Εκδρομή στα ωραία Λεύκαρα

ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΜΕ ΤΟ ΧΩΡΙΟ, ΞΑΚΟΥΣΤΟ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΝΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ
Οδοιπορικό και περιδιάβαση της «Σημερινής» στα Λεύκαρα, έναν μεγάλο οικισμό με εξαιρετική γραφικότητα, με τα πετρόκτιστα σπίτια και τα στενά πλακόστρωτα δρομάκια
Βγαίνοντας από την έξοδο της Σκαρίνου απ' τον αυτοκινητόδρομο και ακολουθώντας τις πινακίδες προς Λεύκαρα, σε πολύ λίγη ώρα θα φτάσετε σε ένα από τα ομορφότερα και πιο γνωστά τουριστικά χωριά της Κύπρου. Τα Λεύκαρα είναι κωμόπολη της επαρχίας Λάρνακας και ανεξάρτητος Δήμος της Κύπρου. Είναι γνωστά για τη Λαϊκή Αρχιτεκτονική τους, για τα κεντήματά τους, τα «Λευκαρίτικα», καθώς και για την Αργυροχοΐα τους - σας περιμένουν να τα ανακαλύψετε. Τα Λεύκαρα χωρίζονται διοικητικά σε δύο μέρη, τα Πάνω Λεύκαρα -που αποτελούν Δήμο- και την κοινότητα των Κάτω Λευκάρων.

Ακολουθώντας τις πινακίδες του χωριού θα βρείτε τον μεγάλο χώρο στάθμευσης για να αφήσετε το αυτοκίνητό σας, καθώς το χωριό αξίζει να το περπατήσετε για να δείτε όλα τα αξιοθέατα και να πάρετε μια γεύση της παράδοσης και του όμορφου αυτού χωριού. Εμείς συναντήσαμε τον Δήμαρχο των Λευκάρων, τον κ. Σάββα Ξενοφώντος, στο Δημαρχείο και συζητήσαμε μαζί τις προσπάθειες που κάνουν για να προωθήσουν τον τουρισμό του χωριού, τόσο στους ξένους όσο και στους Κύπριους, αλλά και να βοηθήσουν στον επαναπατρισμό των αποδήμων του χωριού. Απ' εκεί ξεκίνησε και η ξενάγησή μας στο χωριό με τον λειτουργό του Δημαρχείου τον κ. Γιώργο.
Εκκλησίες του χωριού

Κάθε γωνιά των Λευκάρων είναι συνδεδεμένη βαθύτατα με τον Χριστιανισμό, αφού σε κάθε γειτονιά αλλά και σε μικρές αποστάσεις γύρω από το χωριό υπάρχουν αρκετά παρεκκλήσια, τα οποία διατηρούνται και λειτουργούνται σε τακτά διαστήματα. Στο κέντρο των Λευκάρων δεσπόζει επιβλητικά η εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, η οποία χρονολογείται από τον 14ο αιώνα μ.Χ. Χαρακτηριστικό της εκκλησίας είναι το ξυλόγλυπτο εικονοστάσι, που φιλοτεχνήθηκε το 1760 μ.Χ. και στο οποίο υπάρχει αθέατη κρύπτη όπου φυλάγεται ο μεγάλος ασημένιος με χρυσή επένδυση Σταυρός, ο οποίος, κατά την παράδοση, φέρει κομμάτι από το Τίμιο Ξύλο. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Σταυρός στα Πάνω Λεύκαρα φέρεται να μεταφέρθηκε στο χωριό από την Αγία Ελένη κατά την επίσκεψή της στην Κύπρο.

Η καρδιά των Λευκάρων αλλά και η γύρω περιοχή είναι διάσπαρτη από εκκλησάκια και ξωκκλήσια, παμπάλαια, μικρά, γραφικά και απέριττα. Αρκετά από αυτά έχουν παράξενα ονόματα, όπως ο Άγιος Ξωρινός, ο Άης Γιώργης ο Οξύς, η Παναγία της Ομορφιάς και ο καβαλάρης στη χαίτη του λιονταριού που κατοικεί σαν σύμβολο ακατανίκητης δύναμης και σαν φύλακας στη μέση του χωριού. Άλλα ξωκκλήσια είναι αφιερωμένα σε γνωστούς Αγίους και Αγίες της Ορθοδοξίας, όπως η Αγία Μαρίνα, ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Μάμας, που φέρνει στον νουν το θυρεό της Πύλης Των Λεόντων των αρχαίων Μυκηνών. Αρκετά από τα εκκλησάκια βρίσκονται ενσωματωμένα στα σπίτια.
Το Μουσείο των Λευκάρων

Το Μουσείο των Λευκάρων στεγάζεται στην οικία Πάτσαλου, η οποία πήρε το όνομά της από τον τελευταίο της ιδιοκτήτη. Η οικία Πάτσαλου αγοράστηκε από το Τμήμα Αρχαιοτήτων και, μετά την αποκατάστασή της, άνοιξε τις πόρτες της στο κοινό τον Αύγουστο του 1988. Από την αριστερή γωνία της αυλής μια σκάλα οδηγεί στον πάνω όροφο, ο οποίος περιλαμβάνει τρία δωμάτια. Εκεί έχουν τοποθετηθεί αστικά έπιπλα του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα.

