Αυθαιρεσία

Εθνικό σπορ και ταφόπλακα για κράτος και κοινωνία
Η αυθαιρεσία στον τόπο μας ξεπερνά κάθε λογική και έντονη διαδικασία, ενώ σήμερα βρίσκεται στο επίκεντρο της δημόσιας ζωής και συζήτησης λόγω των καθημερινών ενεργειών από ομάδες πολιτών και σκανδάλων που οφείλονται στην απουσία σοβαρού και επισταμένου ελέγχου από τα όργανα της πολιτείας και της αδιαφορίας των πολιτών που δέχονται ρουσφέτι.

Αυτή η λοιμική αυθαιρεσία αγκαλιάζει όλους τους τομείς δράσης πολιτείας και πολιτών και ξεκινά από την πολιτική, οικονομία, κοινωνία, αξιώματα, δημοκρατικές αρχές, ουμανιστικές αξίες, οι οποίες όλες εκπηγάζουν από πάθη, ιδεολογίες, κοντόφθαλμα συμφέροντα, αλαζονεία, εγωισμούς, ετσιθελισμούς, και μαζί οδηγούν τόπο και λαό σε ατραπούς με βαθύτατο κόστος σε εθνικό, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό επίπεδο με επιστέγασμα τη χρεοκοπία, το μνημόνιο, υψηλότατη ανεργία, διάλυση μεσαίας και εργατικής τάξης, χρεοκοπία επιχειρήσεων, διάλυση τραπεζοχρηματοπιστωτικού τομέα, παιδείας, υγείας, πώληση περιουσιακών στοιχείων και οικιών και ξανά μια βαλίτσα στο χέρι για τους νέους που μεταναστεύουν.
Παρόλο που χώρα και λαός συνεχίζουν να αιμορραγούν, η αυθαιρεσία βρίσκεται στα φόρτε της και είναι δαφνοστεφανωμένη επειδή συγκαταλέγεται στις εθνικές μας παθογένειες και στα εθνικά μας σπορ, που δεν λέγουμε να τα εγκαταλείψουμε επειδή δεν κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και ούτε επιδιώξαμε αυτοκριτική επειδή αρεσκόμαστε στον καταναλωτισμό, στην επίδειξη και στο αφελές χειροκρότημα.
Η αυθαιρεσία, ο εθνικός διχασμός, η χαμηλή πολιτική, έγιναν ταφόπλακα για κράτος και κοινωνία.
Η αυθαιρεσία δεν συμφωνεί με τους ισχύοντες κανόνες, νόμους, ισχύουσες αρχές, συνήθειες και αυτή διαμορφώνεται σύμφωνα με την προσωπική αντίληψη, βούληση, προαίρεση, προσωπικούς πονηρούς πειρασμούς που φλερτάρουν με την παρανομία, προκλητικότητα, ασυδοσία, δύναμη εξουσίας κ.λπ.
Η απουσία συλλογικής νομοθεσίας και ευθύνης μάς οδήγησε στα σημερινά χάλια που προκαλούν πολλαπλά ερωτηματικά και αφόρητη δυσοσμία, επειδή δεν κατορθώσαμε μέχρι στιγμής να καθαρίσει ο στάβλος του Αυγείου και ούτε τέθηκε φραγμός στους λωποδύτες και απατεώνες, που σώριασαν στο έδαφος τον λαό και εξακολουθούν με τις πράξεις και νοοτροπίες τους να προκαλούν αηδία, φρίκη, αποτροπιασμό λόγω του γεγονότος ότι η πολιτεία επικυρώνει κάθε λογής αυθαιρεσία.
Με τα διαχρονικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν σε βάρος της χώρας μας δεν μας επιτρέπουν να έχουμε ψηλά το κούτελο και να αισιοδοξούμε, γιατί αποτύχαμε και διαπράξαμε τέτοιας μορφής εγκλήματα σε όλους τους τομείς και βαθμίδες της κυπριακής πολιτείας αντί να έχουμε μια οργανωμένη και συγκροτημένη πολιτεία που να λειτουργεί ορθολογικά και νόμιμα.
Δεν χρειάζεται να καταγράψουμε λεπτομερώς την κάθε μορφή αυθαιρεσίας γιατί στο κάθε βήμα μας υπάρχει μια έμπρακτη αυθαιρεσία, που ξεκινά από τις αυθαίρετες πολιτικές μας γύρω από το πολιτικό μας ζήτημα, τη διαχείριση του προσφυγικού προβλήματος και της προσφυγικής περιουσίας, των πολεοδομικών ζωνών και ορόφων, τη διέλευση δρόμων, διαχείρισης πεζοδρομίων, χαλίτικης γης, δημοσίου χρήματος, τα κακόγουστα των προσφορών για διάφορους εξοπλισμούς και ενοικίασης κτηρίων, την οδήγηση στους δρόμους και το σεβασμό στην πολιτική και στις ασθενέστερες ομάδες, την επικόλληση αφισών στους τοίχους, φοροαποφυγή κ.λπ.
Αυτές οι ποικίλες αυθαιρεσίες οδήγησαν στην πλήρη χρεοκοπία τη χώρα σε όλους τους τομείς, γιατί εκπηγάζουν από έναν σαδιστικό ετσιθελισμό και πραγματική αδιαφορία για το μέλλον της χώρας και του λαού της, επειδή αυτοί που εφάρμοζαν και εφαρμόζουν τις πολιτικές και πρακτικές που είναι άπειρες, διαχρονικές και επί καθημερινής βάσεως, στόχο έχουν να εξυπηρετηθούν τα κοντολογίς κοινωνικά συμφέροντα, ενώ ο λαός έχει συρθεί σε κοινωνική, οικονομική, πολιτική και ηθική ανισότητα.
Πρέπει να ειπωθεί χωρίς περιστροφές πως η παντοδυναμία της αυθαιρεσίας είναι απεριόριστη γιατί α) δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι μηχανισμοί θωράκισης και ελέγχου, β) δεν λειτουργούν αποτελεσματικά και έγκαιρα οι υπάρχοντες ελεγκτικοί θεσμοί και μηχανισμοί με προεξάρχουσα τη Δικαιοσύνη, γ) υπάρχει εξάρτηση και εναγκαλισμός των θεσμών που είναι εντεταλμένοι να ελέγχουν την εφαρμογή των νόμων κ.λπ.
Γι’ αυτό ο λαός πρέπει να κινητοποιηθεί και να αποκτήσει βούληση για να βάλει τέλος στην αυθαιρεσία, που είναι ένα αθεράπευτο καρκίνωμα, και να πάψει να κλαψουρίζει για το πολιτικό σύστημα και να περιστρέφεται στο ότι όλοι είναι ίδιοι.
Η κινητοποίηση είναι εκείνη που θα ασκήσει πίεση προς κάθε κατεύθυνση.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΕΡΑΚΛΗΣ