«Να άρουν τα απεργιακά μέτρα και να προσέλθουν σε διάλογο»
Κάλεσμα Υπουργού Υγείας σε νοσηλευτές της ΠΑΣΥΝΟ, μέσω της "Σ"
Σάββατο 19 Μάρ 2016
Δεν αποκλείει το ενδεχόμενο η επ’ αόριστον απεργία της ΠΑΣΥΝΟ να διαρκέσει μέχρι την αυτονόμηση των δημοσίων νοσηλευτηρίων, που είναι ο πραγματικός και μόνος στόχος της Κυβέρνησης αυτήν τη στιγμή
Εγώ πιστεύω πως έχει αναγνωριστεί αυτό τους το δικαίωμα. Είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου και η Πολιτεία το αναγνωρίζει. Αυτό που δεν κάνει η Πολιτεία είναι να τους εντάξει στις δομές των κλιμάκων Α8, 10, 11
Κάλεσμα στους νοσηλευτές της ΠΑΣΥΝΟ να άρουν τα απεργιακά τους μέτρα και να προσέλθουν σε διάλογο, απευθύνει εκ νέου μέσω συνέντευξής του στην «Σ» ο Υπουργός Υγείας, Γιώργος Παμπορίδης. Σε ό,τι αφορά το κύριο σημείο τριβής μεταξύ Υπουργείου και νοσηλευτών, αυτό της ένταξής τους στην πανεπιστημιακή δομή, τονίζει, μεταξύ άλλων: «Εγώ όχι μόνο λέω στους απεργούς ότι μπορώ να τους αναγνωρίσω αλλά και ούτε τους αποκλείω το ενδεχόμενο να πάρουν αυξήσεις. Όμως, επιθυμία μου είναι να εισαχθεί ένα σύστημα συσχετισμού των απολαβών ενός εκάστου με την παραγωγικότητα και την πραγματική τους συνεισφορά προς τον εργοδοτικό οργανισμό. Αυτή είναι η πρόθεσή μου και είναι ξεκάθαρη.
Ωστόσο, εάν κάποιος επιμένει, αν θέλετε ετσιθελικά, να παραμείνει σε δομές του Δημοσίου, οι οποίες, κατά γενική παραδοχή, ακόμη και των ίδιων των απεργών, είναι ανεδαφικές για να τους επιλύσει τα προβλήματά τους, τότε αντιλαμβάνεστε δεν έχουμε κοινό έδαφος για να μπορέσουμε να συζητήσουμε». Ταυτόχρονα εκφράζει την πρόθεσή του να προχωρήσει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, όπως η αυτονόμηση των δημοσίων νοσηλευτηρίων και η εφαρμογή του ΓεΣΥ, οριοθετώντας, μάλιστα, την υλοποίηση του Γενικού Συστήματος Υγείας το 2019 με 2020.
Κύριε Υπουργέ, αυτήν τη στιγμή υπάρχει σε εξέλιξη επ’ αόριστον απεργία των νοσηλευτών της ΠΑΣΥΝΟ και, όπως φαίνεται, το χάσμα που χωρίζει εσάς και τη συντεχνία μοιάζει αγεφύρωτο. Πιστεύετε ότι τελικά θα υπάρξει κατάληξη σε αυτό το θέμα, γιατί η απεργία έχει δημιουργήσει προβλήματα στα δημόσια νοσηλευτήρια.
Κατ' αρχάς θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως εγώ είμαι ο καθ’ ύλην Υπουργός για τα θέματα της Υγείας. Τα αιτήματα τα οποία εγείρουν οι απεργοί αφορούν πρωτίστως θέματα προσωπικού που σχετίζονται με τις πανεπιστημιακές δομές, αλλά και τις κλίμακες του Δημοσίου. Άρα εξ ορισμού δεν είναι θέμα το οποίο εγώ μπορώ να χειριστώ. Ωστόσο, επειδή το Υπουργείο Υγείας βρίσκεται στο μέσον της υλοποίησης ενός προγράμματος πλήρους μεταρρύθμισης, έχουμε κι εμείς μια πλατφόρμα διά της οποίας μπορούμε να συζητήσουμε όλα τα θέματα, με όλους τους ενδιαφερόμενους, περιλαμβανομένων και των εργασιακών θεμάτων, αφού δημιουργούμε αυτόν τον αυτονομημένο οργανισμό, ο οποίος θα μας επιτρέψει να ρυθμίσουμε όλα τα θέματα, που αφορούν και τα αιτήματα των συγκεκριμένων απεργών.
