Η κλαγγή των κυμβάλων

Περιουσία: η Πέριξ Ουσία
«Γιατί όπου οι δημοκρατίες στηρίζονται στον νόμο, δεν νοείται να υπάρξει δημαγωγός και διευθύνουν τα κοινά οι καλύτεροι από τους πολίτες. Όπου όμως οι νόμοι δεν είναι κυρίαρχοι, εκεί εμφανίζονται οι δημαγωγοί (...). Ως εκ τούτου τιμούνται οι κόλακες». Αριστοτέλης Πολιτικών Δ.
Και ενώ η επικρεμάμενη απειλή της «διχοτόμησης» έχει φθάσει μέχρι τα ριζά του αυχένα του πολίτη και νιώθει την αναπνοή της στο σβέρκο του, σαν σε ταινία τρόμου του Χίτσκοκ, που ακόμα κι αν την έχεις δει έξη φορές πάλι δεν είσαι βέβαιος μπας και κάτι αλλάξει στην ψυχοσύνθεση τού... Άντονυ Πέρκινς, ή της... Κιμ Νόβακ, ξαφνικά μπουκάρει μέσα η Γραμματική και ερωτά ποιο είναι το υποκείμενο ή το κατηγορούμενο της πρότασης, δηλ. ποιοι «διχοτομούν» και ποιοι «προτιμούν να διχοτομηθούν» σ’ αυτόν τον τόπο: ως προς το ποιοι διχοτομούν, υπάρχει κοινή «συναντίληψη»: η Τουρκία.

Ακόμα και οι τυφλοί στην Κύπρο βλέπουν την διχοτόμηση, τόσο μεγάλη είναι η φωταγωγημένη (χυδαία) σημαία και τα φώτα της στον Πενταδάκτυλο. Η περαιτέρω απειλή ως προς το «όποιος δεν θέλει λύση θέλει διχοτόμηση» είναι, ως εκ τούτου, εκ του περισσού: την έχει, ήδη, ανηρτημένη «με σημαίες», η Τουρκία, και κάθε 20 του Ιούλη συμπληρώνεται «ΚΑΙ με ταμπούρλα» σε παρελάσεις θριαμβικές στην κατεχόμενη κατά το ήμισυ Λευκωσία, όπου κατεβαίνουν οι πασάδες από την Τουρκία με τις χανούμισσές τους και κάμποσοι αρχιστράτηγοι με γυαλιστερά παράσημα και γυαλιά ηλίου ή απειλητικοί μουστακαλήδες, ως δυνάμει, Κενάν Ακίν.
Ποιοι ποθούν «πεϊχαλί» να διχοτομηθούν

Αυτό παραμένει ομιχλώδες. Ποιοι θέλουν - κι άλλη διχοτόμηση; Μετά την τουρκική εισβολή, το 1974 ακουγόταν -ευκρινώς από Δεξιά μεριά- υπόκωφα, όμως, κάτι «αυτοί από 'κει κι εμείς απ’ εδώ», μα ήταν ήδη καθ’ υπερβολήν η ευχή καθότι ειλικρινά πιο διχοτόμηση από την διχοτόμηση αν ήσουν Κύπριος δεν έχει απ' ό,τι έπραξεν η Τουρκία και το αποτελείωσεν η κυπριακή ηγεσία των καιρών -Κληρίδης- με ανταλλαγή πληθυσμών.

