Από τον «καλό καραβοκύρη» στον «καλό» Μουσταφά

ΜΕΤΡΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ Η ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ - ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΩΡΟ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
Σε καίριες φάσεις του Κυπριακού, τα δύο μεγάλα κόμματα συνοδοιπόρησαν χέρι-χέρι στην αποδοχή σχεδίων και σε αλληλοστήριξη θέσεων
Αποδομήθηκαν από το ΑΚΕΛ όλοι οι Πρόεδροι Δημοκρατίας, οι οποίοι αρνήθηκαν να ακολουθήσουν την πολιτική του
Σε ένα από τα πρόσφατα άρθρα μου, είχα ασχοληθεί με τις διαχρονικά ταυτόσημες, ή παραπλήσιες, θέσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, του Δημοκρατικού Συναγερμού και του ΑΚΕΛ, στο εθνικό θέμα. Και περιέλαβα, περιεκτικά, μερικές, αλλά ενδεικτικές περιπτώσεις συνοδοιπορίας των δύο μεγάλων κομμάτων και -το χειρότερο- τους εκβιασμούς που άσκησαν σε Προέδρους Δημοκρατίας, οι οποίοι αρνούντο να υποταχθούν στην πολιτική τους.
Ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης, επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου, και πρώην βουλευτής της ΕΔΕΚ Δώρος Θεοδώρου, σε μία ιστορική, εμπεριστατωμένη ανάλυση που μας απέστειλε, παραθέτει συγκεκριμένες περιπτώσεις κατά τις οποίες τα δύο κόμματα συνοδοιπόρησαν και ακόμη συνοδοιπορούν, μέχρι σήμερα, προκειμένου να επιβάλουν στον κυπριακό λαό τη λύση που κρίνουν ως σωτήρια: Τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.
Η ταυτόσημη πολιτική των δύο κομμάτων ξεκινά πολύ παλαιότερα: Από την εποχή που ακολούθησε το πραξικόπημα και την εισβολή.
1. Ο Δώρος Θεοδώρου σημειώνει ότι κατά την απουσία του Προέδρου Μακαρίου και την ανάληψη της προεδρίας από τον Γλαύκο Κληρίδη, το 1974, το ΑΚΕΛ τασσόταν κατά της επιστροφής Μακαρίου. Ο Προεδρεύων, τότε, Γλαύκος Κληρίδης είχε δηλώσει πως εάν ο Μακάριος ήθελε να ξαναγίνει Πρόεδρος, όφειλε να υποβάλει υποψηφιότητα στις προσεχείς προεδρικές εκλογές. Τότε, σημειώνει ο Δώρος Θεοδώρου, ο Ανδρέας Ζιαρτίδης μετέβη στο Λονδίνο, όπου βρισκόταν ο Μακάριος, και τον συμβούλευσε να μην επιστρέψει στην Κύπρο, επειδή υπήρχε κίνδυνος εσωτερικής ανωμαλίας.
2. Στη συνέχεια, και αυτό αποτελεί δική μου υπενθύμιση, Δημοκρατικός Συναγερμός και ΑΚΕΛ βρέθηκαν στο ίδιο χαράκωμα, ασκώντας πιέσεις στον Μακάριο να αποδεχθεί τη διζωνική ομοσπονδία. Ο Μακάριος, ο οποίος ώς τη στιγμή εκείνη επέμεινε στην πολυπεριφερειακή ομοσπονδία, υπέκυψε στις πιέσεις.
3. Το 1975, το ΑΚΕΛ απένειμε εύσημα στον Γλαύκο Κληρίδη αποκαλώντας τον, με ομιλία βουλευτή του στη Βουλή, «καλό καραβοκύρη».
4. Το 1985 το ΑΚΕΛ, το οποίο στήριξε την εκλογή του Σπύρου Κυπριανού στην προεδρία, διαφώνησε με την πολιτική του, τον κατηγόρησε ότι παραβίασε το Μίνιμουμ Πρόγραμμα, ήρε τη στήριξή του στον Κυπριανού και συνέπηξε άτυπη συμμαχία με τον Δημοκρατικό Συναγερμό του Γλαύκου Κληρίδη, με στόχο να υποχρεώσουν τον Σπύρο Κυπριανού ή να ακολουθήσει την πολιτική τους, ή να παραιτηθεί. Έχοντας την πλειοψηφία στη Βουλή, ενέκριναν σχετικό ψήφισμα, διά του οποίου υπεβάλλετο στον τότε Πρόεδρο να επιδείξει σεβασμό στην ετυμηγορία της Βουλής, να προσαρμόσει την πολιτική του στη γραμμή των δύο κομμάτων, ή να παραιτηθεί. Ο Σπύρος Κυπριανού δεν υπέκυψε, και στις βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ καταδίκασαν την άτυπη συμμαχία με τον ΔΗΣΥ, ψήφισαν ΔΗΚΟ, συρρίκνωσαν τα ποσοστά του ΑΚΕΛ και από δεύτερο σε ποσοστά κόμμα, το υποβίβασαν σε τρίτο.
5. Ο Δώρος Θεοδώρου σημειώνει ακόμη μία συμπόρευση. ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ συνέπλευσαν στην υποστήριξη της Δέσμης Ιδεών Γκάλι, σχέδιο, όπως σημειώνει ο Δώρος Θεοδώρου, που αποτέλεσε «τη στροφή του ΟΗΕ και της Κύπρου προς τη διζωνική ομοσπονδία ή συνομοσπονδία». Τελικά, ο Γλαύκος Κληρίδης, προκειμένου να σύρει το ΔΗΚΟ στη στήριξη της υποψηφιότητάς του, στις προεδρικές εκλογές του 1993, αποκήρυξε τις Ιδέες, έξι μήνες πριν από τις εκλογές, και «ενταφίασε», όπως είπε, το σχέδιο Γκάλι.
