«Γονική» σύγκρουση δικηγόρων

ΕΝΟΨΕΙ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΝΟΜΟΥ, ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
Άναψε φωτιές, γραπτό σημείωμα του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου, στην κοινοβουλευτική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
ΧΡΥΣΑΥΓΗ ΑΡΓΥΡΟΥ: «Η πλειοψηφία των αποφάσεων των Δικαστηρίων σε παρακοές διατάγματος υποστηρίζει την άποψη ότι, ο γονέας που έχει τη φύλαξη των παιδιών, έχει την κύρια ευθύνη για την απομάκρυνση των παιδιών από τον άλλο γονέα»
ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΚΟΥΠΑΡΗ: «Είναι επιτακτική ανάγκη όπως αρχίσουμε επιτέλους να αναγνωρίζουμε ότι η γονική αποξένωση, όχι μόνο υπάρχει στην Κύπρο, αλλά έχει πάρει δραματικές διαστάσεις, κυρίως γιατί εμείς οι ίδιοι οι δικηγόροι επιλέγουμε να αρνούμαστε να αποδεχτούμε τα κακώς έχοντα»
Την επανατοποθέτηση του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου στο πρόβλημα της γονικής αποξένωσης, ζητούν με επιστολές τους προς τον Πρόεδρο του Συλλόγου, Δώρο Ιωαννίδη, οι δικηγόροι Κασσάνδρα Κουπαρή, (μέλος της Επιτροπής Οικογενειακού Δικαίου, του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου) και Χρυσαυγή Αργυρού, που διαφωνούν έντονα με τη γραπτή θέση του Συλλόγου, όπως αυτή περιέχεται σε υπόμνημά του προς την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής, στη συνεδρία της, της 29ης Ιουνίου 2015.

Οι δύο δικηγόροι διαφωνούν ειδικότερα με τις σχετικές απόψεις του συντάκτη του υπομνήματος, δικηγόρου Λάρη Βραχίμη, μέλους του Δ.Σ. του Παγκυπρίου Δικηγορικού Συλλόγου και Προέδρου της Επιτροπής Οικογενειακού Δικαίου, του Συλλόγου, όπως αυτές εκφράστηκαν στη συνέντευξη προς τον υποφαινόμενο, δημοσιευμένη στη «Σημερινή», την περασμένη Κυριακή, 5 Ιουλίου 2012.
Στην προαναφερόμενη συνεδρία της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων συζητήθηκε για πρώτη φορά το φαινόμενο της γονικής αποξένωσης, όπως παρουσιάζεται στην Κύπρο. Επισημάνθηκε ήδη σε προηγούμενα ρεπορτάζ μας ότι, στη διάρκεια της συνεδρίας, αποκαλύφθηκε η μεγάλη διαφορά στην αντίληψη του προβλήματος της γονικής αποξένωσης, από τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο, από τη μια πλευρά και από όλους τους άλλους εμπλεκόμενους φορείς, από την άλλη.