Απευθύνω, λοιπόν, έκκληση προς τους απεργούς να έρθουν και να μας δώσουν την ευκαιρία μέσω του αυτονομημένου οργανισμού να λύσουμε, μέσα από τον διάλογο, κατά το μέτρον του δυνατού, τα ζητήματα τα οποία εγείρουν. Ειδικότερα, εάν το αίτημά τους είναι ειλικρινές και δεν αφορά μισθολογικά αιτήματα και εστιάζεται στην αναγνώριση του επιστημονικού τους καθεστώτος, πιστεύω πως δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος για να μην τα βρούμε.
Αυτό γιατί δεν έγινε έως τώρα, μιας και αναγνωρίζετε ότι το αίτημά τους είναι δίκαιο;
Δεν ξέρω. Εγώ αυτό διαμηνύω παντοιοτρόπως σε καθημερινή βάση προς τους απεργούς και το επαναλαμβάνω και σε σας.
Πιστεύετε, δηλαδή, πως δεν έχουν λάβει το μήνυμά σας, με δεδομένο ότι και οι ίδιοι διαμηνύουν πως δεν επιδιώκουν μισθολογικές αυξήσεις παρά μόνο αναγνώριση;
Επαναλαμβάνω. Εγώ όχι μόνο λέω στους απεργούς ότι μπορώ να τους αναγνωρίσω αλλά και ούτε τους αποκλείω το ενδεχόμενο να πάρουν αυξήσεις. Όμως, επιθυμία μου είναι να εισαχθεί ένα σύστημα συσχετισμού των απολαβών ενός εκάστου με την παραγωγικότητα και την πραγματική τους συνεισφορά προς τον εργοδοτικό οργανισμό. Αυτή είναι η πρόθεσή μου και είναι ξεκάθαρη. Ωστόσο, εάν κάποιος επιμένει, αν θέλετε ετσιθελικά, να παραμείνει σε δομές του δημοσίου, οι οποίες, κατά γενική παραδοχή, ακόμη και των ίδιων των απεργών, είναι ανεδαφικές για να τους επιλύσει τα προβλήματά τους, τότε αντιλαμβάνεστε δεν έχουμε κοινό έδαφος για να μπορέσουμε να συζητήσουμε.
Αν καταλαβαίνω καλά, με τα όσα προαναφέρατε, θα συνεχιστεί αυτή η αντιπαράθεση μέχρι να φτάσουμε στην αυτονόμηση, η οποία δεν ξέρουμε καν πότε θα εφαρμοστεί;
Ακριβώς. Αλλά πρέπει να τονίσω ότι αν δεν συζητήσουμε πώς θα είναι η υγεία, τα δημόσια νοσηλευτήρια, εντός των πλαισίων της αυτονόμησης, αφού εμείς ως Κυβέρνηση επιμένουμε στην εν λόγω μεταρρύθμιση, και συνεχίσουμε να αναλωνόμαστε σε συζητήσεις μέσα στις δομές του δημοσίου, αυτοαναιρείται η δική μας μεταρρύθμιση και δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Ξεκαθαρίζω, συνεπώς, πως εμείς εστιαζόμαστε στην αυτονόμηση, που είναι ο πραγματικός και μόνος στόχος.
Μιαν αυτονόμηση, δηλαδή, μέσα από την οποία θα απαντώνται και τα αιτήματα ή οι ανησυχίες των συντεχνιών;
Εγώ πιστεύω πως ναι. Για να απαντήσουμε όμως σε αυτό, πρέπει να μπούμε σε διάλογο, ο οποίος μπορεί να κρατήσει ένα-δύο μήνες για να δούμε και ποια θα είναι η κατάληξη. Αλλά το να αποκλείουμε εκ των προτέρων και εκ προοιμίου την πιθανή επιτυχή κατάληξη ενός διαλόγου, εμμένοντας στις ανεδαφικές δομές του Δημοσίου, εγώ προσωπικά θεωρώ πως είναι λανθασμένο.
Πιστεύετε ότι οι νοσηλευτές δεν επιθυμούν τον διάλογο, επειδή τις τελευταίες ημέρες υπάρχει και μια αντιπαράθεση μεταξύ σας και γι' αυτό το θέμα...
Δεν μπορώ να πω κάτι τέτοιο. Όμως θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Εγώ επαναλαμβάνω και σήμερα αυτό που από τηλεοράσεως, κατά τις επισκέψεις μου σε νοσηλευτήρια και σε δηλώσεις μου στη Βουλή, έχω πει: Απευθύνω έκκληση, παράκληση, προς τους απεργούς να αναθεωρήσουν τα μέτρα τους και προσέλθουν στον διάλογο. Δεν έχω άλλον τρόπο να το κάνω πιο κατανοητό αυτό το πράγμα.
