Ο Κολοσσός της Ρόδου

Η κατασκευή του αποτελεί ένα αίνιγμα, γιατί πρόκειται για άγαλμα ύψους 33 μέτρων
Οι πληροφορίες σχετικά με την κατασκευή του είναι ελάχιστες, αποτελεί ωστόσο ένα σύνθετο έργο μηχανικής, γλυπτικής και αρχιτεκτονικής, που προκαλεί μέχρι σήμερα τον θαυμασμό
Στο όμορφο ελληνικό νησί της Ρόδου, κατά τους αρχαίους χρόνους αναπτύχθηκαν οι καλές τέχνες, η λογοτεχνία, η φιλοσοφία, η γλυπτική, η αρχιτεκτονική, η αστρονομία, η τεχνολογία κ.λπ. Ουσιαστικά η Ρόδος με τις εκάστοτε ελευθερίες που είχε, μπόρεσε να δημιουργήσει σημαντικά έργα, προσφέροντας αρκετά στο πολιτιστικό γίγνεσθαι. Ένα απ’ αυτά υπήρξε ο περίφημος Κολοσσός της Ρόδου, ο οποίος συγκαταλέχθηκε στα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.

Η περιπέτεια του Κολοσσού αρχίζει όταν η Ρόδος το 305 π.Χ. αντιμετώπισε τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, επίγονο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος προσπάθησε να κατακτήσει το νησί μας, χωρίς αποτέλεσμα. Φεύγοντας, ο Δημήτριος άφησε αρκετές πολιορκητικές μηχανές, τις οποίες οι Ρόδιοι πούλησαν και με τα χρήματα που πήραν αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα τεράστιο άγαλμα ως ανάμνηση της αντίστασής τους, το οποίο θα αφιέρωναν στον Θεό Απόλλωνα. Έτσι, ανέθεσαν την κατασκευή στον γλύπτη Χάρη, μαθητή του Λυσίππου. Ο Χάρης χρειάστηκε 12 ολόκληρα χρόνια για να ολοκληρώσει το έργο: ένα γιγάντιο μπρούντζινο άγαλμα.
Άλυτο μυστήριο
Ασφαλώς και η κατασκευή του Κολοσσού αποτελεί ένα αίνιγμα, γιατί πρόκειται για άγαλμα ύψους 33 μέτρων. Ελάχιστες είναι οι πληροφορίες που σώζονται για το εκπληκτικό αριστούργημα. Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια επιγραφή που βρέθηκε στο παλάτι του μεγάλου Μαγίστρου, η οποία μιλά για τις τεράστιες διαστάσεις του αγάλματος. Γράφει σχετικά ο Γιάννης Κωνσταντινίδης στον ταξιδιωτικό οδηγό για τη Ρόδο (Explorer): «Θεωρείται πάντως λογικό ο Χάρης να φιλοτέχνησε και να συγκόλλησε ένα-ένα τμήματα του αγάλματος, στο σημείο όπου θα ήταν και η τελική θέση του, ξεκινώντας από τη βάση και ανεβαίνοντας προς τα πάνω, όπως θα κτιζόταν και ένα σπίτι...». Λέγεται ότι κάτω από μεγάλα μπρούντζινα πόδια περνούσαν ολάκερα καράβια. Αντιλαμβάνεται κανείς την εκπληκτική επιβλητικότητά του. Και μιλάμε για μια πανάρχαια κατασκευή, χωρίς ειδικά μηχανήματα και ηλεκτρικές μετρήσεις.
Αρχαιολογική ανακάλυψη
Η Μαίρη Η. Παπανδρέου, σε ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε στο «Scientific American» (ελληνική έκδοση), τον Δεκέμβριο του 1999 με τίτλο «Υψηλή Τεχνολογία στην αρχαία Ρόδο», γράφει μεταξύ άλλων για τον Κολοσσό της Ρόδου: «Οι πληροφορίες σχετικά με την κατασκευή του είναι ελάχιστες, αποτελεί ωστόσο ένα σύνθετο έργο μηχανικής, γλυπτικής και αρχιτεκτονικής που προκαλεί μέχρι σήμερα τον θαυμασμό. (...) Πριν από λίγα χρόνια, οι αρχαιολόγοι έφεραν στην επιφάνεια ένα τεράστιο χυτήριο αγαλμάτων, που μόνο για Κολοσσούς θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιηθεί, και μάλιστα όχι σε μεγάλη απόσταση από τον χώρο όπου πιστεύεται ότι έστεκε ο Κολοσσός».
Δυστυχώς, το τεράστιο επιβλητικό άγαλμα δεν έμεινε για μεγάλο διάστημα, μονάχα 66 χρόνια, όταν ξαφνικά ένας μεγάλος σεισμός το 226 π.Χ. έφερε και την πτώση του. Ο Κολοσσός δεν άντεξε το κτύπημα του Εγκέλαδου και έπεσε στο έδαφος. Η μπρούντζινη μορφή έφθανε πλέον στο τέλος της. Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης γράφει σχετικά : «Μερικές πηγές αναφέρουν ότι κόπηκε στα γόνατα και έπεσε στο έδαφος. Οι Ρόδιοι ρώτησαν τότε το μαντείο αν έπρεπε να τον μετακινήσουν ή να τον σηκώσουν και έλαβαν την απάντηση: "Μη κίνει αντικείμενα". Έτσι ο Κολοσσός έμεινε στο έδαφος για πολλούς αιώνες έως το 653 μ.Χ.».
Τελικά, κάποιοι πειρατές άρπαξαν τα κομμάτια του Κολοσσού και τα μετέφεραν στη Μικρά Ασία, όπου τα πούλησαν σε έναν Εβραίο έμπορο. Αυτός με τη σειρά του, για να μεταφέρει τα κομμάτια, πήρε 900 καμήλες. Αντιλαμβάνεστε πόσο υλικό αγόρασε. Ο Κολοσσός της Ρόδου άντεξε 66 χρόνια. Μικρό βέβαια χρονικό διάστημα για ένα τέτοιο μεγάλο έργο. Ωστόσο, η συμβολική σημασία, αλλά και η γιγάντια παρουσία του υπήρξαν ανυπέρβλητες, αφού πήρε επάξια μια θέση στα εφτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.