Η ελληνική κυβέρνηση, η Ελλάδα για να κυριολεκτούμε, πρέπει να αποφασίσει: Τι είναι το Κυπριακό; Εθνικός πονοκέφαλος, ή εθνικό θέμα; Διότι, μέχρι τώρα, οι διακηρύξεις των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, προβάλλουν το Κυπριακό ως εθνικό θέμα, αλλά οι πράξεις τους αποδεικνύουν πως το θεωρούν εθνικό πονοκέφαλο.
Αποτελεί εθνικό αυτοχειριασμό η ψευδαίσθηση, πως η όποια λύση επιλέξει ο εκάστοτε Κύπριος Πρόεδρος, θα αποτελεί για την Ελλάδα το σωσίβιο διαφυγής από τις εθνικές ευθύνες της και ανοικτή θύρα για τον τερματισμό της ελληνοτουρκικής διαμάχης. Εάν η σημερινή κυβέρνηση θεωρεί το Κυπριακό εθνικό πρόβλημα, η λύση του οποίου θα σφραγίσει τη μοίρα του κυπριακού Ελληνισμού, αλλά και τη μοίρα της ίδιας της Ελλάδας, τότε μία πρέπει να είναι η παραίνεση του Προέδρου Παυλόπουλου και του Πρωθυπουργού Τσίπρα προς τον Πρόεδρο Αναστασιάδη:
Να εγκαταλείψει τη λύση της διζωνικής, να παραιτηθεί των καταστροφικών επιλογών του και να παρακαθίσει σε πανεθνική σύσκεψη, η οποία θα καθορίσει νέα στρατηγική για το Κυπριακό. Εάν, αντίθετα, η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ως παυσίπονο στον εθνικό πονοκέφαλο την προσωρινή λύση, η οποία θα χρησιμεύσει στην Ελλάδα να κλείσει μία ανοικτή πληγή, να ημερέψει το τουρκικό θηρίο και ως διά μαγείας να διαφοροποιήσει τα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας κατά της Ελλάδας, τότε η κυβέρνηση Τσίπρα ανοίγει τον τάφο της Ελλάδας και του κυπριακού Ελληνισμού. Προσφέροντας στήριξη στην πολιτική της κυπριακής ηγεσίας και στηρίζοντας τον Πρόεδρο Αναστασιάδη στην καταστροφική πολιτική που επέλεξε. Πιστεύουμε ακράδαντα πως η ελληνική διπλωματία έχει πλήρη επίγνωση των καταστροφικών επιπτώσεων που θα έχει τόσο επί του κυπριακού Ελληνισμού, όσο και επί της Ελλάδας, η συνομοσπονδιακή διζωνική λύση την οποία διαπραγματεύεται η κυπριακή ηγεσία. Ιδού το αποτέλεσμα: Η διχοτόμηση της Κύπρου δεν αίρεται. Παγιώνεται. Η Κυπριακή Δημοκρατία, το δεύτερο ελληνικό κράτος στον κόσμο, δεν ενισχύεται. Διαλύεται. Οι κίνδυνοι τουρκοποίησης δεν απομακρύνονται. Μεγεθύνονται. Ο κυπριακός Ελληνισμός δεν διασφαλίζεται. Θα έχει την τύχη του Ελληνισμού της Ίμβρου και της Τενέδου. Η Κύπρος δεν επιβιώνει. Καθίσταται Αλεξανδρέττα.
Η Τουρκία δεν φεύγει. Παραμένει πλέον ως νόμιμος επικυρίαρχος. Και τα κατεχόμενα εδάφη δεν απελευθερώνονται. Καθίστανται τουρκική επαρχία και δόρυ της Τουρκίας κατά των κρατών και λαών της περιοχής. Όσον αφορά την Ελλάδα: Οι τουρκικές απειλές στο Αιγαίο δεν τερματίζονται. Με την Τουρκία στο μαλακό υπογάστριο της Ελλάδας, και ευρισκομένη εντός ασφυκτικού τουρκικού κλοιού, είναι θέμα χρόνου να εκδηλωθεί έμπρακτα η τουρκική απειλή. Μετά την «ειρηνική» κατάληψη της Κύπρου, η Θράκη κυπροποιείται και καθίσταται δεύτερο κυπριακό πρόβλημα.
Σε πόσα μέτωπα θα κληθεί η Ελλάδα να αντιμετωπίσει την Τουρκία; Η ελληνική εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία θα αντιμετωπίσει άμεσο κίνδυνο. Άκουσαν στην Αθήνα τι είπε ο Ερντογάν για τη Συνθήκη της Λωζάννης και τα νησιά του Αιγαίου;
Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία στην Αθήνα, για το τι θα επακολουθήσει για την Ελλάδα, εάν πέσει η Κύπρος. Και ούτε πρέπει να έχουν αμφιβολία ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και όλοι οι αρχηγοί κομμάτων στην Αθήνα, για τις βαρύτατες εθνικές ευθύνες τους για όσα επακολουθήσουν για τον κυπριακό Ελληνισμό και την Ελλάδα, εάν δώσουν στήριξη στην κυπριακή ηγεσία να υπογράψει τη λύση που έχει κατά νουν. Οι ευθύνες τους θα είναι διπλές. Πρώτο, για τον αφανισμό του κυπριακού Ελληνισμού και, δεύτερο, για τα δεινά που θα ακολουθήσουν για τον ελληνικό λαό...
