Αθλητικά Διεθνή

ΜΠΟΜΠ ΠΕΙΣΛΙ Ο μαθητής που ξεπέρασε τον δάσκαλο

Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο του προπονητή-θρύλου της Λίβερπουλ Μπομπ Πέισλι
Μπιλ Σάνκλι και Μπομπ Πέισλι. Ο δάσκαλος και μαθητής. Δύο από τους κορυφαίους προπονητές στην ιστορία του βρετανικού ποδοσφαίρου και σίγουρα οι πιο πετυχημένοι στην ένδοξη ιστορία της Λίβερπουλ. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα δύο από τις θύρες του «Άνφιλντ» έχουν πάρει το ονόματα των δύο αείμνηστων τεχνικών, ενώ έξω από το γήπεδο, πίσω από την εξέδρα των φανατικών (Kop), βρίσκεται το άγαλμα του Σάνκλι. Ο Σκοτσέζος προπονητής ήταν ο αναμορφωτής της Λίβερπουλ. Ο άνθρωπος ο οποίος άλλαξε τη μοίρα αλλά και τον χαρακτήρα του συλλόγου, εμφυσώντας στις τάξεις των παικτών αλλά και του κόσμου το πνεύμα του νικητή. Ο Σάνκλι οδήγησε τους «κόκκινους» στην κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων, ενός κυπέλλου UEFA και δύο FA Cup.
Δεκαπέντε χρόνια μετά την πρόσληψή του και λίγους μήνες μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων, ο Μπιλ Σάνκλι παραιτείται αιφνιδίως από την τεχνική ηγεσία της Λίβερπουλ.
Η είδηση έπεσε σαν βόμβα στο λιμάνι. Το μεγάλο ερώτημα ήταν ποιος θα αναλάβει να συνεχίσει το ανεκτίμητο έργο του Σάνκλι. Ο κλήρος έπεσε στον στενό συνεργάτη και επί 15 χρόνια βοηθό του, τον Μπομπ Πέισλι. Ο Πέισλι δεν αποδείχθηκε απλά άξιος διάδοχος του Σάνκλι, αλλά στην πορεία έγινε ο μαθητής που ξεπέρασε σε επιτυχίες και τίτλους τον μεγάλο του δάσκαλο. Αφορμή για να θυμηθούμε τα κατορθώματα και γενικότερα τη ζωή του Μπομπ Πέισλι αποτελεί η συμπλήρωση 20 χρόνων από τον θάνατό του. Στις 14 Φεβρουαρίου του 1996, σε ηλικία 77 ετών, άφησε την τελευταία του αναπνοή. Χτυπημένος από το Αλτσχάιμερ, τα τελευταία χρόνια ζωής του δεν θυμόταν τίποτα από το ένδοξο παρελθόν, αλλά και τους φίλους και ανθρώπους που είχε δίπλα του για μια ζωή. Ας πάρουμε όμως από την αρχή και να θυμηθούμε τη ζωή ενός από τους μεγαλύτερους προπονητές που έβγαλε το αγγλικό ποδόσφαιρο.
Η μεγάλη απόφαση
Στις ελεύθερές του ώρες ο Μπομπ έπαιζε μπάλα στην Μπίσκοπ Όκλαντ. Το ψωμί του το έβγαζε στις οικοδομές. Στα 20 του χρόνια όμως έπρεπε να διαλέξει τι θα κάνει στη ζωή του: θα συνέχιζε να είναι οικοδόμος με λίγα αλλά σίγουρα λεφτά ή θα έπαιρνε το ρίσκο να δοκιμάσει την τύχη του και να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής; Ευτυχώς διάλεξε το δεύτερο και στις 8 Μαΐου 1939 υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με τη Λίβερπουλ. Το πριμ μετεγγραφής του ήταν δέκα λίρες και ο μισθός του πέντε λίρες την εβδομάδα. Χρειάστηκε πάντως να περάσουν εφτά χρόνια για να αγωνιστεί για πρώτη φορά σε επίσημο παιχνίδι της Λίβερπουλ, κι αυτό γιατί τον... πρόλαβε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος.
