Αντιφάσεις

Ο Νίκος Αναστασιάδης δεκάδες φορές από το 2004 και εντεύθεν επανέλαβε τον σεβασμό του προς την ετυμηγορία του κυπριακού Ελληνισμού, όπως αυτή εκφράστηκε κατά το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν. Δεκάδες φορές, επίσης, δήλωσε μ’ έμφαση πως δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθεί είτε επαναφορά του συγκεκριμένου με σχεδίου ως είχε είτε με διακοσμητικές αλλαγές, αφού, όπως ορθά σημειώνει κατά καιρούς στις σχετικές αναφορές του, κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με δεύτερη απόρριψη, μια εξέλιξη, δηλαδή, που κατά πάσα πιθανότητα θα ανοίξει τον δρόμο στην οριστική διχοτόμηση του νησιού μας.

Ας πούμε, λοιπόν, ότι αυτά τα οποία λέει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τα εννοεί και πως πραγματικά σέβεται την ετυμηγορία του κυπριακού Ελληνισμού, ότι στις προθέσεις του δεν βρίσκεται η επαναφορά του σχεδίου Ανάν, ούτε προσδοκά σε αυτοδικαίωση για τη στάση που ίδιος τήρησε πριν από μια δεκαετία. Με το δεδομένο, όμως, ότι η οποιαδήποτε λύση ενδεχομένως συμφωνηθεί θα περάσει από δημοψήφισμα, αυτό στο οποίο θα πρέπει οπωσδήποτε ν’ απαντήσει ο Νίκος Αναστασιάδης είναι το εξής:

Τι είναι εκείνο που τον κάνει να πιστεύει πως προχωρώντας σε διαπραγματεύσεις χωρίς τη στήριξη της πλειοψηφίας των κομμάτων, και στη βάση ενός κοινού ανακοινωθέντος για το οποίο εκφράζονται σφοδρές ενστάσεις, καθώς και εκτιμήσεις ότι θα οδηγήσει σε ουδόλως επιθυμητά για τη δική μας πλευρά αποτελέσματα, η κατάληξη δεν θα είναι η ίδια με εκείνην που θα υπήρχε σε πιθανή επαναφορά του σχεδίου Ανάν; Πώς είναι δυνατό να πιστεύει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι θα καταφέρει να πείσει τον κυπριακό Ελληνισμό να ψηφίσει υπέρ μιας λύσης, που είναι εκ των προτέρων δεδομένο πως δεν θα τυγχάνει της αποδοχής της πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων και που δεν υπάρχει περίπτωση να πορευθούμε προς αυτήν στο πλαίσιο της μέγιστης δυνατής συναίνεσης;

Είναι οξύμωρο, από τη μια να διακηρύττει ο Πρόεδρος ότι θα είναι καταστροφική για τον τόπο μια νέα απόρριψη, αλλά την ίδια ώρα να πολιτεύεται με τρόπο που να καθιστά τον κίνδυνο αυτό όχι απλώς προβλέψιμο, αλλά κάτι περισσότερο από υπαρκτό. Η μόνη εξήγηση, που μπορούμε να δώσουμε, είναι να εντάξουμε το σκεπτικό του αυτό στο ευρύτερο πλαίσιο ενάσκησης πολιτικής της παρούσας Κυβέρνησης, που όπως και να την αντικρίσει κανείς, ξεχειλίζει από... αντιφάσεις.
ploutarchoug@simerini.com