Το χέρι Του

Οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό έχουν αρχίσει σε μια βάση γεμάτη από ασάφειες, που δίνουν το δικαίωμα στην τουρκική πλευρά να ερμηνεύει τα συμφωνηθέντα όπως βολεύει και όπως συμφέρει την ίδια. Το εθνικό μας ζήτημα εισέρχεται σε μια νέα φάση, η οποία εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους και κατά την οποία, έστω και το παραμικρό λάθος απ’ εδώ και πέρα, ενδεχομένως ν’ αποβεί και μοιραίο.

Την ίδια ώρα, το εσωτερικό μέτωπο μυρίζει μπαρούτι απ’ όλες τις απόψεις. Το ΔΗΚΟ, κομμένο περίπου στα δύο, ετοιμάζεται ν’ αποχωρήσει από την Κυβέρνηση, διαμαρτυρόμενο για την αθέτηση των προεκλογικών δεσμεύσεων του Νίκου Αναστασιάδη έναντι του κόμματος αναφορικά με το Κυπριακό. Θα συνεχίσει, όμως, όπως ξεκαθαρίζει, να συμπεριφέρεται υπεύθυνα και δεν προτίθεται να τινάξει στον αέρα το πρόγραμμα στήριξης στο οποίο βρίσκεται η χώρα μας.

Έστω και από την αντιπολίτευση, δηλαδή, θα παραμείνει πιστό στις διακηρύξεις του σε ό,τι αφορά την οικονομία και την αναγκαιότητα τήρησης του προνοιών του μνημονίου. Από την άλλη, το ΑΚΕΛ, εμφανίζεται έτοιμο να στηρίξει υπό προϋποθέσεις τις προσπάθειες του Πρόεδρου της Δημοκρατίας στο Κυπριακό· όμως, ταυτοχρόνως, κάθετη είναι η διαφωνία του και δριμεία είναι η κριτική που του ασκεί σε σχέση με τη μνημονιακή πολιτική την οποία ακολουθεί, με πρώτιστο και φλέγον ζήτημα, στην παρούσα χρονική συγκυρία, αυτό των ιδιωτικοποιήσεων.

Με αυτά τα δεδομένα, διαμορφώνεται ένα εύθραυστο εσωτερικό πολιτικό στάτους κβο, συσχετισμοί δυνάμεων τόσο λεπτοί και «περίεργοι», που παραπέμπουν σε συνθήκες πολιτικής αστάθειας με απρόβλεπτα, αν κάτι σε όλα αυτά πάει στραβά, αποτελέσματα. Πώς θα μπορέσει ο Νίκος Αναστασιάδης να κυβερνά ακροβατώντας μεταξύ ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ, έχοντας ανάγκη τη στήριξη των μεν για το Κυπριακό και των δε για την οικονομία, είναι ένα πολύ μεγάλο ερώτημα.

Και, ταυτόχρονα, ένα πολύ μεγάλο «κατόρθωμα» ενός Πρόεδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος μόλις ένα χρόνο έπειτα από την ανάληψη των καθηκόντων του... πέτυχε να οδηγήσει τον τόπο σε τόσα πολλά και πολυεπίπεδα αδιέξοδα, για την αντιμετώπιση των οποίων το μόνο που μπορούμε να πούμε, ή να ευχηθούμε καλύτερα, είναι ο Θεός να βάλει το χέρι Του.
ploutarchoug@simerini.com