Η επίπλωση των δωματίων αυτών δημιουργεί την ατμόσφαιρα ενός τυπικού αρχοντικού των Λευκάρων. Σε άλλα δωμάτια του ορόφου εκτίθενται παραδοσιακές στολές, είδη αργυροχοΐας και μια ενδιαφέρουσα συλλογή από λευκαρίτικα κεντήματα, για τα οποία ήταν φημισμένο το χωριό σε όλο τον κόσμο. Η διαρρύθμιση του χώρου στο ισόγειο περιλαμβάνει μια παραδοσιακού τύπου τραπεζαρία και την αποθήκη, όπου διατηρούνται μεγάλα πιθάρια και αγροτικά εργαλεία.
Το Λευκαρίτικο Κέντημα

Η παράδοση των κεντημάτων στα Λεύκαρα πηγαίνει αιώνες πίσω και τα κεντήματα είναι διάσημα σε όλο τον κόσμο ως «το Λευκαρίτικο Κέντημα». Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, η ιστορία των κεντημάτων ξεκινά κατά τα έτη 1191-1571, περίοδο κατά την οποία διδάχτηκαν την τεχνοτροπία οι γυναίκες των Λευκάρων από κάποιες ευγενείς κυρίες που προέρχονταν από τη Δύση. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, το 1481, ο Leonardo Da Vinci επισκέφθηκε τα Λεύκαρα και πήρε ένα από τα κεντήματα στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου.

Παρόμοιο κέντημα δόθηκε στον Καθεδρικό Ναό στις 19 του Οκτώβρη του 1986, όταν γιόρταζε τα 600 χρόνια της ύπαρξής του. Οι Λευκαρίτισσες κατάφεραν με το πέρασμα όλων αυτών των αιώνων να συντελέσουν στην εξέλιξη των κεντημάτων και να τα φέρουν κοντά στον τοπικό χαρακτήρα τους, με τη βοήθεια των σχεδίων που εμπνεύστηκαν. Εμείς συναντήσαμε την κ. Ευδοκία και την κ. Χρύσω, οι οποίες μάς έδειξαν πώς φτιάχνεται το Λευκαρίτικο Κέντημα στο Κέντρο Χειροτεχνίας του χωριού.
Η Αργυροχοΐα

Εκτός από το κέντημα, μια άλλη βιομηχανία ακμάζει εδώ και αρκετές δεκαετίες -η αργυροχοΐα- η οποία δίνει εξαιρετικά δείγματα αυτής της τέχνης. Κατασκευάζονται χειροποίητα κοσμήματα, κουταλάκια, καπνιστομέρρεχα και εκκλησιαστικά σκεύη. Στο Κέντρο Χειροτεχνίας μπορείτε να γνωρίσετε τα παραδοσιακά εργαλεία αυτής της τέχνης. Εμείς επίσης είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε έναν από τους παλιούς αργυροχόους της Κύπρου, τον κ. Μιχαλάκη Χρίστου (Κυβερνήτης), ο οποίος μάς μίλησε για τις παλιές καλές μέρες του επαγγέλματος αυτού. Η αργυροχοΐα στα Λεύκαρα, με βάση χρονολόγηση συλλογής ασημικών που προέρχονταν από τα Λεύκαρα, είναι πιθανόν να εμφανίστηκε στις αρχές του 18ου αιώνα.
Λουκούμια «τα ωραία Λεύκαρα»

Αξίζει, ακόμη, να επισκεφτείτε και να δοκιμάσετε τα Λουκούμια «τα ωραία Λεύκαρα», τα οποία είναι νοστιμότατα και μοναδικά. Η βιοτεχνία αυτή κατατάσσεται στις πρώτες βιοτεχνίες λουκουμιών στην Κύπρο, με έτος ίδρυσης το 1895. Ιδρυτής ήταν ο Θεόδωρος Κραμβίδης, ο οποίος από νεαρή ηλικία μετέβη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου για να εργαστεί και, ταυτόχρονα, να μάθει τη δουλειά. Το 1947 η βιοτεχνία πέρασε στα χέρια του Στέλιου Κραμβίδη και ακολούθως το 1980 στον εγγονό του ιδρυτή, τον Θεόδωρο Κραμβίδη. Τα λευκαρίτικα λουκούμια βραβεύτηκαν τόσο σε κυπριακές όσο και σε διεθνείς εκθέσεις, όπως: στη γεωργική και βιομηχανική έκθεση Κύπρου τις χρονιές 1907, 1909, 1919 & 1936, British Empire Exhibition 1924 & 1925 και στη διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης 1931, κερδίζοντας μάλιστα το χρυσό βραβείο με έπαινο. Έπειτα από 118 χρόνια, η κατασκευή των λουκουμιών γίνεται με τον ίδιο παραδοσιακό τρόπο.
Εστιατόρια και διαμονή

Στα Λεύκαρα υπάρχουν πάρα πολλές επιλογές για φαγητό, αλλά πρέπει να δοκιμάσετε τον λευκαρίτικο ταβά, τον οποίο σερβίρουν σε διάφορα εστιατόρια του χωριού. Επίσης υπάρχουν και πολλά καφενεία και καφετέριες για να απολαύσετε το καφεδάκι σας με όμορφη θέα και υπέροχο κλίμα. Επιπλέον, υπάρχουν και διάφορα αγροτουριστικά καταλύματα για εκείνους που θέλουν να διανυκτερεύσουν.