Μια ιστορία παραπλάνησης και ψευδαισθήσεων

ΜΙΑ ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ «ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ»
Β’ ΜΕΡΟΣ

Στο συνημμένο έγγραφο 14 σελίδων στη σελίδα 13 ως παρατήρηση 51 γράφει: «Παράγραφος 83. Δεν ήταν η "καθεαυτή λύση" που απορρίφθηκε. Ήταν το "προσχέδιο" το οποίο ο κ. Ντε Σότο έδωσε που απορρίφθηκε.
Τα οφέλη που αριθμούνται στην παράγραφο 83 ήταν ακριβώς γιατί το Σχέδιο, όπως προέκυψε από τα Σχέδια Ι, ΙΙ και ΙΙΙ, κρατήθηκε ως βάση για διαπραγματεύσεις. Είναι γι’ αυτό που το Σχέδιο V επίσης θα είναι μια
βάση για διαπραγματεύσεις, παρόλο που σίγουρα θα χρειαστεί κάποιες σημαντικές τροποποιήσεις».
Και στα τελικά συμπεράσματα επαναλαμβάνει ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά παραμένει δεσμευμένη για μια τελική λύση και επανένωση του νησιού με μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία...
Ενώ δηλαδή στην Κύπρο βοούσε ότι με το ΟΧΙ του ο λαός είχε απορρίψει όχι μόνο το έκτρωμα Ανάν, αλλά και τη ραχοκοκκαλιά του, τη ρατσιστική βρετανο-τουρκική διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, ο μ. Τ. Παπαδόπουλος αρνιόταν να αναγνωρίσει και να σεβαστεί την απόφαση του λαού και επαναλάμβανε γραπτώς και φορτικά προς τον ΓΓ του ΟΗΕ εκ μέρους όχι μόνον του ιδίου αλλά και «του λαού του» δέσμευση για τη ρατσιστική διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία και ότι το Σχέδιο Ανάν Ι, ΙΙ, ΙΙΙ και V παρέμεναν ως βάση για διαπραγματεύσεις...
Σημειώνεται ότι μέχρι και η Ομάδα Διεθνών Κρίσεων (International Crisis Group) είχε αποφανθεί και αναρτήσει στην ιστοσελίδα της τις ημέρες εκείνες μετά το δημοψήφισμα, ότι ο λαός με το ΟΧΙ είχε όντως απορρίψει και τη ΔΔΟ.
Τελικά, ο μ. Τ. Παπαδόπουλος, για να αντικρούσει προφανώς τις κατηγορίες ξένων και κάποιων δικών μας ότι δεν υποστήριζε τη ΔΔΟ, να ικανοποιήσει το ΑΚΕΛ, ή ακόμα τη δική του προσωπική πεποίθηση ή ψευδαίσθηση ότι η ΔΔΟ ήταν λύση του Κυπριακού (ως ένας μεταξύ των σχεδιαστών και του περιβόητου διζωνικού χάρτη που έδωσε στους Τούρκους στις 31.3.1977), την επανέφερε στις 8 Ιουλίου 2006 με τη Δέσμη Αρχών που μονόγραψε με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ...
Εν πάση, όμως, περιπτώσει, όπως οι κατευθυντήριες γραμμές του 1977 Μακαρίου/Ντενκτάς που ούτε λαϊκή εντολή είχαν ούτε διαχρονική, έτσι και όσες ακολούθησαν, είτε δέσμες αρχών είτε κοινά ανακοινωθέντα είτε λεγόμενες κοινές διακηρύξεις, και που εμφανίστηκαν μετά το δημοψήφισμα της 24.4.2004 δεν δεσμεύουν τον λαό, εφόσον όλα και όλες α) περιφρόνησαν τη μοναδική απόφαση του λαού από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, και β) στηρίζονται σε παραπλανητική βάση δίχως λαϊκή εντολή.


Ο λαός απέρριψε την τουρκο-βρετανική ρατσιστική διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία στις 24.4.2004 είτε άρεσε είτε δεν άρεσε στον μ. Τ. Παπαδόπουλο ή οποιοδήποτε άλλο και ποτέ δεν τους εξουσιοδότησε ο λαός αυτός να προβούν σε τέτοιες παραχωρήσεις. Όπως η κοινή διακήρυξη Αναστασιάδη/Έρογλου, που παραπλανητικά αναφέρεται σε μη υπάρχουσες «Συμφωνίες» 1977 και 1979 για ΔΔΟ, το ίδιο και το έγγραφο που έστειλε ο μ. Τ. Παπαδόπουλος στον Κόφι Ανάν το 2004 διά του κ. Ανδρέα Μαυρογιάννη. Το οποίο στην εισαγωγή του αναφερόταν και εκείνο παραπλανητικά σε «Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου 1977 και 1979, που προνοούσαν διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία»!
Ενώ τόσο το ίδιο το τουρκικό Υπ. Εξωτερικών τον Οκτώβριο του 1979 διαβεβαίωνε τους Βρετανούς ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν δέχθηκαν τη διζωνική και ότι ποτέ δεν θα τη δεχθούν, το μόνο που είχαν δεχθεί ήταν τον δικοινοτισμό (βιβλίο της γράφουσας «Διζωνική Εκτέλεση της Κ.Δ. 1955-2011», σελ. 219 και «Σ» 18.1.2016), όσο και το ίδιο το Φόρεϊν Όφις με υπογραφή της κυρίας A. Gillon με ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ απάντησε την 1η Νοεμβρίου 1983, στο ερώτημα αν οι Ελληνοκύπριοι δέχθηκαν την έννοια της διζωνικότητας («Σ» 18.1.2016 και 3.7.2015).
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος