Νηφαλιότητα

Η σύναψη του κοινού ανακοινωθέντος και η επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό σηματοδότησαν την εκτόξευση του πολιτικού υδράργυρου στα ύψη και την απαρχή για καταιγιστικές εξελίξεις στο εσωτερικό κομματικό μέτωπο. Η νεοεκλεγείσα ηγεσία του ΔΗΚΟ βρήκε την ευκαιρία που ενδεχομένως περίμενε υπομονετικά, προκειμένου ν’ αποχωρήσει από μια Κυβέρνηση στην οποία ο πρόεδρος του συγκεκριμένου κόμματος, Νικόλας Παπαδόπουλος, αντιτάχθηκε πριν καν τον σχηματισμό της.

Την ίδια ώρα, όλα τα κόμματα έβγαλαν από τα θηκάρια τα σπαθιά και ξεκίνησαν τις «καθιερωμένες» αντιπαραθέσεις με φόντο το κοινό ανακοινωθέν και τη διαμορφωθείσα κατάσταση στο Κυπριακό. Δεν εστιάζουμε σήμερα στην ουσία των εξελίξεων, στο κατά πόσο, δηλαδή, ορθά ή λανθασμένα ο Νίκος Αναστασιάδης προχωρεί σε διαπραγματεύσεις. Άλλωστε, η θέση μας περί τούτου διατυπώθηκε επανειλημμένα τις τελευταίες ημέρες από τη στήλη αυτή.

Σκοπός του παρόντος κειμένου είναι να εκφράσουμε την έντονη ανησυχία μας γύρω από την προδιαγραφόμενη, και από τις δύο πλευρές, διαμόρφωση ενός διχαστικού κλίματος που διαβλέπουμε να καλλιεργείται από τις πολιτικές δυνάμεις και που αναπόφευκτα πολύ σύντομα, αν δεν έχει ήδη γίνει, θα μεταφερθεί ανάμεσα στον λαό. Η αναβίωση των όσων ζήσαμε πριν από μια δεκαετία, ο διαχωρισμός των πολιτών σε πατριώτες ή προδότες, η επαναφορά των γνωστών κοσμητικών επιθέτων από τους υποστηρικτές της μιας άποψης προς τους υποστηρικτές της άλλης και το αντίστροφο, είναι πραγματικά το τελευταίο πράγμα που έχει αυτήν τη στιγμή ανάγκη η κυπριακή κοινωνία.

Σε μια πραγματική δημοκρατία, ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να διατηρεί και να εκφράζει τις απόψεις του, οι οποίες επιβάλλεται να γίνονται σεβαστές από τον καθένα, είτε συμφωνεί είτε -πολύ περισσότερο- διαφωνεί με αυτές. Η μέγιστη ευθύνη διαφύλαξης της ενότητας ανάμεσα στον λαό, στον βαθμό που μπορεί υπό τα δεδομένα να διαφυλαχθεί, ανήκει πρώτα και κύρια στους ηγήτορές του, στους πολιτικούς, την Κυβέρνηση και τα κόμματα.

Είθισται να λέγεται και το επιβεβαιώνει η Ιστορία, πως τη μεγαλύτερη κατάρα του Ελληνισμού αποτελεί ο διχασμός. Θέλουμε να ελπίζουμε, για το καλό όλων μας, πως αυτή η κατάρα δεν θα αφεθεί από το σύνολο της πολιτικής μας ηγεσίας να υπερισχύσει και τούτη τη φορά, πως ανεξαρτήτως τοποθέτησης επί των εξελίξεων, θα επικρατήσει η ώριμη αντιπαραβολή θέσεων, η αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε για τον τόπο νηφαλιότητα.
ploutarchoug@simerini.com