Της πλάκας…

Η κατάσταση μοιάζει κωμικοτραγική, κατ’ ακρίβειαν, όμως, είναι τραγική. Η εικόνα που εκπέμπεται από τους έχοντες την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας ξεχειλίζει από προχειρότητα και άτσαλους χειρισμούς, με αποτέλεσμα κάθε μέρα που περνά, να μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο ο βαθμός της αναξιοπιστίας τους. Ζούμε πρωτόγνωρες στιγμές στα πολιτικά δρώμενα της Κύπρου, με έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας να δείχνει κυριολεκτικά χαμένος και ν’ απογοητεύει ακόμη και πολλούς από αυτούς που τον εμπιστεύτηκαν με την ψήφο τους.

Ήταν που ήταν δύσκολα τα δεδομένα στα δύο μείζονα για τον τόπο ζητήματα, αυτό του Κυπριακού και της οικονομίας, τώρα βλέπουμε να εισερχόμαστε και σε μια περίοδο πρωτοφανούς «αποσύνθεσης» σε ό,τι έχει να κάνει και με την εσωτερική διακυβέρνηση.
Από τη μια, ο Πρόεδρος φαίνεται να επιλέγει να κρατήσει στην Κυβέρνηση τους υπουργούς ενός κόμματος που αποφάσισε ν’ αποχωρήσει από αυτήν, θεωρώντας, άκουσον-άκουσον επιχείρημα, πως με αυτόν τον τρόπο δεν «προδίδει» και ότι ανταποδίδει τη στήριξη που του παρείχαν προεκλογικά. Αθετεί και αναιρεί, όμως, όλα όσα μέχρι πριν από λίγες ημέρες, διά του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, διακήρυττε, περί σεβασμού στις κομματικές αποφάσεις και αφοσίωσής του στον κώδικα πολιτικής ηθικής.

Αποφασίζει και ενεργεί εντελώς συναισθηματικά ορμώμενος, παραγνωρίζοντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν από το γεγονός ότι ουσιαστικά γίνεται μέρος εσωκομματικών παιχνιδιών και σκοπιμοτήτων, κινδύνους που αργά ή γρήγορα θα βρει μπροστά του.

Όχι μόνον ο ίδιος προσωπικά, αλλά πολύ πιθανόν και ο τόπος. Από την άλλη ο Πρόεδρος, έστω κι αν πολύ αναμενόμενα το απορρίπτει, μπαίνει στη διαδικασία συναλλαγής με τον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, προκειμένου ο τελευταίος να παραιτηθεί, με τη Νομική Υπηρεσία εντελώς ξαφνικά να ανακαλύπτει πως δεν μπορούν και δεν συντρέχουν τελικά λόγοι, να προχωρήσουν οι δρομολογούμενες αγωγές εναντίον του.

Και έτσι φεύγει ο Πανίκος Δημητριάδης, και κάπως αλλιώς δεν χρειάζεται να γίνει ανασχηματισμός, και κάπως έτσι όλα καλά και ωραία από πλευράς μιας Κυβέρνησης, που όσο καλοπροαίρετα και να θέλεις να αντικρίσεις, δεν σου αφήνει πια περιθώρια να την πάρεις στα σοβαρά. Γιατί πολύ δυστυχώς εξελίσσεται σε Κυβέρνηση... της πλάκας.