Μια ιστορία παραπλάνησης και ψευδαισθήσεων

Μια διζωνική καταστροφική πορεία «αγωνιστικότητας»
Η Δέσμη Αρχών της 8ης Ιουλίου 2006 είχε απλώς μονογραφηθεί από τους Τ. Παπαδόπουλο και Μ.Α. Ταλάτ, αν και δίχως τίτλους και δίχως πλήρη ονόματα
Το Κυπριακό, δυστυχώς, ξεκίνησε το 1959 με ψευδαισθήσεις και παραπλανήσεις και κατήντησε μια ιστορία αλλεπάλληλων παραπλανήσεων και ψευδαισθήσεων.
Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο ένα ψήφισμα (petition) που αποτελεί ένα πρόσφατο τρανταχτό παράδειγμα μιας τέτοιας παραπλάνησης και ψευδαίσθησης. Το ψήφισμα με τίτλο «Προς τον Ελληνισμό: Να απορρίψουμε το νέο διχοτομικό σχέδιο της “Διζωνικής”», γράφει: «H ιστορική ρήση του αείμνηστου εθνικού ηγέτη Τάσσου Παπαδόπουλου “Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο, δεν θα παραδώσω κοινότητα σε αναζήτηση κηδεμόνα” κατά την απόρριψη του νεοαποικιοκρατικού σχεδίου Ανάν το 2004, λαμβάνει στις σημερινές συνθήκες δραματική επικαιρότητα...
»Ο φερετζές της διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας, διαχρονικά, συγκάλυψε, ναι ή όχι, τη διχοτομική παγίωση-νομιμοποίηση, αφορώντας ουσιαστικά σε συνομοσπονδία, υπό το προκρούστειο για την ελληνική πλειοψηφία εφεύρημα της “πολιτικής ισότητας”; Ποια ελαφρότητα καθοδηγεί σε λήθη τη δημοκρατική αρχή “ένας άνθρωπος-μία ψήφος”, ιδιαίτερα όταν αυτή αφορά πολιτειακή σύσταση και λειτουργία;..».
Η επαναφορά της ΔΔΟ
Το ψήφισμα αφενός καλοπροαίρετο και αυτή ήταν και παραμένει η Διζωνική Δι-κοινοτική Ομοσπονδία. Όμως ήταν ο ίδιος ο μ. Τάσσος Παπαδόπουλος που τη νεκρανάστησε με το έτσι θέλω, μετά την καθολική απόρριψή της από το 76% του λαού στο δημοψήφισμα της 24.4.2004. Ο οποίος, όπως μαθαίνουμε τώρα, από επίσημα έγγραφα, μάλιστα αρνιόταν να δεχθεί την κοινή επισήμανση και ξένων ακόμα, ότι όντως ο λαός απορρίπτοντας το Σχέδιο Ανάν είχε απορρίψει και τη ΔΔΟ. Και δύο χρόνια αργότερα μάς την επανέφερε.
Δικαίως η «Σημερινή» με πληθώρα άρθρων της (όπως του βετεράνου δημοσιογράφου αγαπητού Σάββα Ιακωβίδη) επέκρινε έντονα τον Τάσσο Παπαδόπουλο ότι απέτυχε να διαχειριστεί το ΟΧΙ του λαού και να χαράξει μια νέα απελευθερωτική πολιτική, απεγκλωβίζοντας τη δική μας πλευρά από τα δεσμά της τουρκο-βρετανικής ΔΔΟ.
Βιβλίο Κ. Χατζηκωστή
Στο βιβλίο του «Έξι Προεδρικά Πορτραίτα» (2015) και ο κ. Κ. Χατζηκωστής καταλόγισε στον Τ. Παπαδόπουλο ότι απέτυχε να χειριστεί το «Όχι», αντίθετα υποστήριζε την επαναφορά του απορριφθέντος σχεδίου με την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσαν οι Βρετανοί, Αμερικανοί, Ευρωπαίοι να δεχθούν αλλαγές προς όφελος των Ελλήνων. Και διερωτήθηκε ο συγγραφέας, πώς ένας ευφυής Πρόεδρος ήταν δυνατό να πιστεύει κάτι τέτοιο.

