Στην Αθήνα, δεν έπρεπε να μεταβεί μόνος ο Νικόλας Παπαδόπουλος. Στην Αθήνα, έπρεπε να βρίσκονται ως ένα κόμμα, και μία φωνή, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία διαφωνούν με την καταστροφική πορεία του εθνικού θέματος. Στην Αθήνα έπρεπε να βρίσκονται μαζί με τον Νικόλα και ο Σιζόπουλος και ο Λιλλήκας και η Θεοχάρους και ο Περδίκης.
Για να δώσουν το μήνυμα και στον Πρόεδρο Παυλόπουλο, και στον Πρωθυπουργό Τσίπρα και στον Νίκο Κοτζιά και σε όλους τους πολιτικούς ηγέτες της Ελλάδας, ότι διαχειριστές και μόνοι υπεύθυνοι δεν είναι μόνο ο Νίκος Αναστασιάδης, ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Άντρος Κυπριανού.
Απέναντι σε αυτό το Μέτωπο υπάρχει και δεύτερο Μέτωπο, το οποίο εκφράζει τη φιλοσοφία και βούληση του κυπριακού Ελληνισμού, ο οποίος με ένα συντριπτικό ποσοστό 76% απέρριψε το σχέδιο, το οποίο σε χειρότερη μορφή και περιεχόμενο, επιχειρούν να φέρουν σήμερα ενώπιόν του οι ανανιστές του 2004.
Είναι πολύ διαφορετική η εικόνα και το μήνυμα που στέλλει ένας εκ των ηγετών της αντιπολίτευσης στην Κυβέρνηση, στον πολιτικό κόσμο και στον ελληνικό λαό, και πολύ διαφορετική η εικόνα και το μήνυμα που θα εκπέμψει μία ενωμένη και συντονισμένη κυπριακή αντιπολίτευση. Διότι αυτό ακριβώς απουσιάζει σήμερα από την αντιπολίτευση. Ο συντονισμός, η οργάνωση και ο σχεδιασμός, προκειμένου να πεισθεί ο λαός για την καταστροφή που έρχεται και να τεκμηριωθούν οι αντιστασιακές θέσεις με πειστικά επιχειρήματα. Στην Αθήνα έπρεπε να βρίσκονται σήμερα και οι πέντε ηγέτες της αντιπολίτευσης. Να μιλήσουν με μία φωνή προς την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της Ελλάδας. Και να εμφανισθούν μαζί, ενώπιον του ελληνικού λαού, σε κοινή δημοσιογραφική διάσκεψη. Θα είχε πολύ διαφορετική απήχηση αυτή η ενωμένη παρουσία της αντιπολίτευσης και πολύ πιο αποφασιστική επιρροή στον προβληματισμό της κοινής γνώμης, αλλά και του πολιτικού κόσμου. Δυστυχώς, η ενημέρωση και ο επηρεασμός της ελληνικής Κυβέρνησης, του πολιτικού κόσμου και του λαού αφέθησαν στα χέρια του Προέδρου Αναστασιάδη και του Άντρου Κυπριανού. Αλλά αυτοί δεν ενημερώνουν στη βάση της αλήθειας και των πραγματικοτήτων. Ενημερώνουν στη βάση των ψευδαισθήσεων και των αγκυλώσεων των φιλοσοφιών τους.
Αυτοί αγνοούν και την ιστορία και τα διαχρονικά επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας και την αμετάκλητη απόφαση της Άγκυρας να διαλύσει το κυπριακό κράτος και, μέσω μίας εκτρωματικής λύσης, να προελάσει προς τον τελικό στόχο της κατάληψης ολόκληρης της Κύπρου. Αυτοί αγνοούν πως, μετά την Κύπρο, έρχεται η σειρά της Ελλάδας.
Αυτοί πιστεύουν πως, με τη λύση του Κυπριακού, θα τερματισθούν τα τυχοδιωκτικά σχέδια της Τουρκίας στο Αιγαίο και στη Θράκη και θα γαληνεύσουν τα νερά του Αιγαίου. Ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Άντρος Κυπριανού αρνούνται να δεχθούν πως, με τη λύση που διαπραγματεύονται, το τουρκοκυπριακό κράτος θα καταστεί το δόρυ της Τουρκίας για την κατάληψη όλης της Κύπρου, αλλά και το προγεφύρωμα, από το οποίο θα ξεκινήσει και η τελική τουρκική επίθεση κατά της Ελλάδας. Δεν μπορεί η Ελλάδα να ανυψώνει, μαζί με τους εδώ διζωνικούς, το λάβαρο της διζωνικής ομοσπονδίας. Διζωνική θα είναι, αλλά δεν θα είναι ομοσπονδία. Θα έχει ως περίβλημα την ομοσπονδία και ως περιεχόμενο τη συνομοσπονδία των δύο κρατών. Και αυτή η λύση θα έχει ως κατάληξη την τουρκοποίηση της Κύπρου. Και από την Κύπρο θα βάλλεται η Ελλάδα, η κυριαρχία και η ανεξαρτησία της. Αυτά δεν θα τα ακούσει η Αθήνα από τον Νίκο Αναστασιάδη και τον Άντρο Κυπριανού. Καλείται να της τα πει η κυπριακή αντιπολίτευση...