Ενώ οι οργανωμένοι δικηγόροι, μέσω του υπομνήματος που κατέθεσαν στην Επιτροπή της Βουλής, αμφισβητούν ευθέως την επιστημονική τεκμηρίωση του όρου «γονική αποξένωση» και μιλούν για «υποτιθέμενο σύνδρομο», που ουσιαστικά δεν υπάρχει, οι βουλευτές της Επιτροπής, η Επίτροπος για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Παιδιού, Λήδα Κουρσουμπά, ο Πρόεδρος του Οικογενειακού Δικαστηρίου, Γιώργος Σεργίδης, οι εκπρόσωποι των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας και τα μέλη της νεοσύστατης Ομάδας Πρωτοβουλίας κατά της Γονικής Αποξένωσης (www.Facebook.com/ParentalAlienationCyprus), το αντιμετωπίζουν σαν ένα μείζον, ψυχοκοινωνικό πρόβλημα, με θύματα χιλιάδες παιδιά, αδίκως αποξενωμένα από τον ένα γονέα τους.
Παρά την απόκλιση θέσεων...
Σε κάθε περίπτωση και παρά τη σοβαρή απόκλιση θέσεων, όπως περιγράφηκε πιο πάνω, η κοινοβουλευτική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανέθεσε στον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο την ετοιμασία πρότασης νόμου, για επίλυση προβλημάτων γονικής αποξένωσης, που θα συζητηθεί στη Βουλή, μετά τις θερινές διακοπές - η πρόταση Νόμου θα ετοιμαστεί από την Επιτροπή Οικογενειακού Δικαίου του Συλλόγου.
Πληροφορούμαστε, πάντως, ότι ενόψει των εκφρασμένων διαφωνιών, είναι πιθανή μια νέα συνεδρίαση της Επιτροπής Οικογενειακού Δικαίου, του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου, όπου αναμένεται να τεθούν προς συζήτηση οι απόψεις της Κασσάνδρας Κουπαρή, της Χρυσαυγής Αργυρού και των άλλων διαφωνούντων δικηγόρων. Ζητήσαμε, πάντως, τις απόψεις του Προέδρου του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου, Δώρου Ιωαννίδη, που τόνισε την ανάγκη για ψήφιση του νομοσχεδίου, αναφορικά με τη Διαμεσολάβηση σε Οικογενειακές Υποθέσεις. «Το Οικογενειακό Δίκαιο είναι δίκαιο προσωπικών σχέσεων και τίποτε άλλο», σχολίασε.
«Πρέπει να υπάρξει Διαμεσολάβηση στο Οικογενειακό Δίκαιο, όπως υπάρχει σε όλες τις προηγμένες χώρες του κόσμου. Πρέπει να δοθεί δυνατότητα στους Διαμεσολαβητές (νομικούς με ειδίκευση στη Διαμεσολάβηση), να λύνουν αυτά τα προβλήματα, που δεν μπορούν να λυθούν με δικαστικές αποφάσεις. Προς αυτήν την κατεύθυνση, κάναμε πολλές παραστάσεις, ως Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος και το θέμα βρίσκεται ακόμα για συζήτηση, στη Βουλή».
«Ως υπερασπιστές του Δικαίου»...
«Καθίσταται επιτακτική ανάγκη να αντιμετωπιστεί η γονική αποξένωση με τροποποιήσεις Νόμων», αναφέρει μεταξύ άλλων στην επιστολή της προς τον Πρόεδρο του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου, Δώρο Ιωαννίδη, η Κασσάνδρα Κουπαρή και συνεχίζει: «Ευελπιστώ ότι ο Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος θα επανατοποθετηθεί, ενόψει του ότι, εξ όσων γνωρίζω, μεγάλος αριθμός δικηγόρων, υιοθετεί τη θέση ότι υπάρχει γονική αποξένωση, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπιστεί ορθά και η επίλυση του θέματος, προς το συμφέρον των παιδιών.

