Εγγυητές και πλαίσιο αφερεγγυότητας

Εν ολίγοις, άλλος λαμβάνει τα χρήματα του δανείου και τα καρπώνεται και άλλος καλείται να τα πληρώσει...
Καθημερινά γίνονται συζητήσεις σχετικά με το θέμα των εγγυητών σε δάνεια που δεν αποπληρώνονται από τους δανειολήπτες. Οι συζητήσεις, σε όλα τα επίπεδα, πάνε και έρχονται, σχετικά με την ευθύνη του εγγυητή και ποια είναι τα δικαιώματά του. Και το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται με τη Βουλή των Αντιπροσώπων να λαϊκίζει, χωρίς όμως να τοποθετεί τα πράγματα σε μια σωστή τάξη, λαμβάνοντας και εξετάζοντας το όλο θέμα σοβαρά, διότι πλέον είναι και κοινωνικό πρόβλημα, αφού επηρεάζει τα πλείστα νοικοκυριά και όχι μόνον!

Επιπλέον, τότε οι τραπεζικές διαδικασίες ευνοούσαν τη χορήγηση δανείων βάσει των εγγυητών και όχι αναγκαστικά βάσει της δυνατότητας αποπληρωμής του δανειολήπτη. Ως εκ τούτου σήμερα, σε μια Κύπρο κουρεμένη και με οικονομική κρίση και κάτω από την μπότα της Τρόικας, βρισκόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με την αύξηση των κόκκινων δανείων, που φέρουν στην επιφάνεια το πρόβλημα των εγγυητών σε σχέση με τις ευθύνες τους και τις υποχρεώσεις τους.

Σύμφωνα με τη νομοθεσία, ο εγγυητής είναι η ασφάλεια του δανειολήπτη, αλλά και της Τράπεζας και στην τελική είναι εκείνος που καλείται να πληρώσει το χρέος. Εν ολίγοις, άλλος λαμβάνει τα χρήματα του δανείου και τα καρπώνεται και άλλος καλείται να τα πληρώσει! Σημειώσατε, ότι ενώ δίδεται η πρόνοια στον εγγυητή με μια επιστολή του προς την Τράπεζα να ζητήσει την απαλλαγή του, κάτι τέτοιο, ως επί το πλείστον, γίνεται μόνον εφόσον ο δανειολήπτης προτείνει ένα άλλο πρόσωπο που θα αναλάβει τον ρόλο του εγγυητή και βεβαίως εφόσον το νέο πρόσωπο, το αποδεχθεί η Τράπεζα.

Στη συνέχεια, θα γίνει νέα προσημείωση ακινήτου, ώστε να φαίνεται το όνομα του νέου εγγυητή. Η διαδικασία αυτή, πέραν της δυσκολίας που παρουσιάζει, έχει και έξοδα. Συνεπώς, ο εγγυητής δεν μπορεί εύκολα να αποδεσμευθεί από τον ρόλο του και, ως εκ τούτου, υποχρεούται στην τελική να πληρώσει. Το πρόβλημα σε σχέση με τις εγγυήσεις, πλέον, επηρεάζει σημαντικά την κοινωνία μας, διότι μέχρι και το 2013 το τραπεζικό σύστημα χορηγούσε δάνεια βάσει των εγγυητών και των εξασφαλίσεων, μη λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τη δυνατότητα αποπληρωμής από πλευράς δανειολήπτη.

Ως αποτέλεσμα, αυτό που προκύπτει σήμερα, είναι ότι από την εν λόγω κακή τραπεζική πρακτική (ως επί το πλείστον), οι Τράπεζες έχουν φέρει σε άσχημη θέση τους εγγυητές, αν και είναι άδικο στην ουσία, παρόλο που είναι καθ' όλα νομότυπο, διότι καλούνται οι εγγυητές να πληρώσουν τα δάνεια που οι Τράπεζες δώσανε με λανθασμένα κριτήρια. Συνεπώς, θεωρώ ότι ενόψει του πλαισίου αφερεγγυότητας είναι η καταλληλότερη στιγμή να αναθεωρηθούν οι υφιστάμενοι νόμοι και πρόνοιες που σχετίζονται με τους εγγυητές, να εισαχθούν περισσότερες δικλείδες για τα περιουσιακά στοιχεία των δανειοληπτών και την υποχρέωσή τους να αποπληρώσουν τα χρέη τους.

Αφού πλέον εξαλειφθεί κάθε ίχνος πιθανής δυνατότητας για αποπληρωμή από τους δανειολήπτες, τότε να δίδεται το δικαίωμα στις Τράπεζες να λαμβάνουν μέτρα εναντίον των εγγυητών και εφόσον αποδείξουν στο Δικαστήριο, με κάθε λεπτομέρεια, ότι έχουν λάβει όλα τα απαιτούμενα μέτρα για έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων του δανειολήπτη και όντως ότι αυτός δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος του!
Και... στην ερώτηση... μα καλά, ας μην υπέγραφαν ως εγγυητές, αφού ο νόμος το αναφέρει ρητά ότι οι εγγυητές είναι υπεύθυνοι... Η απάντησή μου είναι ότι Τράπεζες θα πρέπει να λάβουν και αυτές κάποια στιγμή μέρος της ευθύνης για την οικονομική κατάντια, την οποία έφτασε η Κύπρος σήμερα και ο λαός της, ειδικά για τα λάθη, τα οποία έκαναν οι ίδιες εναντίον των πελατών τους, αλλά πάντοτε για δικά τους συμφέροντα. Ας έρθει μια φορά ο ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ να προστατέψει ΟΛΑ τα μέρη, και όχι μόνο αυτά που έχουν δεσπόζουσα θέση, δηλαδή τα τραπεζικά ιδρύματα (!) έναντι των δικαιωμάτων του ΛΑΟΥ.
ΜΑΡΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
mvassiliou@lawyer.com
Νομικός με ειδίκευση στο Τραπεζικό και Εργατικό Δίκαιο