Ενότητα...

Όταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν ο μακαριστός Τάσσος Παπαδόπουλος και μεταγενέστερα ο Δημήτρης Χριστόφιας, ο Πρόεδρος, τότε, του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης Νίκος Αναστασιάδης απαντούσε, περίπου, ως εξής στις κατά καιρούς εκκλήσεις τους για ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο: Πως η διασφάλισή της είναι ευθύνη του Προέδρου της Δημοκρατίας, μέσα από την αποδοχή της αντίθετης άποψης και της προσπάθειας σύνθεσης απόψεων και πολιτικών.

Σήμερα, που ο κ. Αναστασιάδης είναι ο ίδιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σχεδόν μέρα παρά μέρα τον ακούμε να καλεί σε ενότητα και να τονίζει πόσο αναγκαία είναι η ύπαρξή της στις δύσκολες εποχές που διέρχεται ο τόπος. Το ερώτημα που γεννάται, από αυτές τις συχνές-πυκνές παραινέσεις του Προέδρου Αναστασιάδη, έγκειται στο σε ποιους ακριβώς απευθύνεται, όταν μανιωδώς επιζητά την ενότητα. Με βάση τα όσα ο ίδιος δήλωνε ευρισκόμενος στη θέση του ηγέτη της αντιπολίτευσης, πολύ λογικά καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως αυτός στον οποίο απευθύνεται δεν είναι άλλος από τον ίδιό του τον εαυτό.

Γιατί, αν ήταν ευθύνη του Τάσσου Παπαδόπουλου και του Δημήτρη Χριστόφια η διαφύλαξη της ενότητας όταν βρίσκονταν στην εξουσία, τώρα που αυτός κυβερνά τη χώρα, σαφώς και η ευθύνη αυτή εκείνον είναι που βαραίνει. Ζητώντας, λοιπόν, ενότητα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να αναλογιστεί τι προσωπικά έκανε μέχρι σήμερα για να τη διασφαλίσει.

Η απάντηση είναι τίποτα. Αντιθέτως, προχώρησε στην έκδοση ενός κοινού ανακοινωθέντος για το Κυπριακό, παρά τη διαφωνία της πλειοψηφίας των κομμάτων που συμμετέχουν στο Εθνικό Συμβούλιο, μπήκε στη διαδικασία και κατέστη μέρος των εσωκομματικών προβλημάτων του ΔΗΚΟ, ανατινάζοντας κάθε περιθώριο συνεννόησης με την ηγεσία του συγκεκριμένου κόμματος έστω και ως αντιπολιτευόμενου, διακυρήττει με κάθε ευκαιρία τον σεβασμό του στην κριτική προς το πρόσωπό του και την αντίθετη άποψη, αλλά την ίδια ώρα πυροβολεί με... σιγαστήρα καθέναν που τοποθετείται κριτικά έναντι των δικών του πολιτικών και θέσεων.

Υπό το πρίσμα όλων αυτών, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θα πρέπει, ενδεχομένως, να αναθεωρήσει τη θεώρησή του περί του τι εστί ενότητα και πώς αυτή διασφαλίζεται, καθότι εκτίθεται ανεπανόρθωτα ζητώντας από τους άλλους να κάνουν κάτι για το οποίο, σύμφωνα και με τα δικά του λεγόμενα, ο ίδιος είναι υπεύθυνος. Να δημιουργήσει τις συνθήκες ύπαρξης και διασφάλισης της ενότητας...
ploutarchoug@simerini.com