Η θητεία του στον στρατό
Από τις 8 Μαΐου που υπέγραψε συμβόλαιο μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου, όταν ξέσπασε ο Β' ΠΠ, μεσολάβησαν κάτι λιγότερο από τέσσερεις μήνες και οι προτεραιότητες της χώρας ήταν άλλες. Η αθλητική κίνηση περιορίστηκε σημαντικά, τα πρωταθλήματα διακόπηκαν και οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές ντύθηκαν στο χακί. Κι εκεί η πορεία του ήταν αξιοσημείωτη. Ο Πέισλι γύρισε τη Μεσόγειο, προμήνυμα ίσως ότι και ως προπονητής θα γυρίσει -νικητής- όλο τον κόσμο. Τον Αύγουστο του 1941 πηγαίνει στην Αίγυπτο. Υπηρετεί στα τεθωρακισμένα και το 1943 μπαίνει νικητής στη Ρώμη! Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά, με όχημα αυτή τη φορά τη Λίβερπουλ, θα... καταλάμβανε και πάλι την «Αιώνια Πόλη»!
Η επιστροφή στο Λίβερπουλ
Με εφτά χρόνια καθυστέρηση λοιπόν, στις 5 Ιανουαρίου του 1946 έκανε το επίσημο ντεμπούτο του, στον αγώνα κυπέλλου με την Τσέστερ (2-0). Όσο για το πρώτο του γκολ έπρεπε να περιμένει ακόμα περισσότερο. Εννιά χρόνια. Το σημείωσε την Πρωτομαγιά του ’48, στον εντός έδρας αγώνα με τη Γουλβς (2-1). Μπορεί να είχε χάσει πολλά χρόνια λόγω πολέμου, αλλά ο Πέισλι βοήθησε αποφασιστικά τους «κόκκινους» στο πρώτο τους πρωτάθλημα έπειτα από 24 χρόνια, τη σεζόν 1946-47. έπαιξε στα 34 από τα 42 ματς που έδωσε η ομάδα του.
Φυσικοθεραπευτής και προπονητής
Το 1954, σε ηλικία 35 ετών, κρεμάει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια. Δεν απομακρύνεται όμως από τον χώρο του ποδοσφαίρου. Κι αντί να γίνει προπονητής διαλέγει τη δουλειά του φυσικοθεραπευτή. Εμπειρικός φυσικά, αλλά με την ικανότητα να βλέπει και να διαπιστώνει από τι υποφέρει ο κάθε ποδοσφαιριστής. Σιγά-σιγά άρχισε και τη δουλειά στα τμήματα υποδομής της Λίβερπουλ για να γίνει συνεργάτης διαδοχικά των Ντον Γουέλς (1954-56), Φιλ Τέιλορ (1956-59) και Μπιλ Σάνκλι.
Η συνεργασία του με τον άνθρωπο που μεταμόρφωσε τη Λίβερπουλ έμελλε να αλλάξει και τη δική του μοίρα. Δίπλα στον Σάνκλι έμαθε τον τρόπο σκέψης του και έζησε στιγμή προς στιγμή την προσπάθεια να φθάσει η ομάδα στην κορυφή. Κι όλα κυλούσαν ήρεμα με τίτλους και διακρίσεις έως τις 12 Ιουλίου του 1974, όταν ο Σάνκλι είπε «τέλος» κι έφυγε από τη Λίβερπουλ. Οι υπεύθυνοι της ομάδας άναψαν το «πράσινο φως» στον Πέισλι.
Φοβόταν τη σύγκριση
Το «ναι» το είπε τρέμοντας. Κι αφού προσπάθησε να μεταπείσει τον μέντορά του, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το πρόβλημα του Πέισλι ήταν ότι κάθε ώρα και στιγμή οι οπαδοί της ομάδας από τους φανατικούς στο πέταλο έως τους πολύ χαλαρούς θα τον συνέκριναν με τον προκάτοχό του. Κι αυτό τον συνέθλιβε. Για 15 ολόκληρα χρόνια ο Σάνκλι είχε καταφέρει να ανεβάσει την ομάδα στην Α’ κατηγορία, να κερδίσει τρία πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα κι ένα ΟΥΕΦΑ. Ποιος να μπορούσε να προβλέψει ότι ο μαθητής θα ξεπερνούσε τον δάσκαλο!
Έγραψε τη δική του ιστορία
Από την πρώτη κιόλας σεζόν, λίγο έλειψε να κερδίσει το πρωτάθλημα. Τη σεζόν 1974-75 έμεινε δύο βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Ντάρμπι Κάουντι. Η επόμενη όμως χρονιά ήταν ιδανική. Μπορεί η μάχη με την ΚΠΡ να ήταν σκληρή, αλλά ο τίτλος βάφτηκε κόκκινος με έναν βαθμό περισσότερο από τους διώκτες της. Την ίδια χρονιά κέρδισε και το ΟΥΕΦΑ (3-2 και 1-1 με τη βελγική Μπριζ). Ο Πέισλι δεν δημιούργησε απλά μια καλή ομάδα που κέρδιζε τίτλους στη Βρετανία, αλλά και στην Ευρώπη.


Είχε καταφέρει να φτιάξει ένα καλοδουλεμένο σύνολο, που θα μπορούσε να αναπληρώσει οποιαδήποτε απουσία. Έτσι μόλις έφευγε μια βεντέτα της ομάδας υπήρχε κάποια άλλη για να την αναπληρώσει. Το 1983, πλήρης τίτλων και δόξας, αποφάσισε να αποσυρθεί υποδεικνύοντας τον διάδοχό του στο πρόσωπο του δικού του συνεργάτη Τζο Φάγκαν. Ονειρευόταν να επαναλάβει το όνειρο που είχε ζήσει κι αυτός ως συνεργάτης του Σάνκλι. Μόνο που τα θαύματα, ακόμα και τα πιο... εξτρίμ, ποτέ δεν γίνονται δύο φορές.
Το σκληρό φινάλε
Ο άνθρωπος που έζησε τη μεταμόρφωση της Λίβερπουλ από μια συμπαθητική ομάδα σε παγκόσμια δύναμη δεν είχε το τέλος που του άξιζε. Χτυπημένος από το Αλτσχάιμερ δεν θυμόταν τίποτα από το παρελθόν του τα δύο τελευταία χρόνια, ούτε αναγνώριζε τους φίλους του, τους ανθρώπους που είχε περάσει δίπλα του μια ζωή. Ο θάνατός του γέμισε συγκίνηση τους φίλους του ποδοσφαίρου σ’ όλο τον κόσμο.
Ο Μπομπ Πέισλι με αριθμούς
Όνομα:
Ρόμπερτ «Μπομπ» Πέισλι
Γεννήθηκε: 23 Ιανουαρίου του 1919 στο Σάντερλαντ
Πέθανε: 14 Φεβρουαρίου του 1996 στο Λίβερπουλ
Εθνικότητα: Άγγλος
ΣΑΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ
Θέση: Ακραίος μέσος
Μπίσκοπ Όκλαντ - 1937-39:
Λίβερπουλ - 1939-54: (253 ματς/10 γκολ)
Πρωτάθλημα Αγγλίας (1): 1947
ΣΑΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
Κύπελλο Πρωταθλητριών (3):
1977,78,81
Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (1): 1977
Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (1): 1976
Πρωτάθλημα Αγγλίας (5): 1976, '66, '69, '80, '82, '83
Σούπερ Καπ (4): 1976, '79, '80, '82
Προπονητής της χρονιάς (6): 1976, '77, '79, '80, '82, '83