Διδάγματα

«Πρέπει ν’ αντλήσουμε, βέβαια, και διδάγματα από πρόσφατες -μέχρι και πολύ πρόσφατες- φάσεις της πορείας του Κυπριακού και να διαφυλάξουμε τις προϋποθέσεις της ευρύτατης εθνικής συναίνεσης. Σε κάθε περίπτωση, μια τέτοια λύση θα πρέπει να γίνει δεκτή μέσω δημοψηφίσματος και συγκεκριμένα μεταξύ δύο ταυτόχρονων δημοψηφισμάτων, στα οποία θα μετάσχουν τα νόμιμα μέλη των δύο κοινοτήτων».
Η πιο πάνω δήλωση ανήκει στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας Αντώνη Σαμαρά και έγινε χθες, έπειτα από τη συνάντηση που είχε στην Αθήνα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη. Μια δήλωση που εμπερικλείει και στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε ό,τι αφορά την πρόθεσή του να προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό στη βάση ενός ανακοινωθέντος, το οποίο κατά την εκτίμηση της πλειοψηφίας της πολιτικής ηγεσίας του τόπου εμπερικλείει κινδύνους και δεν μπορεί να γίνει αποδεχτό.

Έχει απόλυτο δίκαιο ο κ. Σαμαράς να μιλά για διδάγματα τα οποία θα πρέπει ν’ αντληθούν από πρόσφατες φάσεις της πορείας του Κυπριακού. Οφείλει ο Νίκος Αναστασιάδης να σταθμίσει μέχρι και την τελευταία παράμετρο προτού εισέλθει σ’ ένα διάλογο επί τη βάσει ενός ασαφούς κοινού ανακοινωθέντος, που σύμφωνα και με τον ίδιο, όπως δημοσίως παραδέχθηκε την περασμένη Πέμπτη, επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες. Διαφύλαξη των προϋποθέσεων ευρύτατης εθνικής συναίνεσης ζήτησε ο Πρωθυπουργός Σαμαράς, για εθνική συναίνεση μιλούσε και δεσμευόταν προεκλογικά ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Σήμερα, ένα χρόνο μετά, δεν φαίνεται να πολυ-γνοιάζεται γι’ αυτήν τη συναίνεση.

Αντιθέτως, δείχνει έτοιμος να πορευτεί μόνος σε μια διαδρομή, η κατάληξη της οποίας είναι πολύ εύκολο να προβλεφθεί από τώρα. Είτε αδιέξοδο είτε ένα σχέδιο λύσης, που εκ των πραγμάτων δεν θα μπορεί να γίνει αποδεκτό από την ελληνοκυπριακή πλευρά, με αποτέλεσμα -ενδεχομένως- την οριστική διχοτόμηση. Διερωτόμαστε πραγματικά κατά πόσον ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν βλέπει ή δεν θέλει να δει τους κινδύνους που ελλοχεύουν μέσα από τον λαβύρινθο στον οποίο ετοιμάζεται να μπει· διερωτόμαστε κατά πόσο και γιατί, η μέχρι πρότινος άρνησή του να εισέλθει σ’ ένα «διάλογο κωφών», έχει δώσει τη θέση της στην αποφασιστικότητά του για έναρξη διαπραγματεύσεων, καταδικασμένων -με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- σε αποτυχία. Προφανώς, για τον Πρόεδρο, δεν έχει σημασία πια η εθνική συναίνεση, προφανώς αρέσκεται ν’ αγνοεί ή να παραβλέπει... τα διδάγματα.