Είναι πολύ πρόωρο να προσπαθήσει κανείς να προεξοφλήσει πώς θα εξελιχθούν οι διεθνείς σχέσεις και η πορεία της παγκόσμιας οικονομίας, με τη νέα εποχή που σηματοδοτεί η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο αμφιλεγόμενος Κροίσος, ο οποίος ως πολιτικός μετεωρίτης εμφανίστηκε στην πολιτική ζωή των Αμερικανών, προκάλεσε φόβο και αγωνία σε πολλούς εντός και εκτός Αμερικής, αλλά τελικά συνέτριψε όλα τα προγνωστικά, όλες τις δημοσκοπήσεις και όλα τα εις βάρος του επιχειρήματα, επιτυγχάνοντας τη μία ανατροπή μετά την άλλη, συγκέντρωσε τελικά την εμπιστοσύνη της αμερικανικής κοινωνίας και ανέλαβε στα χέρια του την τύχη της χώρας, αλλά και του πλανήτη. Κανένας δεν γνωρίζει εάν όλα τα ξενοφοβικά σύνδρομα που εξέπεμπε στις προεκλογικές επαγγελίες του και το όλο προεκλογικό μανιφέστο του θα εύρουν αντανάκλαση και εφαρμογή στη διακυβέρνησή του.
Το γεγονός είναι όμως ένα: Οι Αμερικανοί πολίτες επέλεξαν να θέσουν στο περιθώριο ένα εκπρόσωπο του κατεστημένου, να εγκαταλείψουν ένα διαχρονικό συντηρητισμό, ο οποίος διέκρινε το πολιτικό τους σύστημα, αλλά και τις επιλογές τους, και να εμπιστευθούν ένα ριζοσπαστικό πολιτικό, με τολμηρές διακηρύξεις, οι οποίες άλλες μπορούν να προκαλούν τον φόβο και την αγωνία, αλλά άλλες να αφυπνίζουν την αμερικανική υπερηφάνεια και το εθνικιστικό αίσθημα και όραμα. Πώς θα είναι ο κόσμος με τον Ντόναλντ Τραμπ στο πηδάλιο του πλανητάρχη; Θα είναι ένας κόσμος γεμάτος φόβο, ξενοφοβικά σύνδρομα, ενίσχυση των ακραίων εθνικιστικών κινημάτων και μία αναβίωση της σκληρής προϊστορίας των βίαιων αμερικανικών παρεμβάσεων σε ξένες χώρες;
Ή θα υπάρξει μία άλλη θεώρηση των διεθνών σχέσεων, και μία νέα μεγαλύτερη προσέγγιση μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, για την από κοινού παρέμβαση προς λύση των διεθνών κρίσεων με πιο δίκαιες ρυθμίσεις; Ουδείς μπορεί να πει μετά βεβαιότητας, προτού ο νέος πλανητάρχης δώσει δείγματα γραφής.
Εκτός τούτου, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι αυτός που καθορίζει από μόνος του πολιτικές. Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχουν διάφορα κέντρα αποφάσεων, τα οποία είναι βαθιά ριζωμένα και έχουν συγκεκριμένες φιλοσοφίες και στρατηγικές. Δεν είναι εύκολο για ένα Πρόεδρο να τα ξεριζώσει και να επιβάλει τις δικές του προσεγγίσεις και πολιτικές. Τι μπορεί να αναμένει η Κύπρος από τον Ντόναλντ Τραμπ; Κατά πάσα βεβαιότητα, τίποτε περισσότερο από όσα ανέμενε από τους προκατόχους του. Ο Τραμπ ουδεμία αναφορά στο Κυπριακό περιέλαβε στο προεκλογικό του πρόγραμμα. Και γιατί να περιλάβει; Ποιο Αμερικανό πολίτη ενδιαφέρει το Κυπριακό, και ποιος γνωρίζει πού βρίσκεται η Κύπρος; Η Χίλαρι Κλίντον κάτι «ψέλλισε» με αναφορά στην υποστήριξη των προσπαθειών για λύση στη βάση της διζωνικής ομοσπονδίας, αλλά και αυτή η χιλιοειπωμένη αναφορά έγινε κατόπιν πιέσεων των παραγόντων της ελληνικής ομογένειας. Αν ενθυμηθούμε την περίπτωση Κάρτερ, ο οποίος υποσχέθηκε λύση δικαιοσύνης στον λαό μας, και «παίξαμε καμπάνες» όταν εξελέγη, ενώ στη συνέχεια έδωσε μάχη για να μπορέσει να ανατρέψει το εμπάργκο πώλησης όπλων στην Τουρκία, το οποίο είχε εγκρίνει το Κογκρέσο, τότε μπορεί κανείς να αντιληφθεί πόσο δέσμιος είναι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ στα φιλοτουρκικά κέντρα αποφάσεων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αντιμετωπίζουν το Κυπριακό ως θέμα δικαιοσύνης, αλλά ως θέμα ασφάλειας. Και τα αμερικανικά συμφέροντα δεν θυσιάζουν την τεράστια Τουρκία χάριν της μικρής Κύπρου. Όσο πιο γρήγορα γίνει αντιληπτή αυτή η ωμή πραγματικότητα, τόσο πιο εύκολα θα απαλλαγούμε από ψευδαισθήσεις. Αν ο Ντόναλντ Τραμπ διαφοροποιήσει την αντίληψη, τότε θα μιλούμε για πολιτικό θαύμα...