Για να αποσαφηνίσουμε κάτι, εσείς καλείτε τους νοσηλευτές να άρουν πρώτα τα απεργιακά τους μέτρα και μετά να μπείτε μαζί τους σε διάλογο ή αυτός ο διάλογος μπορεί να γίνει κι ενόσω είναι σε απεργία;
Δεν είναι δυνατόν να συζητήσουμε, να κάνουμε διάλογο, για την αυτονόμηση ενώ βρισκόμαστε σε απεργία. Δεν μπορεί να λειτουργεί υπό ομηρία το κράτος. Συνεπώς, ζητώ άρση των απεργιακών μέτρων και μετά να μπούμε σε διάλογο. Αυτό σημαίνει η προτροπή μου προς τους απεργούς να αναθεωρήσουν τη στάση τους και να προσέλθουν στον διάλογο για να βρούμε λύσεις. Δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορούμε να βρούμε λύσεις, εάν η κάθε πλευρά εμμένει στις θέσεις της. Εγώ σας λέω ότι μέσα στον διάλογο της αυτονόμησης μπορούν να βρεθούν λύσεις. Εάν αυτοί το απορρίπτουν εκ προοιμίου δεν μπορώ να βρω άλλον τρόπο να τους πείσω για να προσέλθουν στον διάλογο.
Σε ό,τι αφορά αυτό καθαυτό το αίτημά τους για αναγνώριση της πανεπιστημιακής τους δομής, ποια είναι η θέση σας για να το ξεκαθαρίσουμε εντελώς το τοπίο;
Εγώ πιστεύω πως έχει αναγνωριστεί αυτό τους το δικαίωμα. Είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου και η Πολιτεία το αναγνωρίζει. Αυτό που δεν κάνει η Πολιτεία είναι να τους εντάξει στις δομές των κλιμάκων Α8, 10, 11. Και επαναλαμβάνω, σε μια χρονική στιγμή που η Κυβέρνηση επιδιώκει να κατατάξει ολόκληρο τον χώρο της δημόσιας Υγείας εκτός του εν στενή εννοία Δημοσίου, δεν είναι δυνατόν να συζητούμε επί τέτοιων κλιμάκων. Εξάλλου, την Πέμπτη άκουγα τους νοσηλευτές να διατυμπανίζουν ότι δεν τους ενδιαφέρουν τα λεφτά. Αν όντως ισχύει αυτό, δεν υπάρχει λόγος για να μην μπορούμε να τα βρούμε.
Ποια εικόνα διαχέεται σε σας όσον αφορά την κατάσταση στα δημόσια νοσηλευτήρια σήμερα με δεδομένη και την απεργία;
Η κατάσταση, δυστυχώς, επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα, γιατί εκεί που είχαμε ήδη προβλήματα με λίστες αναμονής, τώρα έχουν σταματήσει τα πάντα. Πιστεύω δε πως θα έχουμε ένταση των προβλημάτων τις επόμενες μέρες κι όσο διαρκεί η απεργία. Όπως αντιλαμβάνεστε δεν έχουμε πολλές επιλογές. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε όσον το δυνατόν καλύτερα το υπάρχον προσωπικό και να παραπέμψουμε όσα περιστατικά αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα δημόσια νοσηλευτήρια στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια.
Έχετε προειδοποιήσει από την περασμένη Πέμπτη τους νοσηλευτές που ορίζονται ως προσωπικό ασφαλείας ότι εάν δεν συνεργάζονται, θα τους παραπέμπετε στην Αστυνομία.
Εξ όσων γνωρίζω, κανένας νοσηλευτής δεν έχει αρνηθεί να εκτελέσει τα καθήκοντά του. Επίσης θέλω να ξεκαθαρίσω πως δεν προειδοποίησα κανέναν. Εκείνο το οποίο είπα είναι ότι, εάν διατρέξει κίνδυνο η ζωή ή η υγεία οποιουδήποτε ασθενούς εξαιτίας τυχόν άρνησης του προσωπικού ασφαλείας να προσφέρει υπηρεσίες, δεν έχω άλλη επιλογή παρά να παραπέμψω το θέμα στις αρμόδιες Αρχές της πολιτείας.
Υπάρχουν επίσης καταγγελίες για πιέσεις και απειλές σε νοσηλευτές να μην κατέλθουν σε απεργία. Έχει περιπέσει στην αντίληψή σας κάτι τέτοιο;
Όχι, δεν έχει περιπέσει στην αντίληψή μου κάτι τέτοιο. Και για να ξεκαθαρίσω κάτι, οι άνθρωποι κάνουν απεργία και έχουν οποιαδήποτε διευκόλυνση χρειάζονται από μέρους μας για να την κάνουν. Πρέπει να πω πως είμαι σε επαφή σε καθημερινή βάση με τους απεργούς για να δούμε ποια είναι ακριβώς τα θέματα που θα μας επιτρέψουν να συνεννοηθούμε καλύτερα, για να ασκήσουν μεν το δικαίωμα της απεργίας, χωρίς, ωστόσο, να κινδυνεύσουν οι ζωές ή η υγεία ανθρώπων που χρειάζονται τη βοήθειά μας.