Την Πράσινη Γραμμή της διχοτόμησης την έσυρε στις 30 Δεκεμβρίου 1963 ο Άγγλος αρχιστράτηγος Πήτερ Γιανγκ σε συνεννόηση με την Κυβέρνηση της Κύπρου και τους Τούρκους της Κύπρου, που είχαν αποσκιρτήσει από το Κράτος και σχηματίσει θύλακες που έτεμναν την Κύπρο στρατηγικά, μετά τις διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963. Η Κύπρος βομβαρδίστηκε με ναπάλμ από την Τουρκία. Σκοτώθηκαν πολλοί. Η Πράσινη Γραμμή έγινε πραγματικά η Κόκκινη του «Αττίλα», το 1974, με προσπάθειες έκτοτε αναγνώρισης «κράτους» εκ μέρους των Τούρκων της Κύπρου, σε συνεννόηση πάντα από την Τουρκία, που ελέγχει στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά την στρατηγική μειονότητα του 18% του πληθυσμού της Κύπρου.
Διχοτόμηση, aka, Ομοσπονδία

Το... λογοπαίγνιο «διχοτόμηση», που είναι ορατή και με κλειστά μάτια, ή «ομοσπονδία», που κατ’ ουσίαν είναι συνομοσπονδία δύο... «συνιστωσών πολιτειών», βάι-βάι, σε 9, 251 τ.χ. είναι σχεδόν ιλαρόν αν δεν ήταν τραγικό: με έναν πληθυσμό, περίπου 800.000 Ελλήνων, με 18% Τ/κ το 1974. Με αφαιρέσεις πολλούς Τούρκους και Έλληνες της Κύπρου να μεταναστεύουν λόγω κατοχής και προσφυγιάς μετά το 1974, οι όποιες προσθέσεις στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου συνιστούν μόνον έγκλημα πολέμου, που είναι ο εποικισμός από Τούρκους εκ Τουρκίας αλλά και άλλων χωρών με Οθωμανικές μειονότητες, που ο Ντενκτάς τούς ονόμαζε, «εποχικούς εργάτες».

Ο Ερντογάν τούς επαναδιεκδικεί, ως... «λάθη του Ατατούρκ». Η εισαγωγή εποίκων ξεκίνησε οργανωμένα λίγα χρόνια μετά το 1974 από την Τουρκία, σε συνεργασία με την παράνομη τ/κ διοίκηση. Η διχοτόμηση όμως πήρε από τον Ντενκτάς στις 13 Φεβρουαρίου 1975, το όνομα «Τουρκικό Ομοσπονδιακό Κράτος» και μερικά χρόνια αργότερα, στις 15 Νοεμβρίου 1983, ανακηρύχτηκε ως «Τουρκική Ομοσπονδία Βόρειας Κύπρου».
Ομοσπονδία, ergo, Συνομοσπονδία

Άρα η λέξη «διχοτόμηση», που δεν θα μπορούσε να 'ναι όνομα κράτους, πήρε το όνομα «Ομοσπονδία», που είναι πιο εύηχο και πιο εύχρηστο από το «Συνομοσπονδία» που υπαινίσσεται -και ορθώς- τη διχοτόμηση, το taxim της παράνομης παραστρατιωτικής Τουρκικής Κυπριακής Οργάνωσης ΤΜΤ, αντίστοιχο της Ένωσης με την Ελλάδα, συνθήματος και στόχου του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της EOKA του '55-'59. Η Ομοσπονδία δεν συνιστά βεβαίως ούτε καμία αλλαγή φιλοσοφίας στο Σχέδιο Ανάν παρόλες τις ευσυνείδητες προσπάθειες που καταβλήθηκαν από την Αμερική, τη Βρετανία και τα Ην. Έθνη, να αποφευχθεί το όνομα και οι συνειρμοί... Η αποφυγή δεν οφείλεται σε καμιά γκαντεμιά στο όνομα «Ανάν». Οφείλεται στο ότι το Σχέδιο εκείνο απορρίφθηκε από μια μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων της Κύπρου (76%) και σε λίγο λιγότερο ποσοστό (65%) πέρασε από τους Τούρκους της Κύπρου και με ψήφους από εποίκους που τους είχε δοθεί «υπηκοότητα».
Σκέψη και Λέξη

