Άκουσαν στο Μέγαρο Μαξίμου ή στην εξοχική κατοικία του Προέδρου, στο Τρόοδος, την αναβάθμιση της Τουρκίας ως εγγυήτριας δύναμης για την εφαρμογή της εκεχειρίας στη Συρία;
Προφανώς, δεν την άκουσαν. Ή αν την άκουσαν, δεν αντελήφθησαν, ούτε το πολιτικό και στρατιωτικό εύρος της Τουρκίας, ούτε την πολιτική και στρατιωτική μικρότητα της Ελλάδας και της Κύπρου.
Πώς θα πάνε να διαπραγματευθούν με τον Ερντογάν στη διάσκεψη της Γενεύης για το θέμα των εγγυήσεων, όταν αυτή τη στιγμή η Τουρκία κατέστη εγγυήτρια δύναμη της Συρίας και μαζί με τη Ρωσία θα ελέγχουν την εφαρμογή της εκεχειρίας; Πώς κάτω από τέτοιες διεθνείς και τοπικές συγκυρίες, θα υποχρεώσουν τον Ερντογάν να εγκαταλείψει τις εγγυήσεις του στην Κύπρο;
Πού βρίσκονται η Ελλάδα και η Κύπρος σε αυτό το τεράστιο γεωστρατηγικό σκηνικό που διαμορφώνεται στην περιοχή μας;
Απουσιάζουν παντελώς. Αποτελούν ανύπαρκτους παίκτες. Χωρίς στρατιωτική, οικονομική και πολιτική δύναμη. Οικονομικά ρακένδυτες και στρατιωτικά αδύναμες. Εξού και τα τουρκικά πολεμικά αλωνίζουν ανενόχλητα στους ουρανούς και στη θάλασσα του Αιγαίου.
Η Τουρκία είναι παρούσα στρατιωτικά στο Ιράκ και στη Συρία. Κανένας δεν ζητεί την αποχώρησή της. Αντίθετα, όλοι ευλογούν τη στρατιωτική παρουσία της. Η Τουρκία είναι εγγυήτρια δύναμη στην εφαρμογή της εκεχειρίας στο συριακό μέτωπο. Η Τουρκία τόλμησε να καταρρίψει ρωσικό αεροπλάνο και ο Πούτιν την αποδέχεται ως εταίρο στη Συρία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση γονυπετεί ενώπιον του σουλτάνου, προκειμένου να αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό. Ο Ερντογάν έχει μετατρέψει τη χώρα του σε απέραντο στρατόπεδο αιχμαλώτων. Και αντί να του επιβάλουν σκληρές κυρώσεις, τον προσκυνούν.
Αυτή την εποχή της παντοκρατορίας της Τουρκίας επέλεξαν οι αφελείς ηγέτες του Ελληνισμού, για να λύσουν εθνικά προβλήματα.
Η Τουρκία στο απόγειο της δύναμής της. Και η Ελλάδα και η Κύπρος στη μηδενικότητα της ύπαρξης τους.
Ποιος θα εξέλθει νικητής στο Κυπριακό, υπό τις διεθνείς και τοπικές συνθήκες, που περιγράψαμε;
Όσοι πιστεύουν πως αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να καμφθεί η Τουρκία και να λυθεί το Κυπριακό κατά τρόπο βιώσιμο και λειτουργικό, δεν είναι απλώς αφελείς. Εγκληματούν κυριολεκτικά.
Ανερμάτιστοι, χωρίς στρατηγική, χωρίς συναίσθηση των πραγματικοτήτων, χωρίς μελέτη και σχεδιασμό, οι κυβερνήσεις και οι ηγέτες στη Λευκωσία και στην Αθήνα οδηγούν τον κυπριακό Ελληνισμό σε πορεία θανάτου και παράλληλα ανοίγουν τον τάφο της Ελλάδας.
Από μεγάλα λόγια, ψεύτικες συγκλίσεις και παραισθήσεις αριστεύουν. Από σχεδιασμούς στρατηγικών και συνειδητοποίηση των διεθνών εξελίξεων μηδενίζονται. Και την ίδια στιγμή, μηδενίζουν και τις προοπτικές επιβίωσης του κυπριακού Ελληνισμού και το μέλλον της Ελλάδας...