Ως δικηγόρος, υιοθετώ πλήρως τις θέσεις της Επιτρόπου Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού, όπως αναλύονται στην επίσημη θέση της, Ιουλίου 2012. Είναι επιτακτική ανάγκη όπως αρχίσουμε επιτέλους να αναγνωρίζουμε ότι η γονική αποξένωση, όχι μόνο υπάρχει στην Κύπρο, αλλά έχει πάρει δραματικές διαστάσεις, κυρίως γιατί εμείς οι ίδιοι οι δικηγόροι επιλέγουμε να αρνούμαστε να αποδεχτούμε τα κακώς έχοντα, τα οποία απαιτούν άμεση παρέμβαση και επίλυση, πρωτίστως από εμάς.
»Ως Νομικοί και υπερασπιστές του Δικαίου και της Αλήθειας, έχουμε το υπέρτατο καθήκον και ευθύνη να τα εντοπίζουμε και να οδηγούμε τους διαδίκους σε ειρηνική επίλυση των διαφορών τους και όχι να κλιμακώνεται η ένταση, ώστε να γίνεται κακή χρήση γονικής μέριμνας, είτε από τον ένα γονέα είτε από τον άλλο, καθότι κάτι τέτοιο έχει καταστροφικές συνέπειες προς τον ψυχοσωματικό κόσμο των παιδιών. Επιπρόσθετα, είναι η θέση μου ότι άμεσα πρέπει να δοθούν περισσότερες αρμοδιότητες διά μέσου της δικαστικής οδού (με τροποποίηση των σχετικών Νόμων) τόσο στο Γραφείο Ευημερίας, στην Επίτροπο Προστασίας Παιδιού, αλλά και σε ιδιώτες ψυχολόγους και παιδοψυχολόγους, ώστε να αντιμετωπιστούν τα όποια αρνητικά αισθήματα των διαδίκων, για να μην οδηγούν τα παιδιά εντός αυτής της “μάχης” και να τα κάνουν πιόνια, που να εξυπηρετούν τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα».
Για την «απόλυτη κυριαρχία αγάπης»
Αρχίζει ως εξής την επιστολή της, ημερομηνίας 6 Ιουλίου 2015, η Κασσάνδρα Κουπαρή: «Αγαπητοί συνάδελφοι, ως δικηγόρος και μέλος της Eπιτροπής Οικογενειακού Δικαίου, θα ήθελα να εκφράσω τη δική μου τοποθέτηση, όσον αφορά το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης, που είναι αντίθετη με την τοποθέτηση του κ. Λάρη Βραχίμη, Προέδρου της Επιτροπής Οικογενειακού Δικαίου. Μετά λύπης μου έχω πληροφορηθεί από δημοσιεύματα στον Τύπο στις 4/7/2015 και στις 5/7/2015, ότι ο Πρόεδρος της Επιτροπής Οικογενειακού Δικαίου Λάρης Βραχίμης έχει τοποθετηθεί με γραπτό σημείωμα σε σχέση με τα προβλήματα που παρουσιάζονται στην εφαρμογή διαταγμάτων επικοινωνίας και μεταξύ άλλων έχει αναφερθεί εκτεταμένα στο Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης.

Υιοθετεί συμπερασματικά τη θέση ότι δεν είναι αναγνωρισμένο σύνδρομο και ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να τεκμηριώνουν την ύπαρξη του ως άνω συνδρόμου, παραπέμποντας κυρίως σε απόψεις και κριτικές που διατυπώθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ανεξαρτήτως της όποιας τεκμηρίωσης και κριτικής έχει γίνει, είναι η θέση μου, τόσο ως δικηγόρος, όσο και ως μέλος της Επιτροπής Οικογενειακού Δικαίου, ότι διαφωνώ και δεν στηρίζω την τοποθέτηση του Προέδρου της Επιτροπής Οικογενειακού Δικαίου, καθότι μέσα από την προσωπική και επαγγελματική μου εμπειρία στα Δικαστήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχω γίνει μάρτυρας, όπου ένας εκ των δυο διαδίκων ασκεί γονική αποξένωση προς τον άλλο διάδικο, ώστε αντί η έμφαση να δίδεται στο συμφέρον και την ευημερία του Τέκνου, ως προνοεί το άρθρο 18 του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990 - 1998, να γίνεται μια αντιπαράθεση και μάχη, από τον γονέα που επιθυμεί και επιχειρεί γονική αποξένωση, στη διεκδίκηση και απόλυτη κυριαρχία αγάπης προς τα τέκνα του και μερικό ή πλήρη αποκλεισμό και αποξένωση του άλλου διαδίκου, προς το τέκνο του, ώστε να ικανοποιηθεί το αίσθημα εκδίκησης από τον ένα διάδικο, προς τον άλλο».
Η πραγματικότητα στην Κύπρο
«Στο Αγγλικό Δίκαιο», συνεχίζει η Κασσάνδρα Κουπαρή, «που ακολουθεί το Κυπριακό Δίκαιο, όχι μόνο αναγνωρίζεται ο όρος γονική αποξένωση, αλλά επιπρόσθετα υπάρχουν οι μηχανισμοί και η εκπαίδευση στους φορείς και οι σχετικές αποφάσεις στα δικαστήρια, που αφορούν παιδιά που έχουν αποξενωθεί, είτε μερικώς ή ολικώς, από τον πατέρα ή την μητέρα τους και είναι τα τελικά θύματα και οι αποδέκτες της γονικής αποξένωσης. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι γονείς είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν ψυχολόγο, όταν η συμπεριφορά τους είναι καταχρηστική, εις βάρος του παιδιού (Το συμφέρον του παιδιού, υπερέχει των δικαιωμάτων των γονέων - Συμβούλιο της Ευρώπης 2011).

