Μια επίσκεψη στο μοναστήρι της Παναγίας Αμασγού

Ένα πραγματικό διαμάντι του μοναστηριακού μας βίου ανακαλύψαμε σε μια πρόσφατη επίσκεψή μας, κρυμμένο στη δυτική όχθη του ποταμού Κούρη, γύρω στο 1,5 χιλιόμετρο νοτιοδυτικά του χωριού Μονάγρι, στην επαρχία Λεμεσού. Το μοναστήρι της Παναγίας Αμασγού. Ένα πανάρχαιο μοναστήρι, που κουβαλά μια ιστορία 900 και πλέον χρόνων και αποτελεί σήμερα, μετά την αναπαλαίωσή του, ένα μοναδικής ομορφιάς μοναστηριακό κτίσμα.
Είναι απίστευτο το πώς μεταμορφώθηκαν τα παλαιά ερειπωμένα κατάλοιπα του μοναστηριού, που είχαν αφεθεί στην εγκατάλειψη και τη βορά του χρόνου από τα τέλη του 18ου αιώνα. Από τα ερείπια αυτά ξεπήδησε ένα αριστουργηματικό μοναστηριακό οικοδόμημα. Σημειώνουμε ότι από το αρχαίο μοναστήρι είχε διασωθεί μόνο το καθολικό, κι εκείνο με τεράστιες ζημιές.
Με τη συνδρομή και τη βοήθεια των ευλαβών προσκυνητών και την ανιδιοτελή προσπάθεια και συμβολή πολλών εθελοντών, κατέστη δυνατή η αναπαλαίωση της μονής. Με την εξ ύψους επίβλεψη της Υπεραγίας Θεοτόκου οι τεράστιες δυσκολίες υπερπηδήθηκαν και το θαύμα επιτελέσθηκε! Η Ιερά Μονή της Παναγίας της Αμασγού είναι μια ζώσα πραγματικότητα, όπου οι προσκυνητές μπορούν να ζήσουν στιγμές ανυπέρβλητης κατάνυξης και προσευχής. Το μοναστήρι της Παναγίας Αμασγού, μετά την αναπαλαίωσή του, επαναλειτούργησε ως γυναικείο, το 1991. Σήμερα έχει 16 μοναχές.
Η επίσκεψή μας στο μοναστήρι ήταν μια μοναδική εμπειρία. Η Καθηγουμένη Επιφανία, ένα γλυκύτατο πλάσμα, πρόθυμη να μας εξηγήσει τα πάντα γύρω από το μοναστήρι και την ιστορία του και να μας επιδαψιλεύσει τη φιλοξενία της με κάθε τρόπο. Το ίδιο και οι υπόλοιπες αδελφές.
Ειλικρινά πιστεύω ότι κάθε ευσεβής πιστός θα πρέπει να επισκεφθεί αυτό το πανέμορφο μοναστήρι και να νιώσει την ανάταση ψυχής που αισθανθήκαμε κι εμείς και να προσκυνήσει τη θαυματουργή αμφιπρόσωπη εικόνα της Παναγίας Αμασγού ή Δαμασκού ή Χρυσαμασγώτισσας ή Χρυσαμασκού, στην πίσω πλευρά της οποίας εικονίζεται η Σταύρωση.
Να αφήσει το βλέμμα του να ταξιδέψει στις εξαιρετικής τέχνης τοιχογραφίες, που καλύπτουν πέντε χρονολογικές περιόδους, από τον 12ον μέχρι τον 16ον αιώνα και θεωρούνται εφάμιλλες των περίφημων τοιχογραφιών της Παναγίας της Ασίνου. Να αισθανθεί βαθιά μέσα του αυτό που η Καθηγουμένη Επιφανία περιγράφει ως «Αναπέταση με πίστη και πόθο στην Υπεραγία Θεοτόκο, την μεγαλοσώματη συγγένισσα και παραμυθία μας... Ανάβλεμμα και ανάταση νου. Αναβόηση καρδίας μέσα σε προσδοκώμενο αναστάσιμο μέλλον»...
ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ ΧΑΤΖΗΛΟΪΖΟΥ