Επιτέλους, ακούσαμε και μία ρεαλιστική εκτίμηση, από πλευράς Κυβέρνησης. Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης, μιλώντας κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Ζήνωνα Τζιάρρα και Νίκου Μούδουρου, τόνισε ότι «το ενδιαφέρον για την Τουρκία και για τον ρόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο έχει αυξηθεί το τελευταίο διάστημα, όχι μόνο λόγω των διαπραγματεύσεων, αλλά και λόγω των εξελίξεων τόσο στην ίδια την Τουρκία, όσο και στη ρευστή περιοχή της ανατολικής Κύπρου».
Ορθότατη εκτίμηση, σε αντιδιαστολή προς εκείνες τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργούσαν επί πολύ καιρό οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, πως τάχατες η Τουρκία είναι απομονωμένη, περιτριγυρίζεται από εχθρούς, έχει προβλήματα με όλους τους γείτονές της, και πως ο Ερντογάν είναι υποχρεωμένος, λόγω της απομόνωσης, να κάμει κίνηση διαφοροποίησης του προφίλ της Τουρκίας, επιλύοντας το Κυπριακό!
Τελικά αποδείχθηκε ότι η Τουρκία ούτε απομονωμένη είναι, ούτε περιτριγυρίζεται από εχθρούς. Έχει επανασυνδέσει τις σχέσεις της με τη Ρωσία και το Ισραήλ. Και είναι εμπλεκόμενη στρατιωτικά και στο Ιράκ και στη Συρία. Ορίζει τους κανόνες του μεταναστευτικού και γενικά διαδραματίζει ρόλο παγκόσμιας δύναμης. Επιβεβαιώνεται εκείνο το οποίο ο Αχμέτ Νταβούτογλου είχε πει σε σύναξη Τούρκων Πρεσβευτών, πριν από μερικά χρόνια, πως «σε λίγο καιρό, τίποτε δεν θα γίνεται διεθνώς χωρίς να το γνωρίζει και να το εγκρίνει η Τουρκία».
Καμία μεγάλη, ή μικρή, δύναμη δεν μπορεί να αγνοήσει τη γεωπολιτική και γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας, τη στρατιωτική της ισχύ, την οικονομική της δυνατότητα και τον τρόπο που επηρεάζει τουρκόφωνους και μουσουλμανικούς λαούς στην περιφέρειά της και πέραν αυτής. Είναι σε επίγνωση αυτής της δύναμης που Ισραήλ και Ρωσία υποχρεώθηκαν να υποκλιθούν ενώπιον του σουλτάνου και να επανασυνδέσουν σχέσεις μαζί του. Ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σε θέση να αντιπαραταχθούν στην Τουρκία, η οποία πλέον δεν πιέζεται. Πιέζει.
Ενόψει, λοιπόν, αυτών των πραγματικών δεδομένων και συγκυριών, ποίος θα δεχθεί πιέσεις, κατά την επιχείρηση επίλυσης του Κυπριακού; Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται ουσιαστικά ακέφαλες αυτή τη στιγμή, καθώς η διακυβέρνηση Ομπάμα τελειώνει, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται γονυπετής ενώπιον του σουλτανικού θρόνου, ικετεύοντας την Τουρκία στο πρόβλημα του μεταναστευτικού, όταν η βρετανική πολιτική παραμένει αθεράπευτα φιλοτουρκική, ποίος θα δεχθεί τις πιέσεις στο Κυπριακό; Η παντοδύναμη Τουρκία, που κρατά το κλειδί του μεταναστευτικού και πολεμά ενόπλως το τζιχαντικό κράτος, ή η αδύναμη και οικονομικά χρεοκοπημένη Κύπρος, η οποία ούτε τον φυσικό πλούτο της δεν μπορεί να υπερασπισθεί;
Οι πιέσεις σίγουρα θα ασκηθούν εις βάρος του Προέδρου Αναστασιάδη και, γι' άλλη μία φορά, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα αισθανθεί το πιστόλι στον κρόταφο. Στις εσωτερικές πτυχές δεν ασκήθηκε καμία πίεση, επειδή τα έδωσε όλα αυτοβούλως και ενσυνειδήτως. Στο εδαφικό, στο θέμα αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων, στις εγγυήσεις, αφόρητες πιέσεις είναι που θα δεχθεί. Μακάρι να τις αντέξει και να προβάλει «όχι». Διότι δεύτερη φορά να επικαλεσθεί πιστόλια στον κρόταφο και μαχαίρια στον λαιμό, και δεύτερη φορά να φύγει αναξιόπιστος και να επιστρέψει αναξιοπιστότερος, θα αποτελέσει τη χαριστική βολή όχι μόνο κατά του ιδίου, αλλά κατά του κυπριακού Ελληνισμού...
