Ένας «μεταλλαγμένος» Ταλάτ στα γραφεία του ΔΗΣΥ...

Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ παρουσιάστηκε το βράδυ της Δευτέρας σε τηλεοπτικό σταθμό και έδωσε συνέντευξη. Διατύπωσε τόσο ακραίες θέσεις, ώστε θύμισε Ντενκτάς και Έρογλου.


Δήλωσε, μεταξύ άλλων, πως δεν έγινε τουρκική εισβολή, δεν υπάρχει κατοχή, δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή των Ελληνοκυπρίων στα σπίτια τους, γιατί αυτό ανατρέπει τη νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί το 1974, πως οι Τουρκοκύπριοι είναι πολύ στενά συνδεδεμένοι με την Τουρκία (σημ. ο άλλος «μετριοπαθής» Τουρκοκύπριος ηγέτης μας έχει πει πως «λιμάνι των Τουρκοκυπρίων είναι η Τουρκία») και, στο τέλος, ο Ταλάτ αυτοσυστήθηκε ως «Κύπριος». «Κύπριος» με τουρκικές θέσεις και αντιλήψεις...
Ο Ταλάτ παρουσιάστηκε τόσο αδιάλλακτος και μεταλλαγμένος, ώστε ακόμη και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΑΚΕΛ Στέφανος Στεφάνου, ο οποίος κλήθηκε να σχολιάσει τις τοποθετήσεις Ταλάτ, εξέφρασε έκπληξη για τη μετάλλαξη που παρουσιάζει ο συνταξιούχος κατοχικός ηγέτης.


«Γνωρίζοντας τις θέσεις που διατύπωνε προηγουμένως ο κ. Ταλάτ, με έκπληξη διαπιστώνω τη μετάλλαξη», είπε ο κ. Στεφάνου, ο οποίος στη συνέχεια διαφώνησε με τις πλείστες τοποθετήσεις του Τουρκοκύπριου ηγέτη.
Μία ημέρα μετά από εκείνη την έξαρση της αδιαλλαξίας τού εκ των ηγετών της «μετριοπαθούς» πλατφόρμας των Τουρκοκυπρίων πολιτικών, ο Ταλάτ επεσκέφθη φορώντας τον «σκούφο» του Προέδρου τού, κατ' ευφημισμόν, αριστερού τουρκοκυπριακού κόμματος, που ονομάζεται «Τουρκικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα», στα γραφεία του Δημοκρατικού Συναγερμού, όπου έγινε δεκτός εν χορδαίς και οργάνοις, και μίλησε σε ομήγυρι συναγερμικών στελεχών.


Ούτε γνωρίζουμε τι είπε, ούτε αν επανέλαβε τα περί... αοράτου εισβολής και... ανυπάρκτου κατοχής. Ούτε γνωρίζουμε εάν έλαβε τα συγχαρητήρια του Αβέρωφ Νεοφύτου ή του Νίκου Τορναρίτη.
Εκείνο, όμως, το οποίο μένει είναι η κατάρριψη του μύθου περί Τουρκοκυπρίων «μετριοπαθών» ηγετών. Φορούν τη μάσκα της μετριοπάθειας, όταν βρίσκονται μακράν της παράνομης εξουσίας των κατεχομένων, αλλά μόλις λάβουν την έγκριση της Άγκυρας, μετατρέπονται σε άλλους Ντενκτάς και σε άλλους Έρογλου. Μετατρέπονται σε πειθήνια όργανα της Άγκυρας και εκτελούν αδιαμαρτύρητα τις εντολές της.
Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, ως ηγέτης του αντιπολιτευόμενου τον Ντενκτάς Τουρκικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, ερχόταν στις ελεύθερες περιοχές και συναντούσε ελληνοκυπριακά κόμματα. Και ικέτευε τους Ελληνοκυπρίους πολιτικούς ηγέτες: «Βοηθήστε μας να απαλλαγούμε της Τουρκίας και των εποίκων, διαφορετικά οι Τουρκοκύπριοι κινδυνεύουν με ολοκληρωτική εξαφάνιση». Όταν έγινε «πρόεδρος» του ψευδοκράτους, κατέστη πειθήνιο όργανο της Τουρκίας και υποστηρικτής της παραμονής των Τούρκων εποίκων.
Ο Μουσταφά Ακιντζί, ως ηγέτης μίας μικρής πολιτικής παράταξης στα κατεχόμενα, ήταν ακόμη πιο κοντά από τον Ταλάτ σε θέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς. Δείτε πώς κατάντησε σήμερα. Υπηρέτης του σουλτάνου.
Δεν υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές μεταξύ σκληροπυρηνικών και «μετριοπαθών» ηγετών της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Απλώς διαφέρουν στον τρόπο διατύπωσης των αδιάλλακτων θέσεών τους. Οι σκληροπυρηνικοί κατεδαφίζουν πολυκατοικία με μπουλντόζα. Οι «μετριοπαθείς» προτιμούν να την κατεδαφίσουν με φτυάρι. Όλοι, τελικά, υπηρέτες και όργανα της Τουρκίας είναι.


Και προσφέρουν την ευκαιρία στον Ερντογάν να τους ανταλλάσσει στην εξουσία των κατεχομένων, ανάλογα με το προσωπείο που θέλει να φορέσει. Θυσίασε τον Ντενκτάς χάριν του Ταλάτ, το 2004, προκειμένου να προετοιμάσει για την αποδοχή του σχεδίου Ανάν και να συμβαδίσει αυτή η αλλαγή με το «ήπιο προφίλ» που ήθελε να επιδείξει τότε ο Ερντογάν.


Αργότερα θυσίασε τον Έρογλου χάριν του Ακιντζί, προκειμένου και πάλιν να φορτώσει στην ελληνοκυπριακή πλευρά το βαρίδι, ότι, «ιδού, έχετε να διαβουλευθείτε με έναν μετριοπαθή Τουρκοκύπριο πολιτικό και αποτύχατε. Εσείς είσαστε οι αδιάλλακτοι». Και έπεσαν στην παγίδα Αναστασιάδης, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, ηρωοποιώντας τον Ακιντζί.
Αύριο, εάν δεν υπάρξει συμφωνία λύσης, πώς θα δικαιολογήσει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ενώπιον της διεθνούς κοινότητας, ότι απέτυχε να συμφωνήσει με έναν «μετριοπαθή» Τουρκοκύπριο ηγέτη, τον οποίο ο ίδιος θεοποίησε; Δεν θα πέσει όλη η ευθύνη στην «αδιάλλακτη» ελληνοκυπριακή πλευρά, «που δεν θέλει να μοιραστεί το κράτος με τους Τουρκοκυπρίους»;