Σιγάν την αλήθειαν… τι;

ΜΕ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ εντός των τειχών να λεηλατεί αενάως τις ημών συνειδήσεις και υπό συνθήκες εθελοδουλίας, η Κυπριακή Δημοκρατία ταχέως αυτοκαταργείται διά των «προθύμων» υπηρετών, κάποιας «Δεξιάς» και κάποιας «Αριστεράς» ομού και αναισχύντως.
Τα όσα ταχέως επισυμβαίνουν καθ’ ημών, κατά των κοινωνικών μας αρμών, των εθνικών δικαιωμάτων των ελληνοκυπρίων πολιτών, της υφής του κράτους μας και γενικώς της οντότητάς του σαν κράτους διεθνώς αναγνωρισμένου, εις ένα οδηγούν: Στη διάλυσή του και διά της παρθενογένεσης ενός βίαιου ρατσιστικού μορφώματος. Με συμπρωταγωνιστές ημάς τους ιδίους και τα στυγνά κόμματα των «φυλάρχων» της ελληνοκυπριακής άμορφης μάζα που άγεται και φέρεται άθυρμα1 των ορέξεων των Αγγλοαμερικανών, της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης που σπεύδει να κανιβαλίσει (σπεύδουσα βραδέως διά λόγους τακτικής) και της κατοχικής Τουρκίας, η οποία το παίζει άριστα με το «κόζιν των τουρκοκυπρίων». Χονδρικώς ομιλών διότι : ...
...Με τους οικειοθελώς πωλούντες εις τιμάς ευκαιρίας, τους ημιαθώους και τους εμπόρους ιδεολογίας «σιγάν την αλήθειαν, χρυσόν εστί θάπτειν» κατά Πυθαγόρα. Δηλαδή το να κρύβουμε την αλήθεια, είναι σαν να θάβουμε χρυσάφι!
Η ολική αναβάθμιση του ψευδοκράτους urbi et orbi2 του οποίου στην ηγεσία στρώνουμε κόκκινα χαλιά για να βαδίσει μετά του συνεταίρου του (ίδε τη συμπεριφορά - προσφάτως - του χαζοχαρούμενου Έιντε με τις αστείες χειραψίες του) και η ασθενέστατη έως δουλική συμπεριφορά του χρεοκοπημένου πολιτικού και ηττοπαθούς κατεστημένου, στην προστασία του εισέτι κράτους μας, μαρτυρεί των λόγων τα αληθή. Όζει3 δηλαδή αποδοχής και συμπαιγνίας στα θέατρα που παίζονται χυδαία και απροκάλυπτα, σαν κομπάρσοι και κολλητήρηδες στα ανάλογα θέατρα σκιών έναντι μιας δεκάρας, όπως εκτιμούν οι θιασάρχες σαν αυτού που μας αξίζει (;)
Αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα, τότε ουαί τοις ηττημένοις (vae victis) και αλί στους αφελείς εξ ημών, που δεν έχουμε εμπεδώσει σ’ αυτό τον λαό πως: όπως και η ελευθερία, έτσι και η αξιοπρέπεια έχουν συχνά ένα τίμημα ανώτερο και από την ίδια τη ζωή! ...
Υ.Γ. Αλλά δυστυχώς (αν δικαιούμαι να το πω): «Βρισκόμαστε στο κατώφλι των καιρών του αξιοπεριφρόνητου ανθρώπου, εκείνου που δεν είναι ικανός ούτε τον εαυτό του να περιφρονήσει ...» κατά τον Νίτσε. Κενοφανές το κράτος αυτό, θάλεγε και ένας τρίτος.
1. Άθυρμα = φτηνό παιγνίδι
2. Urbi et orbi = στην πόλη και τον κόσμο
3. ́Οζει - βρωμάει
Α. ΦΡΥΔΑΣ
Πρώην Δήμαρχος Μόρφου