Ως εκ τούτου, η τεκμηρίωση άποψης, αναφορικά με το ως άνω ζήτημα, κυρίως με την εφαρμογή απόψεων και κριτικής που προέρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εφαρμόζονται διαφορετικές διαδικασίες απ' ό,τι στην Κύπρο, όσον αφορά την έκδοση Διαταγμάτων Επικοινωνίας, δεν θεωρώ ότι μπορεί να εφαρμοστεί, καθότι οι διαδικασίες αυτές δεν αντικατοπτρίζουν την κυπριακή πραγματικότητα. Είναι καιρός, λοιπόν, να δράσουμε. Ο μόνος τρόπος να έχει βάσιμη υπόσταση η τοποθέτηση του κ. Λάρη Βραχίμη και στην Κύπρο, όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι εάν πρωτίστως αναγνωριστεί ότι ο όρος γονική αποξένωση παρουσιάζεται στην Κύπρο, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπιστεί δεόντως».
Η αντίθετη θέση και τεκμηρίωση
Γράφει, μεταξύ άλλων, στην επιστολή της προς τον Πρόεδρο του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου, Δώρο Ιωαννίδη, η δικηγόρος Χρυσαυγή Αργυρού: «Το υπόμνημα του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου με τίτλο "Σημείωμα του ΠΔΣ σε σχέση με τα προβλήματα που παρουσιάζονται στην εφαρμογή διαταγμάτων επικοινωνίας", που ετοίμασε ο κ. Βραχίμης και κατατέθηκε στην Επιτροπή Ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Βουλής στις 29/6/2015, πυροδότησε την αντίδραση των οργανωμένων γονέων, οι οποίοι είναι αποξενωμένοι από τα παιδιά τους και όχι μόνο.

