Ολική κοινωνική αποχαύνωση

Αυτή η νοοτροπία έχει, δυστυχώς, εισβάλει σε όλους τους τομείς της κυπριακής ζωής. Η παραγωγή ιδεών είναι σχεδόν ανύπαρκτη, παρά την ύπαρξη τόσων επιστημόνων
Προ ολίγων εβδομάδων έγινε πολύς ντόρος για το μάθημα των Νέων Ελληνικών στις Παγκύπριες Εξετάσεις. Παρά τα όσα αναφέρθηκαν, η αλήθεια είναι πολύ απλή. Μια χαρά ήταν η θεματολογία της έκθεσης ιδεών. Απλώς η αδυναμία των παιδιών μας ν' ανταποκριθούν σε ένα θέμα σχετικά ασυνήθιστο επιβεβαίωσε ότι είναι γαλουχημένοι με έναν μονοδιάστατο τρόπο σκέψης, όπου η παπαγαλία πλευρίζει την πραγματική γνώση.
Αυτή η νοοτροπία έχει, δυστυχώς, εισβάλει σε όλους τους τομείς της κυπριακής ζωής. Η παραγωγή ιδεών είναι σχεδόν ανύπαρκτη, παρά την ύπαρξη τόσων επιστημόνων. Αποτέλεσμα; Βλέπουμε αποχαυνωμένους τεχνοκράτες, βουλευτές, υπουργούς να παπαγαλίζουν καθημερινώς τα τετριμμένα.
Τελευταίο παράδειγμα είναι οι αναφορές στα ΜΜΕ ότι η οικονομία επιστρέφει σε ηρεμία και ότι το ζητούμενο για την αναθέρμανση της αγοράς είναι η μεταφορά της ευημερίας των αριθμών στην πραγματική οικονομία. Ως εδώ όλα καλά. Ακούστε όμως το «κουφό», όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα επιτευχθεί. Οι «σοφοί» μας αναμένουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της χώρας, με δεδομένη την επαρκή ρευστότητά τους, να αρχίσουν διαφημιστικά ανοίγματα, κυρίως για δάνεια, που αφορούν στην αγορά του αυτοκινήτου.
Εν ολίγοις, πήραν οι τράπεζες τα χρήματα των νοικοκυριών, τα κούρεψαν, οδήγησαν το 20% του πληθυσμού στην ανεργία, στο διάβα τους έθεσαν και το κράτος σε καθεστώς παραλίγο πτώχευσης και τώρα που αποκαταστάθηκαν οικονομικά, προγραμματίζουν να επιδοθούν στις ίδιες αμαρτωλές συνήθειες. Όλη αυτή η κατάσταση, που αντιμετωπίζεται με απάθεια από τους συμπολίτες μας, ουσιαστικά αποτελεί τον ορισμό της ολικής κοινωνικής αποχαύνωσης.
Σε αντίθεση με την παπαγαλία, που επιτάσσει υπερδανεισμό και αιχμαλωσία των νοικοκυριών, η ορθολογική προσέγγιση επιτάσσει άλλη πορεία. Την πορεία της εφαρμογής ουσιαστικών κοινωνικοοικονομικών μεταρρυθμίσεων, όπως η εφαρμογή του ΓεΣΥ. Για να αναθερμανθεί η αγορά και να υπάρξει σταθερή ευημερία (και όχι πρόσκαιρη με δανεικά των τραπεζών), θα πρέπει κυρίως να επιστρέψει το αίσθημα ασφάλειας και αυτοπεποίθησης του καταναλωτή. Ο καταναλωτής σήμερα, ελλείψει εθνικού συστήματος υγείας, νιώθει ανασφαλής. Μη γνωρίζοντας τις μελλοντικές ανάγκες σε υπηρεσίες υγείας, αποταμιεύει τις περισσότερες φορές δυσανάλογα. Με την εφαρμογή του ΓεΣΥ και την καθολική ιατροφαρμακευτική ασφάλιση όλων των πολιτών εφ' όρου ζωής, πέραν των άλλων ωφελειών, δημιουργείται και ένα ασφαλές περιβάλλον ώστε ένα μέρος του καθαρού διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών να καταλήγει άφοβα πλέον στην αγορά καταναλωτικών αγαθών, τονώνοντας βέβαια με τον τρόπο αυτό την αγορά.
Αυτά έπραξαν όλες οι ανεπτυγμένες χώρες. Αντί να επιδοθούν σε διαφημίσεις τραπεζικών δανείων, που ουσιαστικά εγκλωβίζουν για πολλά έτη τα νοικοκυριά και με την πρώτη στραβή τα στραγγαλίζουν, προχώρησαν αποφασιστικά σε δομικές πρωτίστως αλλαγές, συμπεριλαμβανομένης απαραιτήτως και της εφαρμογής εθνικού συστήματος υγείας προς όφελος των πολιτών-καταναλωτών και κατ' επέκτασιν του επιχειρηματικού κόσμου.
Απλώς αυτά μάθαμε παπαγαλία τα τελευταία 20 χρόνια και αυτά λέμε. Δάνεια και κόντρα δάνεια. Και ύστερα μας φταίνε η Τρόικα (εκλεπτυσμένα «Θεσμοί»), οι Ευρωπαίοι ή, πολύ χειρότερα, η θεματολογία των εξετάσεων.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΣΚΩΤΗΣ
Λέκτορας Οικονομικών