Η δύναμη του ΟΧΙ

Κάποιοι αναμένουν με αγωνία να δουν την πορεία των διαπραγματεύσεων στην Ελβετία, ευελπιστώντας στο θαύμα των γενναιόδωρων υποχωρήσεων της Τουρκίας στο εδαφικό, στο περιουσιακό και στην ασφάλεια
Στις 28 Οκτωβρίου εορτάσαμε την εθνική επέτειο του ΟΧΙ, που το 1940 πρόταξε ο Ιωάννης Μεταξάς στο τελεσίγραφο του πανίσχυρου Μουσολίνι να παραδώσει την Ελλάδα στον Γερμανοϊταλικό άξονα. Το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά αποτελούσε μία ηρωική και για κάποιους τρελή απόφαση, αφού ανθρωπίνως ήταν αδύνατο να αντιμετωπιστεί η υπεροπλία των Ιταλών. Αψηφώντας τα αριθμητικά δεδομένα, οι Έλληνες αντιμετώπισαν τους Ιταλούς και εξανάγκασαν του Γερμανούς να παρέμβουν καθυστερώντας την προέλασή τους στη Σοβιετική Ένωση, κάτι που απεδείχθη μοιραίο γι’ αυτούς και τους στοίχισε την έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 2004, 64 χρόνια μετά το ΟΧΙ του 1940, το Ελληνικό Έθνος βρέθηκε προ ενός νέου τελεσιγράφου που αυτήν τη φορά δόθηκε από τον αγγλοαμερικανικό άξονα στους Ελληνοκυπρίους. Με την απειλή της τελευταίας ευκαιρίας για λύση του προβλήματος, οι Αγγλοαμερικανοί προσπάθησαν να εκμαιεύσουν από τους Ελληνοκυπρίους τη συγκατάθεσή τους σε μία καταστροφική πρόταση λύσης, η οποία με μαθηματική ακρίβεια θα διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία και θα μετέτρεπε την Κύπρο σε προτεκτοράτο της Τουρκίας. Παρά τις προτροπές των ηγεσιών των τότε δύο μεγάλων κομμάτων και τις απειλές των Αγγλοαμερικανών, ο Κυπριακός Ελληνισμός, μιμούμενος τους προγόνους του 1940, είπε το δεύτερο μεγάλο ΟΧΙ στη σύγχρονη ιστορία του έθνους και διαφύλαξε την οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η έλλειψη οράματος και οι κακοί χειρισμοί του Προέδρου Παπαδόπουλου, η καταστροφική διακυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια και η αναρρίχηση στην εξουσία του Νίκου Αναστασιάδη, επέτρεψαν στους Αγγλοαμερικανούς να συντηρήσουν τις συζητήσεις για λύση του Κυπριακού μέσα στο στενό πλαίσιο της παράφρονος Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και να επανέλθουν με νέο τελεσίγραφο προς τους Ελληνοκυπρίους.

Αυτήν τη φορά, πιο προσεκτικοί στη φρασεολογία και πιο διακριτικοί στις ενέργειες, καθότι είναι αποδυναμωμένοι διεθνώς σε σχέση με το 2004. Έχουν με το μέρος τους τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, γνωστό για τις ενδοτικές θέσεις του και τη θετική στάση του έναντι του σχεδίου Ανάν και βέβαια, όπως και το 2004, τις ηγεσίες των συμπλεόντων κομμάτων ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ.

Χρησιμοποιώντας τον Νίκο Αναστασιάδη και τον προκάτοχό του Δημήτρη Χριστόφια, κατάφεραν να επιφέρουν περαιτέρω υποχωρήσεις από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Όμως, για κακή τους τύχη, αυτήν τη φορά το παιγνίδι χαλά ο νεοσουλτάνος Ερντογάν, που με την απόλυτη αδιαλλαξία, την άκρατη βουλιμία, τις ακραίες θέσεις και τη νεο-οθωμανική συμπεριφορά του δεν επιτρέπει την αποκόμιση από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη έστω και των ελάχιστων κερδών, που θα του επιτρέψουν να «πλασάρει» τη λύση στους Ελληνοκυπρίους.

Έτσι, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μία πολύ δυσχερή θέση. Από τη μια θέλει να φέρει στον λαό πρόταση λύσης για να ικανοποιήσει τους μέντορές του, να πάρει τη ρεβάνς του 2004 και να ικανοποιήσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες. Από την άλλη, γνωρίζει ότι η πρόταση λύσης που θα αποδεχθούν οι Τούρκοι είναι αδύνατον να ικανοποιήσει τους Ελληνοκύπριους. Λόγω αυτής της δυσχερούς θέσης, της έλλειψης οράματος, τόλμης και ανεξαρτησίας, σύρεται σε πιο βαθιά αδιέξοδα, παρόλο που η τουρκική πλευρά γίνεται όλο και πιο αδιάλλακτη.

Κάποιοι αναμένουν με αγωνία να δουν την πορεία των διαπραγματεύσεων στην Ελβετία, ευελπιστώντας στο θαύμα των γενναιόδωρων υποχωρήσεων της Τουρκίας στο εδαφικό, στο περιουσιακό και στην ασφάλεια. Εμείς δεν ανήκουμε σε αυτή την ομάδα. Όσα γνωρίζουμε για το κυοφορούμενο σχέδιο σε σχέση με τις συγκλίσεις στις άλλες πτυχές (π.χ. κατανομή εξουσιών, διακυβέρνηση, οικονομία) έχουν καθορίσει τη στάση μας έναντί του.

Αυτό που μας απασχολεί είναι η επόμενη μέρα, μετά που είτε θα καταρρεύσουν οι συνομιλίες είτε θα πούμε το νέο ΟΧΙ. Ελπίζουμε ότι αυτήν τη φορά θα συνετιστούμε και θα επιλέξουμε νέα πορεία. Μακριά από τα λάθη των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών.
ΑΘΩΣ ΚΟΙΡΑΝΙΔΗΣ
Πρόεδρος ΠΝΟΗΣ ΛΑΟΥ