Και δικαιολογημένα, αφού μονόπλευρα παρουσίασε στο υπόμνημα θέσεις που υποστηρίζουν την άποψη ότι δεν φέρει ευθύνη ο γονέας που έχει τη φύλαξη των παιδιών, για την αποκοπή του δεσμού τους με τον άλλο γονέα. Παρέθεσε προς υποστήριξη αυτής της θέσης, την άποψη ειδικών και μη, αλλά παρέλειψε να παραθέσει την αντίθετη θέση επί του θέματος, που τεκμηριώνεται σε συγγράμματα και δημοσιεύσεις, αλλά και στις αποφάσεις των Οικογενειακών Δικαστηρίων και του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτροπών και σε διάφορες έρευνες όπως της Αμερικάνικης Ψυχιατρικής Ένωσης, στο γεγονός ότι σε πέντε πολιτείες των ΗΠΑ αναγνωρίσθηκε η 25η Απριλίου κάθε έτους, ως ημέρα γονικής αποξένωσης, στις έρευνες που έγιναν σε διάφορες χώρες όπως στη Γαλλία και τον Καναδά, όπου διαπιστώνεται ότι μεγάλο ποσοστό γυναικών προβάλλει τον ισχυρισμό της σεξουαλικής κακοποίησης, ως άλλοθι, για να απομακρύνει τα παιδιά από τον πατέρα τους, στον καθηγητή του Οικογενειακού Δικαίου Γεώργιο Κουμάντο, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και σε άλλα.
Ο κ. Βραχίμης απαξιώνει στο σημείωμά του την επιστημονική άποψη του καθηγητή Κλινικής Παιδοψυχιατρικής, RICHARD A. GARDNER, η οποία υιοθετήθηκε σε απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου, αλλά και από οργανωμένα σύνολα και διάφορους φορείς. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε διεθνή διάσκεψη το 2002, αναγνώρισε το σύνδρομο της γονικής αποξένωσης και η διαμεσολαβήτρια για τις απαγωγές παιδιών, σε διεθνές επίπεδο, Mary Banotti, αναφέρει στην έκθεσή της: “...Αυτό το φαινόμενο αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο, ως πρόβλημα των παιδιών, στα οποία δεν επιτρέπεται η πρόσβαση στον ένα, ή στον άλλο γονέα.

Ο γονέας που έχει την επιμέλεια, φροντίζει να αποξενώσει τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια από τα παιδιά του και αυτή η πρακτική είναι δυστυχώς πολύ συνηθισμένη και έχει καταστροφικές συνέπειες για το παιδί. Είναι σημαντικό, οι δικαστικές Αρχές και οι κοινωνικοί λειτουργοί που αναλαμβάνουν παιδιά σε αυτήν την κατάσταση, να γνωρίζουν ότι υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές και δεν πρέπει να κάνουν διακρίσεις κατά τη λήψη αποφάσεων σχετικά με την πρόσβαση και τα δικαιώματα επίσκεψης”».
«Η ουσία, όχι στην ονοματολογία»
Συνεχίζει με τα εξής, στην επιστολή της, η Χρυσαυγή Αργυρού: «Καταλήγει ο συντάκτης του εν λόγω σημειώματος, ότι ο Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος υιοθετεί τις θέσεις που εκφράζονται στο σημείωμα. Τις θέσεις που εκφράζονται μέσα από το υπόμνημα, δεν συμμερίζονται όσοι παρευρέθησαν στη Βουλή τη Δευτέρα, 29 Ιουνίου, αλλά και η Επίτροπος Προστασίας των Παιδιών, η οποία, όπως αναφέρει, δέχεται δεκάδες παράπονα κάθε χρόνο, από αποξενωμένους γονείς.

Το καθήκον του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου δεν είναι να στηρίζει και να συμμερίζεται μονόπλευρες θέσεις, οι οποίες μάλιστα δεν αντανακλούν την άποψη του δικηγορικού σώματος, αλλά την άποψη μικρής μερίδας δικηγόρων που ταυτίζονται συνήθως με την άποψη των πελατών τους, που υποστηρίζει ότι δεν έχουν ευθύνη για την απομάκρυνση των παιδιών τους από τον άλλο γονέα. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Οικογενειακού Δικαίου κ. Λάρης Βραχίμης έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα “Σημερινή”, την Κυριακή, 5 Ιουλίου 2015, και προέβαλε τις ίδιες θέσεις που περιλαμβάνονται στο υπόμνημα του ΠΔΣ.

Προβάλλει ο κ. Βραχίμης επιτηδευμένα το θέμα, λες και η ουσία είναι η ονοματολογία, δηλαδή αν ονομάζεται “πατρική αποξένωση”, ή “σύνδρομο γονικής αποξένωσης”, η αποκοπή του δεσμού του παιδιού με τον γονέα του και όχι το πραγματικό γεγονός της απομάκρυνσης, που οδηγεί στην οριστική καταστροφή της σχέσης του παιδιού, με τον γονέα του. Συμφωνώ με τον κ. Βραχίμη, ότι αρκετοί Οικογενειακοί Δικαστές αναλώνουν και χρόνο και ενέργεια στις προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος της διακοπής του δεσμού των παιδιών με τον γονέα τους.

