Βεντέτα

Ο τίτλος του άρθρου αυτού θα μπορούσε κάλλιστα ν’ αφορά μια υπόθεση ξεκαθαρίσματος οικογενειακών διαφορών, στα παλιά τα χρόνια ,σε μια παραδοσιακή κοινότητα της Κρήτης. Όμως πηγή έμπνευσής του δεν υπήρξε μια τέτοια ιστορία, αλλά η μορφή την οποία προσδίδουν στη σχέση τους, μια σχέση οργής όπως εξελίσσεται, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Όσο περνά ο καιρός καθίσταται ολοένα και πιο ξεκάθαρο πως μεταξύ των δύο αντρών το πρόβλημα δεν είναι αποκλειστικά πολιτικό, αλλά έχει βαθύτερες ρίζες που εντοπίζονται στο ξεκαθάρισμα προσωπικών λογαριασμών.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Νικόλας Παπαδόπουλος ήταν εξ εκείνων στο ΔΗΚΟ που διαφώνησαν ανοικτά και αντιτάχθηκαν στη στήριξη που η τότε ηγεσία του κόμματος παρείχε στην υποψηφιότητα του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας.

Πληροφορίες από το συγκεκριμένο κόμμα τις εβδομάδες που ακολούθησαν τη νίκη του Νικόλα Παπαδόπουλου στις εσωκομματικές εκλογές, μιλούσαν για μεθόδευση της αποχώρησης από την Κυβέρνηση, στο πλαίσιο μιας ειλημμένης απόφασης που απλώς η νέα ηγεσία ανέμενε το κατάλληλο timing για να την υλοποιήσει. Και που τη βρήκε, χωρίς να την αφήσει να πάει ανεκμετάλλευτη, στο περιεχόμενο του κοινού ανακοινωθέντος για το Κυπριακό, της 11ης Φεβρουαρίου.

Δεν είμαστε σε θέση να πούμε με βεβαιότητα πως η πληροφόρηση που τότε έφθανε κοντά μας αποτελεί την πραγματικότητα. Όμως η παρέλευση του χρόνου φαίνεται να επιβεβαιώνει πως πικρίες, ως αποτέλεσμα συμπεριφορών του παρελθόντος από μέρους του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν αφήνουν κατά κάποιο τρόπο ανεπηρέαστο τον Νικόλα Παπαδόπουλο σε ό,τι έχει να κάνει με τον αντιπολιτευτικό του λόγο έναντι του Νίκου Αναστασιάδη.

Γιατί δεν είναι και λίγο πράγμα ο αρχηγός του τρίτου σε δύναμη κόμματος να καταλογίζει δημόσια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ευθύνη για το αδιέξοδο στο οποίο φαίνεται να οδηγούνται οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, όσο και να πιστεύει, έχοντας ενδεχομένως και δίκαιο, πως ο Πρόεδρος ακολούθησε εντελώς λανθασμένη στρατηγική.

Δεν γίνεται, όμως, την ώρα που γενική διαπίστωση αποτελεί πως το επόμενο βήμα στις συνομιλίες θα είναι το παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών, ο οποιοσδήποτε Ε/κ πολιτικός ηγέτης από την μια και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την άλλη, να συντηρούν και να πολιτεύονται δημοσίως στη βάση μιας άκρως επιζήμιας για τον τόπο προσωπικής βεντέτας.