Ο σεξισμός, διάχυτος στην κοινωνία μας

Η Επίτροπος Διοικήσεως επισημαίνει και σχολιάζει
«Το περιστατικό σε βάρος γυναίκας βουλευτού εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο σεξιστικής και υποτιμητικής αντιμετώπισης των γυναικών πολιτικών, στον δημόσιο λόγο»
«Τα πρόσφατα σεξιστικά περιστατικά εις βάρος γυναίκας βουλευτού είναι δηλωτικά της έκτασης ενός υπαρκτού και ιδιαίτερα σοβαρού προβλήματος, που αφορά στα ζητήματα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καταπολέμησης της βίας κατά των γυναικών. Δεν είναι φαινόμενα τωρινά και πρέπει να αντιμετωπιστούν συνολικά και αποτελεσματικά, αφού πλήττουν την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα των γυναικών», αναφέρει σε ανακοίνωση η Επίτροπος Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Ελίζα Σαββίδου. «Ο σεξιστικός λόγος δεν είναι ούτε τυχαίος ούτε αθώος», υπογραμμίζει. «Αντικατοπτρίζει μια υφιστάμενη πραγματικότητα εξουσιαστικών σχέσεων και ανισοτήτων σε βάρος των γυναικών. Συνιστά, δε, ένα ιδιαιτέρως “αποτελεσματικό” μέσο αναπαραγωγής των παραδοσιακών πατριαρχικών δομών και των ανισοτήτων, που αυτές οι δομές συνεπάγονται. Αποτελεί άλλοθι και απο-ενοχοποιεί τη βία, καθιστώντας υπόλογο πρωτίστως το θύμα και δευτερευόντως τον θύτη».
Kατά των γυναικών πολιτικών
Σύμφωνα με την Επίτροπο Διοικήσεως, «ο σεξισμός είναι διάχυτος στην κυπριακή κοινωνία. Διαπερνά όλα τα κοινωνικά στρώματα και όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Τα πρόσφατα σοβαρά περιστατικά σεξισμού σε βάρος γυναίκας βουλευτού δεν είναι, δυστυχώς, τα μοναδικά. Αντίθετα, εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο σεξιστικής και υποτιμητικής αντιμετώπισης των γυναικών πολιτικών στον δημόσιο λόγο. Ο σεξισμός κατά των γυναικών πολιτικών είναι υπαρκτός και η νομική κατοχύρωση της ισότητας έχει αποτύχει να τον αντιμετωπίσει. Οι απαράδεκτες σεξιστικές επιθέσεις σε βάρος της βουλευτού ανέδειξαν μια θλιβερή κοινωνική πραγματικότητα.

Ότι ο χώρος της πολιτικής εξακολουθεί να θεωρείται ως “ανδροκρατούμενος”, με την παρουσία και συμμετοχή των γυναικών να αποτελεί κάποιου είδους “παραχώρηση”, αλλά κυρίως ότι η λεκτική βία και ο σεξισμός μπορούν ανά πάσα στιγμή και με αξιοσημείωτη ευκολία να επιστρατευτούν, προκειμένου να “συνετιστεί” μια γυναίκα πολιτικός. Είναι προφανές ότι τέτοιου είδους στάσεις και συμπεριφορές, πέραν του ότι παραβιάζουν μια σειρά από θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, λειτουργούν αποτρεπτικά για τη συμμετοχή περισσότερων γυναικών στην πολιτική σκηνή, σε μια χώρα όπου ήδη το ποσοστό γυναικών πολιτικών είναι εξαιρετικά χαμηλό».
Παραμένει στο απυρόβλητο...
«Ενώ ο ρατσισμός τυγχάνει, σε γενικές γραμμές, ηθικής, κοινωνικής και νομικής απαξίας, ο σεξισμός, ως μια ειδικότερη έκφανση του ρατσισμού, παραμένει εν πολλοίς στο απυρόβλητο», επισημαίνει η Ελίζα Σαββίδου και συνεχίζει: «Στη μεγάλη τους πλειονότητα, οι γυναίκες βιώνουν καθημερινά τον σεξισμό, είτε με τη μορφή ενός “αθώου” υπονοούμενου, μιας “υπέρμετρης” οικειότητας, “αστείων” και σχολίων για την εμφάνιση, τη συμπεριφορά και την προσωπικότητα. Τον βιώνουν επίσης και με πιο κραυγαλέους και κλιμακούμενα επιθετικούς και βίαιους τρόπους.

