Ρεζίλι

Τα όσα τραγελαφικά διαδραματίζονται, τις τελευταίες εβδομάδες, στον χώρο του κυπριακού ποδοσφαίρου μόνο τη θλίψη και την απογοήτευση τού κάθε υγιώς σκεπτόμενου φιλάθλου μπορούν να προκαλούν. Παρακολουθούμε αποσβολωμένοι ένα πρωτοφανές θέατρο του παραλόγου να εξελίσσεται, βλέπουμε να καταρρέει συθέμελα το οικοδόμημα που ονομάζεται κυπριακό ποδόσφαιρο, και κανένας να μην είναι σε θέση να προβλέψει με ακρίβεια πού και πότε θα σταματήσει αυτός ο άνευ προηγουμένου κατήφορος.

Είναι κάτι περισσότερο από ξεκάθαρο ότι τα πράγματα εκτραχύνονται σ’ εξαιρετικά επικίνδυνο βαθμό, έχουν φθάσει σε σημείο που δεν μιλάμε, πλέον, απλώς για μια ποδοσφαιρικής υφής σωματειακή διένεξη, αλλά για αίτια και αιτιατά πολύ βαθύτερα. Έχουμε την εντύπωση πως το ποια ομάδα θα κατακτήσει τελικά -με τον έναν ή τον άλλον τρόπο- το πρωτάθλημα, παρά πολύ λίγους είναι που απασχολεί και ενδιαφέρει. Γιατί όποιος αγαπά και νοιάζεται πραγματικά γι’ αυτό το άθλημα, πρώτιστη έγνοια του είναι όπως το κυπριακό ποδόσφαιρο απαλλαγεί το ταχύτερο δυνατόν από την παρουσία όλων όσοι το κατέστρεψαν, το έφεραν κυριολεκτικά στον πάτο.

Και για να μην παρεξηγούμαστε, δεν αναφερόμαστε ούτε στον πρόεδρο της ΚΟΠ ούτε σε οποιονδήποτε άλλον συγκεκριμένα, αλλά αναφερόμαστε γενικά στον καθένα που αποτελεί μέρος του συστήματος, είτε αυτός είναι σωματειακός παράγοντας είτε οτιδήποτε άλλο. Εδώ που έφθασαν τα πράγματα, δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές, δύο είναι αυτές κατ’ ακρίβεια. Είτε αποφασίζουν όλοι μαζί να προχωρήσουν προς την κάθαρση και να γίνει μια νέα αρχή, είτε το κλείνουμε το μαγαζί και τελειώνει οριστικά αυτή η ιστορία-φαρσοκωμωδία. Δεν γίνεται όμως αλλιώς, όσο και να θέλουμε, παρά να θλιβόμαστε όλοι όσοι αγαπήσαμε και αγαπάμε το κυπριακό ποδόσφαιρο.

Να θλιβόμαστε για το κυπριακό ποδόσφαιρο, για το οποίο άπαντες και ανεξαρτήτως σωματειακής τοποθέτησης, είχαμε να καυχιόμαστε πως αποτελεί το μόνο πράγμα σε αυτήν τη χώρα που μας κάνει περήφανους διεθνώς, που κάνει το όνομα της μικρής Κύπρου ν’ ακούγεται στην Ευρώπη, και να προκαλούν απίστευτο θαυμασμό τα επιτεύγματα των ομάδων μας. Πώς το κατάντησαν όμως έτσι, πόση, αλήθεια, προσπάθεια χρειάστηκε να καταβάλουν για να το εξευτελίσουν; Και απ’ εκεί που μας έκανε περήφανους στον κόσμο, τώρα να μας κάνει απλώς ρεζίλι...
ploutarchoug@simerini.com