Διαβήτης: Άσκηση με προσοχή

Η σωστή σωματική άσκηση μπορεί να παίξει βασικό ρόλο στη ρύθμισή του
Για πολλούς ανθρώπους η σωματική άσκηση και τα σπορ είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους. Ο διαβήτης δεν είναι μια πάθηση που θα πρέπει να το αλλάξει αυτό
ΑΤΟΜΑ που διαγνώστηκαν με σακχαρώδη διαβήτη τύπου I και συνέχισαν να ακολουθούν ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα άσκησης είχαν δραστικές αλλαγές στην υγεία τους
Τι ακριβώς είναι όμως ο διαβήτης; Αν και ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων στις σύγχρονες κοινωνίες είναι διαβητικοί, λίγοι γνωρίζουν τι ακριβώς είναι και από πού προέρχεται. Διαβήτης, λοιπόν, είναι το μεταβολικό σύνδρομο που προκαλείται από απόλυτη ή σχετική ανεπάρκεια ινσουλίνης, όπως είναι ο διαβήτης τύπου I ή μειωμένη ευαισθησία των ιστών στην ινσουλίνη, όπως ο διαβήτης τύπου II. Ο διαβήτης τύπου II ευθύνεται για το 90% περίπου των περιπτώσεων διαβήτη. Το υπόλοιπο 10% οφείλεται κυρίως στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου I.
Ο διαβήτης τύπου I μπορεί να διαγνωστεί σε μικρή ηλικία και έχει αυτοανοσοποίηση? γίνεται δηλαδή αυτοκαταστοφή των β - κυττάρων του παγκρέατος τα οποία είναι υπεύθυνα για την παραγωγή ινσουλίνης. Για να νοσήσει κάποιος με διαβήτη τύπου I τότε πρέπει να υπάρχει κληρονομική προδιάθεση. Όταν διαγνωστεί το μεταβολικό αυτό σύνδρομο, τότε η εξωγενής χορήγηση ινσουλίνης είναι απαραίτητη.
Σε αντίθεση με τον διαβήτη Τύπου I, ο διαβήτης Τύπου II χαρακτηρίζεται από αυξημένη συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα και χαμηλή ευαισθησία στην ινσουλίνη. Χαρακτηρίζεται ως μη ινσουλινο-εξαρτώμενος ή διαβήτης των ενηλίκων Παρουσιάζεται μετά την ηλικία των 40 ετών και είναι συχνά εμφανιζόμενος σε παχύσαρκα άτομα, μιας και η παχυσαρκία σε άτομα με γενετική προδιάθεση στο διαβήτη τύπου II θεωρείται κύριο αίτιο της ασθένειας.
Κλασικά συμπτώματα
Τα κλασικά συμπτώματα του διαβήτη είναι η πολυουρία (συχνή ούρηση), η πολυδιψία (αυξημένη δίψα), η πολυφαγία (αυξημένο αίσθημα πείνας) και η απώλεια βάρους. Άλλα κοινά συμπτώματα που διαπιστώνονται κατά τη διάγνωση συμπεριλαμβάνουν ιστορικό θολής όρασης, φαγούρας, περιφερικής νευροπάθειας, επαναλαμβανόμενα επεισόδια μολύνσεων του κόλπου και κόπωση. Πολλά άτομα, ωστόσο, δεν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα τα πρώτα χρόνια και η διάγνωση μπορεί να γίνει σε κάποια εξέταση ρουτίνας. Στα άτομα με διαβήτη τύπου II μπορεί σπανίως να εμφανιστεί υπερωσμωτικό μη κετωτικό κώμα (μια κατάσταση κατά την οποία ο ασθενής παρουσιάζει πολύ υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα παράλληλα με μείωση του επιπέδου συνείδησης και χαμηλή αρτηριακή πίεση).
Επίδραση άσκησης
Μελέτες έδειξαν ότι άτομα τα οποία διαγνώστηκαν με σακχαρώδη διαβήτη (τύπου I) και συνέχισαν να γυμνάζονται, ακολουθώντας ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα άσκησης είχαν δραστικές αλλαγές στην υγεία τους. Η επίδραση της άσκησης είχε ως αποτέλεσμα τη:
-μείωση του σακχάρου λόγω χρησιμοποίησής του στην άσκηση
-αύξηση ευαισθησίας της ινσουλίνης στον οργανισμό
-μείωση σωματικού βάρους
-ρύθμιση της ινσουλίνης από το πάγκρεας
-αύξηση του αριθμού των υποδοχέων γλυκόζης στο εσωτερικό του κυττάρου.