Δεν μας λέει όμως ο κ. Βραχίμης, για τον ρόλο των δικηγόρων που χειρίζονται τις υποθέσεις, στις οποίες παρουσιάζεται το φαινόμενο. Θα το επαναλάβω όσες φορές χρειαστεί: Το πρόβλημα της αποξένωσης των παιδιών από τον ένα γονιό, θα επιλυόταν σε μεγάλο βαθμό, αν δεν υπήρχαν δικηγόροι που παρέχουν στέγη σε γονείς που υποστηρίζουν τη θέση, ότι δεν φέρουν ευθύνη για την αποξένωση».
«Αφουγκραστείτε τις ανησυχίες τους»
Σύμφωνα με τη Χρυσαυγή Αργυρού, «δαιμονοποιεί ο κ. Βραχίμης το μέτρο της παρακοής διατάγματος γιατί, όπως ισχυρίζεται, δεν είναι αποτελεσματικό. Είναι βολικό, όταν υποστηρίζεις ότι δεν υπάρχει ευθύνη του γονέα που έχει τη φύλαξη του παιδιού για τη διακοπή του δεσμού του παιδιού με τον άλλο γονέα, να δαιμονοποιείς το μόνο διαθέσιμο μέτρο που υπάρχει, για εξαναγκασμό σε συμμόρφωση και να προωθείς τέτοιες θέσεις ενώπιον των Δικαστηρίων, όταν εκπροσωπείς τον παραβάτη.

Όπως είναι βολικό, να προωθείς τη θέση ότι το σύνδρομο της γονικής αποξένωσης προβάλλεται ως υπεράσπιση από πατεράδες που κακοποιούν σεξουαλικά τα αποξενωμένα τους παιδιά, ή ότι τα παιδιά έχουν μνήμες κακές, από τους αποξενωμένους γονείς. Πόσες τέτοιες υποθέσεις αποδείχτηκαν στο Δικαστήριο, δεν μας λέει ο κ. Βραχίμης. H πλειοψηφία των αποφάσεων των Δικαστηρίων σε παρακοές διατάγματος υποστηρίζουν την άποψη ότι ο γονέας που έχει τη φύλαξη των παιδιών, έχει την κύρια ευθύνη για την απομάκρυνση των παιδιών από τον άλλο γονέα.
»Ως Πρόεδρος των δικηγόρων, θα πρέπει να αφουγκραστείτε τις ανησυχίες των ανθρώπων που παρουσιάζονται ενώπιον των Οικογενειακών Δικαστηρίων και ενώ αγωνίζονται να λύσουν το πρόβλημά τους, πολλές φορές για χρόνια, φεύγουν καταρρακωμένοι ψυχολογικά, με άλυτο το πρόβλημά τους. Και η άποψή τους, όχι αδίκως, είναι ότι μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση φέρουν και κάποιοι δικηγόροι. Θα πρέπει, όμως, να αφουγκραστείτε και τις ανησυχίες της πλειοψηφίας των δικηγόρων που σας εμπιστεύτηκαν να τους εκπροσωπείτε, που αντιμετωπίζουν τα θέματα γονικής μέριμνας με ευαισθησία, πέραν και πάνω από το προσωπικό συμφέρον των πελατών τους, αλλά και το οικονομικό τους συμφέρον».
Χρόνος και τόπος ακρόασης, στα συναισθήματα
Σε έκθεσή της του 2012, η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, Λήδα Κουρσουμπά, αναφορικά με τον ρόλο των κρατικών υπηρεσιών, σε περιπτώσεις προβλημάτων επικοινωνίας παιδιού-γονέα, του οποίου οι γονείς είναι σε διάσταση, ή διαζευγμένοι, αναφέρει ότι «θεωρεί επιβεβλημένη ανάγκη, την προώθηση για ψήφιση, του νομοσχεδίου αναφορικά με τη Διαμεσολάβηση σε Οικογενειακές Υποθέσεις, που εκκρεμεί για αρκετά χρόνια ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Νομικών».
Το θέμα της Διαμεσολάβησης συζητήσαμε με τη δικηγόρο Θεσσαλονίκης, Διαμεσολαβήτρια και εκπαιδεύτρια Διαμεσολαβητών, Δήμητρα Τριανταφύλλου, που βρίσκεται στην Κύπρο τον τελευταίο καιρό, όπου εκπαιδεύει Διαμεσολαβητές, σε συνεργασία με το ερευνητικό κέντρο Κάιζερ. Μας είπε, σχετικά, τα εξής: «Γίνεται τώρα προσπάθεια στην Κύπρο να θεσμοθετηθεί, μέσω νομοθεσίας που θα περάσει από τη Βουλή, διαδικασία υποχρεωτικής Διαμεσολάβησης για τις οικογενειακές διαφορές.

