Αδύνατο

Μετά από μια, σε γενικές γραμμές, υποτονική προεκλογική περίοδο, κατά την οποία η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών ουδόλως ασχολήθηκε με τις Ευρωεκλογές, είχαμε χθες την πραγματοποίηση της ψηφοφορίας και την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων γύρω στα μεσάνυχτα. Παρά το γεγονός ότι η κυπριακή κοινωνία γύρισε σε μεγάλο βαθμό την πλάτη στη χθεσινή εκλογική αναμέτρηση -ως ένα ακόμα δείγμα της απαξίωσης που εδώ και χρόνια επιδεικνύει έναντι της πολιτικής και των πολιτικών στο νησί μας-, για τις ηγεσίες των κομμάτων αποτέλεσαν και οι χθεσινές εκλογές ένα γερό τεστ σε ό,τι αφορά την αποδοχή από μέρους των ψηφοφόρων, των όσων λένε και κάνουν. Κατ’ ακρίβειαν, των όσων λένε, γιατί κατά γενική ομολογία πολύ λίγα είναι εκείνα που κάνουν...

Η σημερινή επόμενη μέρα των Ευρωεκλογών, ασφαλώς και θα έχει βρει κάποιους να πανηγυρίζουν και να θριαμβολογούν για το αποτέλεσμα, άλλους να προβληματίζονται και ν’ ανησυχούν. Ενδεχομένως, από την άλλη, το χθεσινό αποτέλεσμα να υπήρξε τέτοιο, που να έδωσε σε όλους το δικαίωμα να εμφανίζονται ικανοποιημένοι και κατ’ επέκτασιν... δικαιωμένοι. Το κρίσιμο στη δική μας αντίληψη διακύβευμα, ωστόσο, έγκειται στο κατά πόσον οι ηγεσίες όλων των κομμάτων θα μπορέσουν αυτήν τη φορά, μακριά από επικοινωνιακού χαρακτήρα αντιμετώπιση του αποτελέσματος, ν’ αποκρυπτογραφήσουν και ν’ αξιολογήσουν σωστά τα μηνύματα που το εκλογικό σώμα, είτε διά της ψήφου του είτε διά της αποχής του από τις Ευρωεκλογές, έστειλε προς αυτές.
Η προϊστορία μάς κάνει απαισιόδοξους και δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια να ευελπιστούμε πως, για την ολότητα του πολιτικού μας συστήματος, η χθεσινή λαϊκή ετυμηγορία, όπως αυτή εκφράστηκε στην κάλπη, είναι δυνατόν ν' αποτελέσει το εναρκτήριο λάκτισμα για τη διόρθωση όλων των κακώς κειμένων και στρεβλώσεων, που έχουν αναγκάσει προ πολλού μια πολύ μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας ν’ ακούει εκλογές και ν’ αλλάζει κατεύθυνση, ν’ ακούει για κόμματα και πολιτικούς και να μειδιά, να χαμογελά ειρωνικά και να προσπερνά την όποια συζήτηση. Γιατί στο οριακό σημείο που έχει φθάσει η σχέση κοινωνίας και πολιτικής, θεωρούμε πως αυτό είναι και το πραγματικό ζητούμενο πλέον. Να μπορέσουν, επιτέλους, τα κόμματα να αφουγκραστούν την οργή των πολιτών, να λάβουν τα μηνύματα και, μέσα από την αυτοκριτική τους, να προσπαθήσουν για μια νέα αρχή. Δύσκολο έως αδύνατο...