Οι προχθεσινές δημοτικές εκλογές ανέδειξαν ξανά έναν θλιβερό νικητή: Την εντυπωσιακή αποχή των μισών σχεδόν πολιτών από τις κάλπες. Μπορεί να λέγεται και να αναλύεται πως η ψήφος και οι κάλπες είναι η κορυφαία έκφραση μιας υγιούς δημοκρατικής διαδικασίας. Φαίνεται, αποδεικνύεται και επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι, συντριπτική μερίδα των πολιτών απέχουν, άλλοι ενσυνείδητα και οργισμένα και άλλοι από άγνοια και αδιαφορία.
Είναι συγκλονιστικό και μόνο να σκεφτεί κανείς πως 191.214 πολίτες ή ποσοστό 45,31% δεν προσήλθαν να ψηφίσουν. Μπορεί κόμματα να επιχειρούν να κεφαλαιοποιήσουν δήθεν κέρδη ή τάχα ανάκαμψη και οιονεί επιστροφή τους σε καλύτερες εποχές, αλλά παραγνωρίζουν ότι αναφέρονται σε όσους ψήφισαν και όχι στο σύνολο των πολιτών. Αυτοί που ψήφισαν ξεπερνούν μόλις το 50% και αυτό δεν είναι ενδεικτικό μιας υγιούς και ρωμαλέας δημοκρατικής ζωής. Είναι αποδεικτικό πολλών σαθρών και ανεπίτρεπτων καταστάσεων, που εδώ και χρόνια διαστιγματίζουν την τοπική αυτοδιοίκηση. Πρώτα απ’ όλα η αποχή είναι η πιο βροντερή απαξίωση και απόρριψη της εμπλοκής και επιμονής των κομμάτων να ποδηγετούν, να ελέγχουν ή και να κατευθύνουν τις τοπικές κοινωνίες.
Οι πολίτες, παρά την πελατειακή σχέση που ακόμα, δυστυχώς, διατηρείται με τα κόμματα, έχουν μπουχτίσει και αηδιάσει σε βαθμό οργής και αποστροφής για την παρείσφρηση κομματικών μαγκουροφόρων στα δημαρχεία και στα κοινοτικά συμβούλια. Κάθε φορά που κόμματα επιλέγουν και επιβάλλουν κομματικούς υποψηφίους, συνήθως συναντούν την έντονη αντίδραση των τοπικών κοινωνιών που, είτε εκφράζεται σε αντίθετη ψήφο είτε εκδηλώνεται με αποχή.
Η αποχή δεν είναι μόνο απαξίωση και άρνηση της κομματοκρατίας αλλά και έκφανση συχνά προσωπικής αδιαφορίας ή και απόρριψης υποψηφίων, που εκκινεί ακόμα και από τελείως προσωπικά κριτήρια. Από την άλλη, η αποχή και η αδιαφορία για τα κοινά των τοπικών κοινωνιών είναι και μια σαφής εκδήλωση έντονης διαμαρτυρίας για όσα σκανδαλώδη, ερεβώδη και δυσώδη αποκαλύφθηκαν ή αποκαλύπτονται σε δημαρχεία και κοινότητες. Οι ατασθαλίες, οι καταχρήσεις και διασπαθίσεις δημοσίου χρήματος, η ανυπαρξία παροχής στοιχειωδών υπηρεσιών, το ρουσφέτι, οι μίζες, η ευνοιοκρατία, οι παρεμβάσεις και, φυσικά, η ατιμωρησία δημιουργούν μια τελείως αρνητική προδιάθεση στους πολίτες.
Αυτοί πιστεύουν ότι «αλλάζει ο Μανωλιός και φορεί τα ρούχα του αλλιώς», δηλ. τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει αφού τα κόμματα επιμένουν να εισβάλλουν και να αναμειγνύονται στη ζωή των τοπικών κοινωνιών. Μετά την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης, παρατηρείται μια δραματική όσο και πρωτόγνωρη διαφοροποίηση στην κυπριακή κοινωνία. Οι πολίτες είτε αντιδρούν οργισμένα κατά των πολιτικών και της πολιτικής είτε αποστασιοποιούνται και αδρανοποιούνται. Αυτός είναι ένας μέγιστος κίνδυνος για μια δημοκρατική κοινωνία, που τα κόμματα δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν, να αναλύσουν και να δώσουν λύσεις. Ιδού το αποτέλεσμα των προχθεσινών δημοτικών εκλογών: Κάτι παραπάνω από το 50% των πολιτών αποφάσισαν και για τους υπόλοιπους, που δεν προσήλθαν στις κάλπες.
Τι έκαναν ή τι προτίθενται οι πολιτικές δυνάμεις να κάνουν γι’ αυτήν την τραγική κατάσταση; Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν πως ο πολίτης που δεν ενδιαφέρεται για τα κοινά, είναι άχρηστος. Αυτό επιδιώκουν τα κόμματα; Σε αυτό καταλήγει η διαχρονική αδυναμία τους να δουν κατάματα την πραγματικότητα. Αν είναι κύτταρα της δημοκρατίας, όπως διατείνονται αλλά κανείς δεν τα πιστεύει, καλούνται να αφουγκραστούν την οργή, την απόγνωση και τα αιτήματα των πολιτών. Οι τοπικές κοινωνίες λειτουργούν συχνά και συνήθως πέραν κομματικών σκοπιμοτήτων και στοχεύσεων. Είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις, οι συγγενικοί και φιλικοί ή και επιχειρηματικοί δεσμοί, τα προβλήματα και οι ανάγκες ενός μικρόκοσμου, οι υπηρεσίες που απαιτούνται αλλά δεν προσφέρονται σε ικανοποιητικό βαθμό, οι προσδοκίες που δεν υλοποιούνται.
Ευτυχώς, έγινε κάποια ηλικιακή και άλλη ανανέωση. Κυρίως νέοι άνθρωποι κατέλαβαν δημαρχιακές και κοινοτικές έδρες και υποσχέθηκαν να εργαστούν για την τοπική κοινωνία και να δώσουν λύσεις σε προβλήματά της μακριά από εξαρτήσεις. Θα φανεί πολύ σύντομα πόσο απεξαρτημένοι είναι από κομματικές δαγκάνες.