Η μόνη ερμηνεία που μπορεί να δώσει, έγραψε, είναι ότι «ο Πρόεδρος πίστευε πως έπρεπε να ικανοποιεί την ηγεσία του ΑΚΕΛ, η οποία ήθελε προεδρική βοήθεια... Έτσι ο Πρόεδρος διακήρυττε ότι το Σχέδιο είναι η "βάση λύσεως", απλώς για να βοηθά το ΑΚΕΛ». Εθνικά οράματα κατέληξαν σε όρκους πίστεως προς το ΑΚΕΛ. Δεν μπόρεσε να ξεφύγει, όπως τουλάχιστον ο Σπ. Κυπριανού, έγραψε ο συγγραφέας, ο οποίος συγκρούστηκε και κατήγγειλε τη συνεργασία με το ΑΚΕΛ. Ο Παπαδόπουλος «κατάφερε να δοξαστεί με μία ιστορική στιγμή, με το "όχι"... αλλά δεν κατάφερε να την αξιοποιήσει. Στον βωμό της μικροπολιτικής σκοπιμότητας, να επανεκλεγεί με τη βοήθεια του ΑΚΕΛ...», ολοκλήρωσε για τον Τ. Παπαδόπουλο ο κ. Κ. Χατζηκωστής.
Μετά από περαιτέρω έρευνά μας, σήμερα είμαστε σε θέση να επιβεβαιώσουμε και να τεκμηριώσουμε τα όσα κατέθεσε ο κ. Κ. Χατζηκωστής. Αλλά και να παρουσιάσουμε ότι η έντονη πεισματική επιμονή του Τ. Παπαδόπουλου στη ΔΔΟ και η ψευδαίσθησή του ότι μπορούσε να λυθεί το Κυπριακό με τέτοια λύση (ενώ γνώριζε πολύ καλά όσο κανείς άλλος τις τουρκικές θέσεις από το 1976...), τον οδήγησε τελικά να μας επαναφέρει την απορριφθείσα από το 76% ΔΔΟ στις 24.4.2004 με τη συμφωνία του με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ της 8ης Ιουλίου 2006. Για την οποία, ως δικαιολογητικό και άλλοθι, εφευρέθηκε η ουρά του λεγόμενου «σωστού περιεχομένου», που δεν υπάρχει πουθενά, το πήρε μαζί του ο μ. Τ. Παπαδόπουλος.
Ανακοινωθέντα οι συμφωνίες
Για χρόνια όλοι οι υποστηρικτές, δικοί μας και ξένοι, της ΔΔΟ χρησιμοποιούσαν ως άλλοθι ότι την ΔΔΟ δέχθηκαν και υπέγραψαν οι Μακάριος και Κυπριανού με τις κατευθυντήριες γραμμές του 1977 και 1979 αντίστοιχα με τον μ. Ραούφ Ντενκτάς. Τελικά, δημοσιεύσαμε και αποκαλύψαμε μετά από 38 χρόνια, με βρετανικά έγγραφα και έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών, τη μεγάλη εκείνη παραπλάνηση και ψέμα: Τέτοιες «Συμφωνίες» δεν υπήρξαν, υπογραφές δεν έφεραν, η Διζωνική δεν περιλαμβανόταν στα κείμενα αμφότερων των κατευθυντηρίων εκείνων και ήσαν καθαρά κατευθυντήριες γραμμές προς τους διαπραγματευτές για επανέναρξη του διαλόγου.
Όλες οι λεγόμενες «συμφωνίες» ήσαν ανακοινωθέντα. Επειδή όμως κάποιοι έγκυροι κύκλοι της Λευκωσίας επέμεναν ότι η μόνη τέτοια που φέρει υπογραφή ήταν εκείνη της 8ης Ιουλίου 2006, και εφόσον δεν βρίσκαμε κάτι τέτοιο πουθενά, απευθυνθήκαμε στο Αρχείο των Ηνωμένων Εθνών επιμένοντας όπως διερευνηθεί το θέμα περισσότερο για ξεκαθάρισμα της αμφιβολίας. Τελικά, το Αρχείο των Η. Εθνών επανήλθε λέγοντας ότι όντως ο ισχυρισμός έχει κάποια βάση και βρήκαν τελικά ότι η Δέσμη Αρχών της 8ης Ιουλίου 2006 είχε μονογραφηθεί από τους Παπαδόπουλο και Ταλάτ, αν και δίχως τίτλους και δίχως πλήρη ονόματα.
