Το αξέχαστο ξενοδοχείο «Μετέωρα» στον Αγρό!

Έρχονται στη μνήμη μου σαν μια παλιά ελληνική κινηματογραφική ταινία τα αξέχαστα παιδικά μου χρόνια, που πήγαινα τα καλοκαίρια στον παραδεισένιο εξοχικό Αγρό με τους αλησμόνητους γονείς και αδέλφια μου και πηγαίναμε καθημερινά στο ξενοδοχείο τα «ΜΕΤΕΩΡΑ». Το μεγαλοπρεπές αυτό κτήριο κτίστηκε το 1946 από τον αείμνηστο Γιώργο Βασιλείου. Ήταν τετραώροφο και διέθετε πέραν των 25 υπνοδωματίων, τα οποία ήταν εξοπλισμένα με θερμάστρες και ανεμιστήρες στους ορόφους.
Το ξενοδοχείο λειτούργησε από το 1946 από τον ιδιοκτήτη Βασιλείου. Όπως θυμούμαι από τις αρχές του Ιουλίου μέχρι το τέλος Αυγούστου έπαιζε καθημερινά ορχήστρα με τους αξέχαστους μουσικούς Φρίξον - αστυνόμον στο κλαρίνο και σαξόφωνο, Ναζαρέτ - Αρμένιο, ακορντεόν, τρομπέτα, Γιώργο Σταυρινίδη στο βιολί και τραγούδι, στα ντραμς Κωστή Μακίλλα και στο τραγούδι η αθάνατη Ελληνίδα τραγουδίστρια Κούλλα Νικολαΐδου.
Όπως θυμούμαι τον χορό άνοιγαν οι αλησμόνητοι Γιώργος και Φλώρα Βασιλείου, Ανδρέας Χριστοφίδης και Γεωργία Χριστοφίδου στα μεθυστικά τανγκό, κομπαρσίτες και βάλς. Το 1949 τα «Μετέωρα» λειτούργησαν με διευθυντή τον αξέχαστο Κωστή Χατζηπουρκή Σιηπηλλή, μέχρι το τέλος του 1956. Και από το 1956 το ανέλαβε ο αείμνηστος ξάδελφός μου Ανδρέας Αυγουστής μέχρι το τέλος του 2005, που απεβίωσε, οπότε έκλεισε τις πύλες του.
Πώς μπορώ να ξεχάσω τη μαγευτική βεράντα των «Μετεώρων», όπου πήγαιναν οι παραθεριστές και οι ερίτιμες κυρίες της αριστοκρατίας: Ερασμία Κληρίδη, Θεοπίστη Κληρίδου, Βαλεντίνη Τσαγγαρίδη, ακόμη οι Φαζίλ Κουτσιούκ, Σερ Χιου Φουτ, να απολαύσουν το δροσερό αεράκι και να δουν από κάτω τα καταπράσινα περβόλια μέχρι το Βρυσί του Μύλου και να γευθούν τα παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού και τα νόστιμα παραδοσιακά φαγητά: Μακαρόνια του φούρνου, στιφάδο, παϊδάκια σχάρας, μουσακάς και τα λουκάνικα του αξέχαστου ξάδελφού μου Παπαχριστόδουλου και την περιποίηση των αλησμόνητων Chef Ανδρέα και Ελένης Αυγουστή!
Ποτέ δεν θα ξεχάσω τις μεγάλες χοροεσπερίδες τον μήνα Αύγουστο, τους χορούς της ΣΕΚ και του Νοσοκομείου όπου έπαιζε η εικοσαμελής ορχήστρα της Αστυνομίας, τους διαγωνισμούς Ομορφιάς, Τανγκό, Βαλς και Σιέικ που έχω κερδίσει με διάφορες ντάμες ακόμη και τους φαντασμαγορικούς διάκοσμους που έχω κάμει με τις δίδες Ανδρούλλα Κληρίδου και Αννίτσα Κληρίδου.
Όπως θυμούμαι πάνω από την ταράτσα των «Μετεώρων» στους μεγάλους χορούς έπαιζε η ορχήστρα των Αγροτών: Οι αείμνηστοι Γιώργος Σταυρινίδης βιολί-τραγούδι, Κάττος λαούτο και Κωστής Μακίλλας τύμπανα.
Πώς να μη θυμηθώ τα θέατρα που έρχονταν τότε των αλησμόνητων Γιώτας Μετζίτη και Νίκου Παντελίδη, τον Καραγκιόζη του Ιδάλια, ακόμη και τους παλαιστικούς αγώνες μεταξύ Καρπόζηλου, Κώστα Μωυσή, Μαύρου Γερακιού και του Τούρκου Κιαζίμ Ασλάμ.
Τα τελευταία χρόνια, από το 1984 εγίνοντο οι γάμοι και οι βαπτίσεις μέχρι το 2004.
Πέρασαν απ’ εδώ οι αξέχαστοι Γλαύκος Κληρίδης, Πολύκαρπος Γιωρκάτζιης, Τάσσος Παπαδόπουλος, Φαρούκ της Αιγύπτου και γεύθηκαν τα εύγευστα και παραδοσιακά χωριάτικα φαγητά της κυρίας Ελένης και του αξέχαστου ξάδελφού μου Ανδρέα Αυγουστή.
Αυτά αναπολώ αλλά λυπούμαι που δεν μπορώ να τα ξαναζήσω!
ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ Σ. ΤΣΑΓΓΑΡΙΔΗΣ