Θα γίνει μια θεσμοθετημένη, διαρθρωμένη διαδικασία, όπου θα μπορούν να βρουν χρόνο και τόπο ακρόασης τα συναισθήματα, τα οποία κυριαρχούν στις οικογενειακές διαφορές και δηλητηριάζουν τη συνέχιση της γονικής σχέσης και της απαιτούμενης γονικής συνέργειας, που πρέπει να υπάρχει, όσο υπάρχουν παιδιά. Και τα οποία μένουν εκτός συζήτησης στις δικαστηριακές διαδικασίες. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία, θα μπορέσει να οικοδομηθεί η γέφυρα επικοινωνίας, συνεννόησης και συνεργασίας, που είναι κορυφαίας σημασίας όταν υπάρχουν τα παιδιά, τα οποία έχουν δικαίωμα στη συναισθηματική υποστήριξη, καθοδήγηση και φροντίδα και των δύο γονέων τους.

Τα παιδιά θυματοποιούνται, όταν οι δύο γονείς είναι πολωμένοι ο ένας με τον άλλο και δεν μπορούν να συνεργαστούν. Το ζήτημα, μετά από ένα διαζύγιο, είναι να υπάρχει γονική συνέργεια, που είναι δικαίωμα των παιδιών και υποχρέωση των γονέων. Το να είσαι μονομερώς γονιός και ν’ αποκλείεις αυτό το δικαίωμα των παιδιών στον άλλο τους γονέα, είναι αρνητικό. Ο Διαμεσολαβητής δεν παίρνει ο ίδιος απόφαση για τη διαφορά. Δεν είναι ο ρόλος του ν’ αποφασίσει ή να υποδείξει στα μέρη, πώς πρέπει να επιλύσουν τη διαφορά τους.

Αυτό που κάνει, είναι να βοηθά τα μέρη να βρουν αυτό που χρειάζονται και μπορεί να τα ικανοποιήσει εξίσου - να βρουν οι ίδιοι τη λύση που τους εξυπηρετεί. Κυρίαρχοι και πρωταγωνιστές της διαδικασίας, είναι τα μέρη. Αυτοί παίρνουν στα χέρια τους τη διαφορά τους και τη λύνουν με τρόπο που να τους ικανοποιεί. Προηγείται λοιπόν η προσπάθεια επίλυσης της διαφοράς, μέσα από τη Διαμεσολάβηση και αν αυτό δεν επιτευχθεί, (εφόσον τα μέρη μένουν στη διαδικασία της Διαμεσολάβησης, όσο αυτά θέλουν και δεν δεσμεύονται να καταλήξουν οπωσδήποτε σε μια συμφωνία μεταξύ τους), θα απευθυνθούν στη συνέχεια στο δικαστήριο».