Στις 25 Ιουλίου 2006, ο τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν την κατέθεσε (με τις μονογραφές) στον Πρόεδρο του Συμβουλίου Ασφαλείας Jean-Mare de La Sabliere. Παραθέτουμε αμφότερα τα έγγραφα, α) την επιστολή Ανάν (στα γαλλικά) και β) τη Δέσμη Αρχών Παπαδόπουλου/Ταλάτ με τις μονογραφές. Η πρώτη παράγραφος της οποίας γράφει: «Δέσμευση για επανένωση της Κύπρου βασισμένη σε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία και πολιτική ισότητα, σύμφωνα με τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας».
Πιο πίσω...
Ο Τ. Παπαδόπουλος αρνιόταν ότι ο λαός απέρριψε τη ΔΔΟ
Στις 8 Ιουνίου 2004, ο τότε Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στα Ηνωμένα Έθνη Ανδρέας Μαυρογιάννης (σημερινός διαπραγματευτής της ε/κ πλευράς), κατόπιν οδηγιών της κυβέρνησής του, προώθησε προς τον Γ.Γ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν επιστολή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τ. Παπαδοπούλου, ημερ. 7 Ιουνίου 2004 (με συνημμένο έγγραφο) με αριθμό S.2004/437, που αποτελούσε την επίσημη θέση της κυπριακής Κυβέρνησης στην έκθεση του Γ.Γ. του ΟΗΕ για το Κυπριακό, ημερ. 28 Μαΐου 2004. Ζητούσε όπως η επιστολή του Κύπριου Προέδρου με το συνημμένο έγγραφο κυκλοφορήσουν ως έγγραφα στη Γενική Συνέλευση και στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Στην τέταρτη σελίδα της επιστολής (σύνολο σελίδων 8), έγραψε ο μ. Τ. Παπαδόπουλος προς τον Κ. Ανάν: (Σε ελεύθερη μετάφραση).
«Ένα άλλο απατηλό συμπέρασμα στην Έκθεση είναι πως οι Ελληνοκύπριοι απορρίπτουν μια λύση βασισμένη στη δι-ζωνική, δι-κοινοτική ομοσπονδία. Ενδιαφέρομαι πολύ να μελετήσω οποιαδήποτε έγκυρη μαρτυρία, που προβάλλεται με καλή πίστη, που να δείχνει έστω και μία αναφορά στις γραπτές μας προτάσεις, που καταθέσαμε στη Λευκωσία και στο Burgenstock, που υποστηρίζει τέτοιο συμπέρασμα. Το ίδιο μπορεί να λεχθεί και για τις παρατηρήσεις μας που δόθηκαν προφορικώς. Ακόμα περισσότερο, οι σταθερές μας θέσεις όλα αυτά τα χρόνια δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση την αναφορά σε τέτοιο ισχυρισμό.
»Εν πάση περιπτώσει, δράττομαι της ευκαιρίας να επαναλάβω εμφαντικά γι' ακόμα μια φορά, εκ μέρους της ελληνοκυπριακής πλευράς, τη δέσμευση του λαού μου, καθώς και την έντονη προσωπική δική μου, για μια λύση
διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Ταυτόχρονα, αναγκάζομαι να απορρίψω τη θέση ότι το Σχέδιο της 31ης Μαρτίου 2004 συνιστά το μόνο, μοναδικό προσχέδιο μιας διζωνικής, δι-κοινοτικής ομοσπονδίας. Μήπως μπορεί ένας σήμερα να ισχυριστεί ότι τα προηγούμενα προσχέδια του σχεδίου, τα οποία είχαν και εκείνα παρουσιαστεί ως μοναδικές ευκαιρίες για επίτευξη μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας δεν ήσαν;».
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Δημοσιογράφος/ερευνήτρια