα μπορούσε να σας πει κάποιος, και τι θέλετε, να μην πάμε στις συνομιλίες και να αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν;
- Ναι, να μην πάμε. Προτού εισβάλει το «Μπαρμπαρός» με τον τουρκικό στόλο στις θάλασσές μας, οι συνομιλίες ήσαν ήδη βαλτωμένες. Το δηλώνουν απερίφραστα όσοι συμμετέχουν σε αυτές. Συνεπώς, αν πάμε πίσω στις συνομιλίες επιβεβαιώνουμε την υποταγή μας. Αλλά ας πούμε ότι κάνω λάθος. Αν ξανάρθει το «Μπαρμπαρός» και αν η Τουρκία βγάλει νέα NAVTEX πάλι θα φύγουμε; Και τι θα γίνει, θα μπούμε σε μια λογική παίζω-ξεπαίζω. Πώς θα προχωρήσουν οι συνομιλίες για βιώσιμη λύση;
Στις συνομιλίες θα πρέπει να επιστρέψουμε όταν η Ε.Ε. μάς πάρει στα σοβαρά και επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία, ούτως ώστε να υποχρεωθεί να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, όταν αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, όταν γίνει διαλλακτική. Είναι ένα από τα λίγα όπλα που μας έχουν απομείνει.

Εάν η Άγκυρα δεν καταβάλει τίμημα για την κατοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας και τις παρανομίες της, θα συνεχίσει την προέλασή της και εμείς θα υποχωρούμε ατάκτως ή θα «αναδιπλούμεθα ομαλώς». Το επόμενο βήμα θα είναι να διεκδικήσει η Τουρκία, είτε την επιβολή της λύσης που αυτή θέλει στο Κυπριακό είτε θα οδηγηθούμε σε αδιέξοδα και παγίωση της διχοτόμησης. Θα ενδώσουμε τότε ξανά στους νέους εκβιασμούς.
- Έτσι όπως τα λέτε, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι κακώς ο Πρόεδρος ανέστειλε τις συνομιλίες.
- Πολύ σωστά είπε ΟΧΙ στη συνέχιση των συνομιλιών ο Πρόεδρος. Η απόφασή του ήταν ορθή, όπως ορθό ήταν και το ΟΧΙ το 2004. Η αχίλλειος πτέρνα του ΟΧΙ είναι ότι οι ηγέτες μας, και όσοι τους πλαισιώνουν, όταν λένε το ΟΧΙ δεν προχωρούν στο σχέδιο Β και στην εναλλακτική στρατηγική και στον υγιή στόχο. Το ΟΧΙ δεν είναι μια ανέξοδη επιλογή διαφυγής.
- Τι εννοείτε;...
- Εννοώ ότι το «όχι» έχει κόστος, έχει τίμημα και πρέπει να κάνεις θυσίες για να το υποστηρίξεις, πρέπει να έχεις εναλλακτικές επιλογές. Δεν μπορεί απλώς να λες «όχι» και μετά να σφυρίζεις αδιάφορα. Είναι γι' αυτό που στις θάλασσες της Κύπρου βούλιαξε η «εξευμενιστική» πολιτική τόσων ετών. Η λαθεμένη πολιτική που επεδίωκε με καλοπιάσματα να συνεφέρει την Τουρκία και η οποία απέτυχε παταγωδώς. Η πολιτική των ψευδαισθήσεων του καλού και δημοκράτη Ερτογάν, που θέλει να λύσει το Κυπριακό και που μας οδηγεί στη χείριστη μορφή διχοτόμησης και στην κατάληψη του φυσικού αερίου από την Τουρκία, η οποία διαθέτει την ισχύ για να το πράξει.
Γιατί η Τουρκία έκανε την κρίση; Για να εδραιώσει την πρωτοκαθεδρία της στις θάλασσες της Ανατολική Μεσογείου. Εάν εμείς συνεχίσουμε να υποχωρούμε, θα κλιμακώνει την αδιαλλαξία της, αντί να γίνεται διαλλακτικότερη. Και κάτι άλλο: Οι Τούρκοι αποκαλύπτουν σήμερα με τις δηλώσεις Νταβούτογλου ότι θέλουν διακαώς ο αγωγός του κυπριακού φυσικού αερίου να περνάει από την Τουρκία. Έχω την αίσθηση ότι τη θέση αυτή ανέλαβαν εργολαβικά οι Βρετανοί να την πλασάρουν και ως θέση Κυπρίων παραγόντων και να μας πείσουν ότι είναι η σανίδα σωτηρίας μας.
Πρέπει να καθορίσουμε ποιος είναι ο στόχος
- Διερωτάται, όμως, ο κόσμος, τι κάνουμε; Ποιες επιλογές έχουμε;
- Πρώτα πρέπει να καθορίσουμε ποιος είναι ο στόχος. Προοπτικές υπάρχουν όταν υπάρχουν επιλογές, όταν έχουμε πολιτική πρόθεση να παλέψουμε, όταν παραδεχθούν όσοι επέμεναν στις εσφαλμένες εξευμενιστικές πολιτικές ότι απέτυχαν. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι κράτος μέλος της Ε.Ε. Είναι ακόμη ζωντανή. Γιατί ενταχθήκαμε στην ΕΕ; Για την επανενσωμάτωση των κατεχομένων στην Κυπριακή Δημοκρατία όπως καθορίζει το πρωτόκολλο 10 ή για τη διχοτόμησή της σε δυο ισότιμα συνιστώντα κράτη υπό την επικυριαρχία της Τουρκίας;