Όμως τόσο η κοινωνία, όσο και η Πολιτεία, παραγνωρίζουν την επικινδυνότητα τέτοιων συμπεριφορών, παρόλο που αφορούν και επηρεάζουν τον μισό περίπου πληθυσμό. Υπό αυτές τις συνθήκες, εύλογα και δικαιολογημένα θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί: πόσες από τις γυναίκες που καθημερινά υφίστανται προσβλητική και εξευτελιστική μεταχείριση λόγω του φύλου τους, έχουν τη δυνατότητα στήριξης και ενδυνάμωσης για να καταγγείλουν τέτοια περιστατικά; Οφείλουμε να ανιχνεύουμε, να καταδικάζουμε και να αντιμετωπίζουμε τον σεξισμό στην κάθε του μορφή, πόσω μάλλον όταν αυτός εκδηλώνεται σε δημόσιους χώρους, από δημόσια πρόσωπα».
Σύσσωμη αντίδραση και καταδίκη
Η Επίτροπος Διοικήσεως τονίζει ότι «η Βουλή αντικατοπτρίζει την κοινωνική πραγματικότητα και επηρεάζει το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Χρειάζεται σύσσωμη αντίδραση και καταδίκη τέτοιων περιστατικών από το σύνολο των βουλευτών και εύρεση τρόπων διαχείρισης του σεξισμού μέσω του κανονισμού λειτουργίας της Βουλής. Δεν πρέπει, ωστόσο, να ξεχνάμε ότι ο σεξισμός δεν καθορίζεται αποκλειστικά από τον σεξιστικό λόγο, αλλά είναι αυτός που δυναμιτίζει και “νομιμοποιεί” έναν τέτοιο λόγο. Συνεπώς, η αντιμετώπιση του σεξισμού θα πρέπει να υπερβαίνει μια ρύθμιση απαγόρευσης του σεξιστικού λόγου στα πλαίσια της πολιτικής ορθότητας, αλλά να εντάσσεται σε μια συνεκτική, ειλικρινή και ουσιαστική προσπάθεια αποδόμησης των έμφυλων στερεοτύπων και καταπολέμησης όλων των μορφών βίας κατά των γυναικών».
Η Επίτροπος καταλήγει υποδεικνύοντας ότι «η έμφυλη βία, η οποία ταυτόχρονα εδράζεται και αναπαράγει στερεότυπα σχετικά με τους ρόλους των φύλων, δεν είναι γυναικεία υπόθεση, καθώς θέτει υπό αμφισβήτηση την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και πλήττει τον ίδιο αξιακό πυρήνα του κράτους δικαίου. Συνεπώς, η πρόληψη και η καταπολέμησή της, αποτελεί πρόκληση για κάθε πολιτεία που θέλει να προσδιορίζεται ως δημοκρατική και για κάθε κοινωνία που θέλει να είναι ανθρώπινη και ευημερούσα».
Ο Περδίκης, περί «ανδρισμού»
Ο Πρόεδρος του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών, Γιώργος Περδίκης, ζήτησε με χθεσινή δήλωσή του παρέμβαση από τον Πρόεδρο της Βουλής, για τη συμπεριφορά βουλευτών εντός της Βουλής. «Ζητούμε από τον Πρόεδρο της Βουλής να παρέμβει, ώστε οι βουλευτές να σεβαστούν τη νομοθεσία σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά και τις πρακτικές τους μέσα στη Βουλή, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το κάπνισμα και να αποφεύγουν συμπεριφορές οι οποίες αναδεικνύουν και επιτρέπουν έναν σεξισμό σε βάρος των γυναικών», ανέφερε ο Πρόεδρος των Οικολόγων. «Δεν είναι η Βουλή, είπα στον Πρόεδρο της Βουλής, ο χώρος στον οποίο ο οποιοσδήποτε θα αποδείξει τον ανδρισμό του. Υπάρχουν άλλοι χώροι για να δείξει τη μαγκιά του ο κάθε βουλευτής και η κάθε βουλευτίνα», κατέληξε.