Επίσης παρατηρήθηκε μεγάλη βελτίωση στην αντοχή στη γλυκόζη, υπήρχε αντίδραση της ινσουλίνης στο ερέθισμα χορήγησης γλυκόζης στο αίμα, η περιφερική και ηπατική ευαισθησία στη γλυκόζη βελτιώθηκε αισθητά, όπως επίσης και τα επίπεδα λιπιδίων και λιποπρωτεϊνών. Το επίπεδο φυσικής κατάστασης των πασχόντων ήταν πιο υψηλό σε σχέση με υγιή άτομα που δεν ασκούνταν και η ψυχολογία και η αυτοπεποίθησή τους ήταν πολύ καλύτερη σε σχέση με πριν (χωρίς την άσκηση).
Αλλαγές υπήρξαν ωστόσο και σε άτομα με διάγνωση διαβήτη τύπου II. Παρατηρήθηκε:
-μείωση των επιπέδων γλυκοζηλιωμένης αιμοσφαιρίνης
-αύξηση των γλουκομεταφορέων (μόριο που μεταφέρει γλυκόζη)
-μείωση της δοσολογίας των φαρμάκων
-ελάττωση της ποσότητας χορηγούμενης ινσουλίνης.
Αποφυγή υπογλυκαιμίας
Όταν θα ξεκινήσετε την εκγύμνασή σας, έχοντας συμβουλευτεί τον γιατρό σας και έναν προσοντούχο γυμναστή ο οποίος θα γνωρίζει το πρόβλημά σας, θα έχει μιλήσει με τον γιατρό σας και θα ξέρει ακριβώς τι πρόγραμμα άσκησης θα ακολουθήσετε, θα πρέπει να έχετε στο μυαλό σας κάποιες χρήσιμες οδηγίες για αποφυγή της υπογλυκαιμίας κατά την άσκηση, κυρίως σε διαβήτη Τύπου Ι:
* Κατανάλωση υδατανθράκων πριν και κατά τη διάρκεια της άσκησης (πριν: ζυμαρικά, ψωμί, κατά τη διάρκεια: φρούτα - μπανάνα, μήλο)
* Κατανάλωση μικρού γέυματος υδατανθράκων μετά από παρατεταμένη άσκηση
* Μείωση δόσεων ινσουλίνης
* Αποφυγή άσκησης στη φάση μέγιστης δράσης της ινσουλίνης
* Αποφυγή άσκησης τις βραδινές ώρες
* Άσκηση 1-2 ώρες μετά το φαγητό
* Αποφυγή άσκησης αμέσως μετά από ένεση ινσουλίνης
* Αποφυγή άσκησης όταν η γλυκόζη είναι κάτω από 100mg/ld ή πάνω από 250mg/ld.
Ενδεικτικό πρόγραμμα
Ένα ενδεικτικό πρόγραμμα άσκησης για άτομα με σακχαρώδη διαβήτη θα μπορούσε να ήταν και το ακόλουθο:
Ένταση: 40-50% της 1ΜΕ σε επιλεγμένους ασθενείς έως 70%
Επαναλήψεις: 8-20 ανάλογα την ένταση
Διάρκεια συνεδρίας: 30-45 λεπτά
Αριθμός σταθμών (ασκήσεων): 8-10 ανάλογα το επίπεδο
Διάλειμμα μεταξύ των σταθμών: 30-60 δευτερόλεπτα
Σετ (επαναλήψεις σταθμών): 2-3
Διάλειμμα μεταξύ των σετ: 3-5 λεπτά
Ρυθμός: Αργός - μέτριος. Η εφαρμογή της δύναμης να γίνεται σε 2 χρόνους και το χαλάρωμα σε 4.
Συχνότητα: 2-3 φορές την εβδομάδα
ΕΛΕΝΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
saltohealthandfitness@hotmail.com
Πτυχιούχος ΤΕΦΦΑ Κομοτηνής
Ειδικότητα: Αποκατάσταση αθλητικών τραυμάτων και μυοσκελετικών παθήσεων,
Salto Health and Fitness