Η προχθεσινή απόφαση της Δικαστικής Επιτροπής για την τύχη του διακοπέντα αγώνα ΑΕΛ-ΑΠΟΕΛ, δεν αποτελεί παρά μόνο μια ακόμα βόμβα στα θεμέλια του κυπριακού ποδοσφαίρου. Συνίσταται σε μια βόμβα, τις εκρήξεις της οποίας αυτοί που έλαβαν τη συγκεκριμένη απόφαση θα τις βρίσκουν από τώρα και στο εξής διαρκώς μπροστά τους.
Είναι κάτι περισσότερο από ξεκάθαρο στη συνείδηση και του πλέον αδαούς φιλάθλου, πως οι...δικαστές δεν εφάρμοσαν τους Κανονισμούς, ότι προσπάθησαν μέσα από μια μεσοβέζικη «λύση» να χρυσώσουν το χάπι και να ικανοποιήσουν την άποψη πως τα πρωταθλήματα δεν πρέπει να κρίνονται στα χαρτιά.
Όμως, με αυτή τους την απόφαση ανατίναξαν στον αέρα κάθε πιθανότητα, όπως το σ’ έξαρση φαινόμενο της βίας στα γήπεδα,αντιμετωπιστεί κάποτε αποτελεσματικά και τεθεί φραγμός στην-με ανησυχητικές διαστάσεις- κλιμακούμενη επιδείνωσή του.
Σκεφτείτε ένα πολιτικό δικαστήριο, να καλείται να εκδικάσει μια υπόθεση, στην οποία υπάρχει ξεκάθαρος κατηγορούμενος, αλλά τελικά, όχι με βάση το γράμμα του Νόμου, να εκδίδει την ετυμηγορία του σταθμίζοντας διαφορετικούς παράγοντες, άγραφους κώδικες δήθεν «ηθικής», που στην απονομή Δικαιοσύνης, ωστόσο, καμία θέση δεν μπορούν να έχουν.
Αυτό που έκανε προχθές η Δικαστική Επιτροπή της ΚΟΠ, ήταν ν’ ανοίξει το δρόμο στους απανταχού ταραξίες των γηπέδων να διακόπτουν ανά πάσα στιγμή τους αγώνες, δημιούργησε ένα πέραν από κάθε λογική εξήγηση προηγούμενο, δίνοντας σε όλους όσοι θέλουν να κάνουν τα δικά τους στα γήπεδα, το ισχυρότερο όπλο που θα μπορούσε να τους δώσει για να συνεχίσουν απερίσπαστοι τα...κατορθώματά τους. Δεν έχει σημασία αν θα κατακτήσει τελικά το πρωτάθλημα η ΑΕΛ ή το ΑΠΟΕΛ, δεν έχει σημασία ποιοι στην προκειμένη περίπτωση είναι οι κερδισμένοι ή οι χαμένοι της όλης ιστορίας.
Εκείνο που έχει πραγματική σημασία στη συγκεκριμένη υπόθεση, είναι πως επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά ότι δεν έχουμε υπόθεση, ότι το κυπριακό ποδόσφαιρο φαίνεται να παραδίδεται αμαχητί σε όσους έχουν τη δύναμη να ορίζουν την τύχη του, καταργώντας κάθε έννοια διεξαγωγής του πρωταθλήματος ή της όποιας διοργάνωσης στη βάση των Κανονισμών που υποτίθεται τα διέπουν.
Και τελικά, αποδεικνύεται πως μάλλον οι ανεγκέφαλοι δεν είναι εκείνοι που βρίσκονται στις κερκίδες και πετάνε τις κροτίδες, αλλά πολύ περισσότερο αυτοί που στο τέλος της ημέρας τους δίνουν άφεση αμαρτιών και τους επιβραβεύουν. Αυτοί είναι οι πραγματικοί...ανεγκέφαλοι.