Το τι επακολούθησε το 2004 με τα δύο δημοψηφίσματα είναι η συνειδητοποίηση πως η Κύπρος δεν είναι μία εθνότης, αλλά δύο ανταγωνιστικές φυλετικές ομάδες, η μία των οποίων έχοντας βρεθεί στο νησί αυτό σχετικά πρόσφατα ιστορικά (16ον αι.) μετά από βία και σφαγές, βαθμηδόν ισχυροποίησε με τον ίδιο, απαράλλαχτο τρόπο σε 400 χρόνια με βία και σφαγές, την μόνιμη εγκατάστασή τους σε μία Νήσο-Πόλιν. Όταν το 1960 η νομή της εξουσίας, qua διχοτομική στη δομή της, απέτυχε, θα ήταν θαυμαστό ένα χειρότερο παρόμοιο, να λειτουργήσει συναινετικά: Μια ιστορία με 4.000 χρόνια πολύτροπο παρελθόν, γίνεται Ιστορία, με κεφαλαίο Ιώτα, εφόσον Γεωγραφία και Γλώσσα παραμένουν οι σταθερές.

Τα πρόσθετα πολιτισμικά στοιχεία και οι ξένες επιδράσεις ακριβώς ενδυνάμωσαν την ιδιοσυστασία και μοναδικότητα, Τόπου και Τρόπου, όπως το 'χω εδώ και χρόνια κατονομάσει. Έχουμε πλέον Ελληνικιωθεί. Έχουμε χάσει παιδικές εξαρτήσεις από μαμάδες. Το «Ελληνικός» είναι ουσιωδώς σημαντικό στοιχείο, αφού σκεφτόμαστε γλωσσικά και δεν φαίνεται να υπάρχει Σκέψη χωρίς Λέξη. Η τάξη ανατράπηκε, όχι το 1974, αλλά το 2004, γιατί ευταξία σημαίνει τον ρυθμό που έχουμε στη ζωή, στην μουσική, στο μέτρο, άρα στον Νόμο μας. Το 2004 διαταράχθηκε η έννομη τάξη του Τόπου-Τρόπου με την συνακόλουθη ανομία που επιβλήθηκε το 2013 από την ίδια, α-συνάρτητη Εξουσία.
ΔΡ ΝΙΚΗ ΚΑΤΣΑΟΥΝΗ
Κριτικός Πολιτικής και Πολιτισμού
Περιουσία, η Πέριξ Ουσία

Η «κλαγγή των κυμβάλων» είναι ο θόρυβος των κολάκων, που κι αυτοί κολακεύουν άλλους: η ετεροθέσμηση, η έκκεντρη υπαγωγή της Νήσου-Πόλεως, παρα-βίασε τον θεμελιώδη Νόμο/Ρυθμό/Μέτρο: οι αριθμοί δεν σημαίνουν ντιπ, εφόσον δεν αφορούν, δεν περιπέφτουν στην εγγενή αρμονία του Τόπου, της Νήσου -ως- Πόλεως. Αδύνατη η μηχανική ένωση σε blender ανοίκειων μεταξύ τους στοιχείων, εάν ο στόχος είναι ένας Μέσος Όρος Νεο-πολιτισμού, με διπλά σύμφωνα σε λάθος... λέξεις. «Κούρεμμμμα»; «Γενννεύη»; «Λόγον του ότι»;

Δεν είναι καν... Κυπριακά. Είναι κοντραπούντα, ασυναρτησίες στον αρχαιότατο ρυθμό αυτού του Τόπου που είναι η Ουσία του: το Περιουσιακό είναι Εδαφικό. Δεν είναι ριάλια. Είναι Γη. Δεν αποζημιούται. Δεν αντικαθίσταται. Περιουσία είναι η πέριξ Ουσία αυτού του Κόσμου - του Κυπριακού: Κτήμονες ή ακτήμονες, όλη η Νήσος-Πόλις είναι ιδική τους. Από τη Δερύνεια ώς την Κερύνεια. Μία Νήσος-Πόλις, Περι-Ουσίας πρόκειται! ΕΙΕΝ. ΝΚ