Η οποία, μόλις κατοχύρωσε και αυτήν την κατάκτηση με την 11η Φεβρουαρίου, έβαλε πλώρη από τη μια για τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και από την άλλη για την κατάληψη και των θαλασσών μας. Συνεπώς μοναδικός στόχος πρέπει να είναι η διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η επανενσωμάτωση των κατεχομένων. Φυσικά θα γίνουν συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, φυσικά η διοικητική δομή του κράτους θα διαφοροποιηθεί, αλλά το νέο καθεστώς θα πρέπει να είναι συμβατό με τις δημοκρατικές αρχές και αξίες της Ε.Ε.

Δεν μπορεί να αποδεχθούμε τη νομιμοποίηση των διαχωριστικών γραμμών που ετέθησαν από την εισβολή. Η στρατηγική αυτή προνοεί ότι η Ε.Ε. είναι ο πυλώνας της νομικής και ιδεολογικής βάσης της λύσης και η ισχύς είναι αποτέλεσμα συμμαχιών, όπως για παράδειγμα με το Ισραήλ και με άλλες χώρες. Επί τη βάσει της κοινωνίας συμφερόντων. Έπρεπε ήδη να είχαμε προχωρήσει στη διακοπή των ενταξιακών συνομιλιών της Τουρκίας με την Ε.Ε., μέχρι να αποδεχθεί δημοκρατική λύση στο Κυπριακό.

Παράλληλα, πρέπει να βελτιώσουμε τους συντελεστές ισχύος μας, από τα αμυντικά-συμμαχικά ζητήματα ώς την οικονομία. Χωρίς αυτά, ας μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι θα εκμεταλλευθούμε το φυσικό αέριο ή ότι θα πάρουμε λύση καλύτερη από τη διχοτόμηση. Εάν οι αλλαγές αυτές γίνονταν πριν από χρόνια, δεν θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε. Ξέρετε, όμως, γιατί δεν γίνονταν. Διότι μας έλεγαν ότι όλα αυτά είναι ουτοπία και ότι ο ρεαλισμός επιβάλλει τις άνευ όρων, στόχων, σκοπών και μεθόδων συνομιλίες. Σε δουλειά να βρισκόμαστε.
Τελικά η επί μακρόν ρεαλιστική δήθεν πολιτική αποδεικνύεται ουτοπική και τι μας λένε στην ουσία, ότι για να γίνει η ουτοπία ρεαλισμός, πρέπει να αποδεχθούμε τους όρους συνθηκολόγησης που μας επιβάλλει η Τουρκία.
Ακόμη και τώρα θα μπορούσαμε να προκαλέσουμε κόστος στην Τουρκία. Όμως, η γραμμή που ακολουθεί η Κύπρος είναι διαφορετική, είναι εξευμενιστική, είναι υποχωρητική. Με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να μας ζητούν και τα ρέστα, δηλαδή το άνοιγμα νέων κεφαλαίων. Αντί, δηλαδή, να τιμωρηθούν, επιβραβεύονται! Συνεπώς, εάν δεν αλλάξουμε πλεύση, η εσχάτη πλάνη θα είναι χείρων των προηγηθεισών.