Μοντέλο

Η Κύπρος αποτελεί -ως γνωστόν- μιαν από τις χώρες της Ευρωζώνης που αναγκάστηκαν να ενταχθούν σε πρόγραμμα στήριξης για ν’ αντιμετωπίσουν τα οικονομικά τους προβλήματα. Η Κύπρος, όπως είναι επίσης γνωστό, αποτέλεσε ένα είδος «πειραματόζωου» ως προς την αντιμετώπιση του προβλήματός της, καθότι η μέθοδος του κουρέματος των καταθέσεων δεν εφαρμόστηκε πουθενά αλλού προηγουμένως και κρίθηκε -δικαιολογημένα- ως υπέρμετρα σκληρή.
Από τον περασμένο Μάρτιο μέχρι σήμερα, η οικονομία της Κύπρου σχεδόν διαλύθηκε για να κτιστεί από την αρχή. Υπό το άγρυπνο βλέμμα των δανειστών μας, αναγκαστήκαμε να υιοθετήσουμε επώδυνα μέτρα, πολιτικές αυστηρής λιτότητας και οικονομικής περισυλλογής, που σαφώς και κατέβασαν το βιοτικό μας επίπεδο. Περάσαμε όμως ήδη σχεδόν με άριστα δύο αξιολογήσεις της Τρόικας, ενώ αυτές τις μέρες δίνουμε εξετάσεις για την τρίτη, για την οποία δεν νομίζουμε να υπάρχει κανείς που να εύχεται να μην είναι επίσης θετική. Έντεκα μήνες μετά, άλλωστε, λίγοι είναι εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται ή δεν θέλουν να αντιληφθούν, πως μόνο μέσα από την πιστή εφαρμογή του προγράμματος θα μπορέσουμε το συντομότερο δυνατό να εξέλθουμε του εφιάλτη του μνημονίου και να στείλουμε μια και καλή τους τροϊκανούς... στα σπίτια τους.
Όταν, λοιπόν, ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κάνει τη σύγκριση Κύπρου-Ελλάδας για να τονίσει πως για τη δική μας περίπτωση τα μέτρα που λήφθηκαν ήταν ιδιαιτέρως σκληρά, αλλά η εφαρμογή τους και η υπομονή που επιδεικνύουμε επιφέρει άμεσα αποτελέσματα, διερωτόμαστε προς τι να κατακεραυνώνεται. Ας πάψουμε, επιτέλους, να βλέπουμε με παρωπίδες τα πράγματα και ας τα αντικρίσουμε στην πραγματική τους διάσταση. Μας διέλυσαν, μας έκαναν κουρέλι, αλλά μέσα από το πρωτόγνωρο σοκ που έχουμε υποστεί, μπορούμε αν το θέλουμε και το επιδιώξουμε πραγματικά να επανέλθουμε, μπορούμε να το κάνουμε χωρίς δεύτερα και τρίτα μνημόνια όπως συμβαίνει στην Ελλάδα.
Ας μη μας ξινίζει, λοιπόν, καθετί που λέγεται και θίγει τον πληγωμένο μας εγωισμό, εκτός κι αν θα προτιμούσαμε έναν δύσβατο δρόμο, που δεν βγάζει πουθενά, με θυσίες που θα έμοιαζαν με επιταγή χωρίς αντίκρισμα. Είναι γι' αυτούς τους λόγους που, υπό κάποια έννοια, ίσως και να έχει απόλυτο δίκαιο ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να εκθειάζει τις προσπάθειες της Κύπρου και του λαού της, να μας θεωρεί... μοντέλο.
ploutarchoug@simerini.com