Το μίνι-ΓεΣΥ και οι μάξι ευθύνες για την τριτοκοσμική εικόνα της Κύπρου στον ζωτικό τομέα της υγείας Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή την αναφορά του Υπουργού Υγείας Γιώργου Παμπορίδη για εισαγωγή μίνι-ΓεΣΥ μέχρις ότου καταστεί εφικτή η εφαρμογή του Γενικού Σχεδίου Υγείας, η κομματική αντιπαράθεση δίνει και παίρνει. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με πρωταγωνιστή το ΑΚΕΛ, εξαπολύουν μύδρους κατά της Κυβέρνησης για εξυπηρέτηση συμφερόντων και απουσίας πολιτικής βούλησης στην εφαρμογή του Γενικού Σχεδίου Υγείας. Πέραν τούτου, το θέμα του ΓεΣΥ, λόγω της φύσης του, λαμβάνει ευρύτερες διαστάσεις, καθώς στη διαμάχη εμπλέκονται άμεσα οι κοινωνικοί εταίροι ως βασικοί συνεισφορείς, αλλά και το σύνολο του λαού. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα κόμματα που συμμετείχαν στην εξουσία από τότε που εξαγγέλθηκε το ΓεΣΥ, το 1992, φέρουν πελώρια ευθύνη για τη μη εισαγωγή του θεσμού που αποτελεί βασικό πυλώνα σύγχρονου κοινωνικού κράτους. Το κάθε κόμμα και η εκάστοτε κυβέρνηση, θέτοντας τα κομματικά και άλλα ιδιοτελή συμφέροντά τους υπεράνω του κοινωνικού κι εθνικού συμφέροντος, δεν θέλησαν να υλοποιήσουν το ΓεΣΥ. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ΑΚΕΛ, το οποίο αν και στη θεωρία παρουσιάζεται ως φανατικός υποστηρικτής του ΓεΣΥ, εντούτοις στην πράξη στα δέκα συνεχόμενα χρόνια που βρισκόταν στην εξουσία, 2003-2013, δεν έβαλε ούτε ένα λιθαράκι για την υιοθέτησή του. Αν μάλιστα ληφθεί σοβαρά υπ' όψιν ότι στην εν λόγω χαμένη δεκαετία το ΑΚΕΛ μονοπώλησε την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας με τρία πρωτοκλασάτα του στελέχη, τους Χάρη Χαραλάμπους, Ντίνα Ακκελίδου και α. Ανδρέα Γαβριηλίδη, τότε οι ΑΚΕΛικοί ηγήτορες δεν νομιμοποιούνται πολιτικά να ασκούν κριτική στη νυν Κυβέρνηση για το θέμα του ΓεΣΥ. Αναμφίβολα, το ΓεΣΥ αναγάγεται για την Κύπρο του 21ου αιώνα σε σύγχρονο «Γεφύρι της Άρτας» ή αλλιώς σε μνημείο ντροπής, που κατατάσσει το νησί μας στον χάρτη των τριτοκοσμικών κρατών του πλανήτη. Φυσικά, αυτό δεν ενδιαφέρει τις πλείστες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες έχουν ως κορυφαία μόνιμη έγνοια τους την προαγωγή του κομματικού και οικονομικού τους συμφέροντος. Στο διά ταύτα, ακούμε τον Υπουργό Υγείας να επιχειρηματολογεί υπέρ της ανάγκης ενδιάμεσου μίνι-ΓεΣΥ, ως προθαλάμου για ολική εφαρμογή του ΓεΣΥ σε κατοπινό στάδιο, αφού θα προηγηθεί αυτονόμηση των κρατικών νοσοκομείων. Αλήθεια, όλα αυτά τα χρόνια ποιες αόρατες δυνάμεις εμπόδιζαν την αυτονόμηση των νοσοκομείων; Είναι αλήθεια ότι ο λαμπρός επιστήμονας Φίλιππος Πατσαλής, προκάτοχος του νυν υπουργού Υγείας, τα βρόντηξε κι έφυγε γιατί το Υπουργικό Συμβούλιο έφραξε τον δρόμο προς την πρότασή του για αυτονόμηση των νοσοκομείων. Έχοντας αυτά κατά νουν και με δεδομένες τις πρόσφατες δηλώσεις του Γιώργου Παμπορίδη για ομερτά και τεράστια διαπλεκόμενα συμφέροντα στον χώρο της υγείας, φρονούμεν ότι κανένας δεν έχει το πολιτικό ανάστημα να αναμετρηθεί με τη διαπλοκή που κατατρώει διαχρονικά τα σωθικά του νευραλγικού τομέα της υγείας. Η ωμή πραγματικότητα συνηγορεί ότι στην Κύπρο τα διαπλεκόμενα συμφέροντα κάπου τέμνονται, εξού και αλληλοκαλύπτονται. Συνεπώς, οι Κύπριοι πολίτες, στην παρούσα χρονική συγκυρία, δεν πρόκειται να αξιωθούν να γευτούν τους καρπούς ενός σύγχρονου Συστήματος Ιατροφαρμακευτικής Περίθαλψης. Ας συνειδητοποιήσουν ότι το μόνο που τους απομένει, αν δεν θέλουν να περιμένουν σαν πειραματόζωα στη νοσοκομειακή ουρά, είναι να αντιδράσουν δυναμικά στο Γενικό Σχέδιο Υποκρισίας, στο οποίο επιδίδονται εδώ και πολλά χρόνια οι πολιτικοί καιροσκόποι και οι οικονομικοί κερδοσκόποι, οι οποίοι κατακρεούργησαν με την όλη συμπεριφορά τους το βιοτικό επίπεδο και την ποιότητα ζωής του λαού. ΞΕΝΗΣ Χ. ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ Δημοσιογράφος