6. Φθάνουμε στις συνομιλίες της Νέας Υόρκης, με αντικείμενο το σχέδιο Ανάν. Πρόεδρος ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Πιέζεται από Ελλάδα, Ηνωμένα Έθνη, Αγγλοαμερικανούς και Ευρωπαίους να αποδεχθεί χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησία. Και εκεί εκδηλώνεται νέα συμμαχία ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ. Νίκος Αναστασιάδης και Δημήτρης Χριστόφιας τον πιέζουν ασφυκτικά να αποδεχθεί την επιδιαιτησία. Ενδίδει και οδεύουμε πλέον προς την υποβολή του καταστροφικού σχεδίου.
7. Υποβάλλεται το σχέδιο Ανάν. Ασμένως και αμέσως το αποδέχονται Κληρίδης και Αναστασιάδης. Η ηγεσία του ΑΚΕΛ τηρεί ερμαφρόδιτη στάση. Αποφασίζει να συμπορευθεί με το «ναι». Αλλά υποχρεώνεται, με βαριά καρδιά, λόγω των οργισμένων αντιδράσεων των ψηφοφόρων του, να πει «όχι» για να τσιμεντώσει το «ναι».
8. Σε όλη τη διάρκεια της προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, ασκούν πιέσεις στον Τάσσο Παπαδόπουλο, να αναλάβει πρωτοβουλία και να αποδεχθεί πρότασή τους να πιει καφέ με τον νέο ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, στο Λήδρα Πάλας, προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, όπως διατείνονταν, για την έναρξη νέου διαλόγου. Ο Τάσσος αρνείται.
9. Έξι μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2008, το ΑΚΕΛ αποφασίζει να άρει την εμπιστοσύνη του προς τον Τάσσο Παπαδόπουλο, επειδή προφανώς δεν υπέκυπτε στις πολιτικές του, αποσύρει τους Υπουργούς του από την κυβέρνηση και ανακοινώνει πως κατέρχεται στις εκλογές με υποψήφιο τον Δημήτρη Χριστόφια. Το αντίπαλο δέος, ο Δημοκρατικός Συναγερμός, κατέρχεται με υποψήφιο τον Ιωάννη Κασουλίδη. Και προσέξτε: Ο Νίκος Αναστασιάδης αποκλείει περίπτωση υποστήριξης της ηγεσίας του ΔΗΣΥ στον Τάσσο Παπαδόπουλο, εάν στον επαναληπτικό γύρο τεθούν ως αντίπαλοι Παπαδόπουλος και Χριστόφιας. Δηλώνει σε κατ' ιδίαν συναντήσεις ότι, σε τέτοια περίπτωση, θα στήσει κάλπες στο κόμμα και ας αποφασίσει η βάση ποιον από τους δύο θα στηρίξει.
10. Προεδρικές εκλογές 2013. Με την κατεδαφιστική πολιτική του στην οικονομία και τις παραχωρήσεις του στο Κυπριακό, το ΑΚΕΛ ανοίγει τον δρόμο στην εκλογή Νίκου Αναστασιάδη. Με έξυπνες κινήσεις, ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ ρυμουλκεί τον Μάριο Καρογιάν στη στήριξή του, με αντιπαροχή την αποδοχή των «απορριπτικών» θέσεων του ΔΗΚΟ. Εκλέγεται Πρόεδρος και αμέσως επιστρέφει... στις θέσεις Χριστόφια-ΑΚΕΛ.
Ενώ αναθεμάτιζε τις συγκλίσεις Χριστόφια-Ταλάτ, τώρα τις αποδέχεται. Αρχίζει νέα φάση στη συνοδοιπορία των δύο κομμάτων. Τους διευκολύνει και η «εκλογή» του Μουσταφά Ακιντζί στα κατεχόμενα. Πλήρης πλέον η ταύτιση και η στήριξη του ΑΚΕΛ στον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Προχωρούν ακόμη και σε συναλλαγή στο θέμα αύξησης του εκλογικού μέτρου.
Στόχος της αλλαγής, η φίμωση των αντιδιζωνικών
Ο Δώρος Θεοδώρου θέτει ερωτήματα: «Γιατί τώρα αυτή η αλλαγή; Λίγους μήνες πριν από τις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου του 2016; Πού στοχεύουν με αυτήν την αλλαγή; Προφανώς δεν είναι τον 'εκσυγχρονισμό της εκλογικής νομοθεσίας'. Δεν πρόκειται επίσης για κίνηση που αποσκοπεί στην εύρυθμη λειτουργία του κράτους. Έχουμε σύστημα προεδρικό και όχι κοινοβουλευτικό. Και αν ήταν για εκσυγχρονισμό του συστήματος, γιατί τώρα; Τι υπάρχει που το εμποδίζει να λειτουργήσει και να κινηθεί το εκλογικό σύστημα;

Το μόνο που υπάρχει είναι οι συνομιλίες για το Κυπριακό και η βεβαιότητά τους ότι θα υπάρξει λύση διζωνικής ομοσπονδίας. Την οποία όλα τα κόμματα, πλην των δύο συνεργατών, αντιμάχονται και καλούν τον λαό να την απορρίψει. Νομίζω, ή μάλλον είμαι βέβαιος, ότι αυτός είναι ο λόγος της σύμπλευσης ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ. Η φίμωση όσο το δυνατόν περισσότερων φωνών, που αντιτίθενται στη διζωνική...».