Νοσηλευτές με τους οποίους μιλάτε δεν σας έχουν αναφέρει αυτές τις απειλές;
Όχι. Και, εν πάσει περιπτώσει, δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος να τους απειλήσει να μην πάνε σε απεργία. Η απεργία είναι αναφαίρετό τους δικαίωμα, όπως επαναλαμβάνω, είναι και δικαίωμα των ασθενών να τυγχάνουν της καλύτερης δυνατής περίθαλψης.
Μπορεί αυτές οι απειλές να μην είναι από το Υπουργείο, αλλά από άλλους νοσηλευτές που έμειναν στο καθήκον...
Δεν καταλαβαίνω, επαναλαμβάνω, γιατί κάποιος να τους απειλήσει να μην πάνε σε απεργία. Όπως και να 'χει, λέω ξανά ότι το δικαίωμα στην απεργία είναι σεβαστό και αναφαίρετο.
Θα ήθελα, εάν το επιθυμείτε, να μου σχολιάσετε το γεγονός πως τις τελευταίες ημέρες υπάρχει αυξημένο κύμα μετακίνησης νοσηλευτών από άλλες συντεχνίες στις τάξεις της ΠΑΣΥΝΟ, για να συμμετάσχουν στην απεργία.
Είναι δικαίωμά τους να πράττουν ό,τι τους επιβάλλει η συνείδησή τους. Έχουμε δημοκρατία και από τη στιγμή που κάποιος θεωρεί, πιθανότατα, ότι δεν τον εκφράζει η συντεχνία του, μπορεί να μετακινείται αλλού. Αυτή είναι και η έννοια, αν θέλετε, της Δημοκρατίας.
Την περασμένη εβδομάδα παρουσιάσατε ως Υπουργείο την πρότασή σας για την αυτονόμηση των δημοσίων νοσηλευτηρίων. Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της;
Κατ' αρχάς η αυτονόμηση είναι το πρώτο από μια σειρά νομοσχεδίων που στοχεύουν στην πλήρη μεταρρύθμιση της Υγείας. Το νομοσχέδιο που δώσαμε στις συντεχνίες προβλέπει τη δημιουργία ενός Φορέα, ενός Οργανισμού, υπό τον οποίο θα υπαχθούν όλα τα δημόσια νοσηλευτήρια αφενός και, αφετέρου, θα υπάρξει μια Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Φροντίδας και μία Διεύθυνση Ασθενοφόρων. Σε αυτό υπάρχουν πρόνοιες που αφορούν, σε αδρές γραμμές, τα εργασιακά θέματα, τρόπους δηλαδή με τους οποίους θα μεταφερθεί υφιστάμενο προσωπικό στον Οργανισμό αυτό και ο απώτερος στόχος είναι να παρασχεθεί το αναγκαίο περιβάλλον σε κάθε νοσηλευτήριο να διοικήσει τα θέματά του.
Με αυτόν τον τρόπο θα επιτραπεί στο κάθε νοσηλευτήριο ξεχωριστά, παρότι θα ανήκουν στον ίδιο Οργανισμό, να λειτουργεί αυτόνομα, με οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια, και να λαμβάνουν μόνοι τους όλες τις αποφάσεις που άπτονται της καθημερινότητας και των εργασιών τους.
Φαντάζομαι ότι αυτές οι αρμοδιότητες θα αποσαφηνίζονται πλήρως, για να μην προκληθεί κάποιο μπάχαλο...
Ασφαλώς. Θα υπάρχει τριμελές όργανο, το οποίο θα διοικεί ολόκληρο το αυτονομημένο νοσηλευτήριο. Αυτό το όργανο θα αποφασίζει για όλα τα θέματα που αφορούν το νοσηλευτήριο. Η λειτουργία του Οργανισμού είναι διττή, αφενός για να εγκρίνει τους προϋπολογισμούς που θα του υποβάλλει το κάθε νοσηλευτήριο και, αφετέρου, για να εποπτεύσει την τήρηση των προτύπων που θα απαιτεί ο Οργανισμός να εφαρμόζονται, αλλά και την τήρηση τόσο του προϋπολογισμού όσο και της εύρυθμης λειτουργίας όλων των νοσηλευτηρίων.
Δηλαδή μέσω αυτού του σχεδιασμού τα νοσηλευτήρια φεύγουν από το Δημόσιο;
Βεβαίως.
Πιστεύετε ότι θα είναι βοηθητικό το γεγονός ότι θα απαλλαχθεί το Υπουργείο Υγείας από ένα μεγάλο βάρος, όπως αυτό των δημοσίων νοσηλευτηρίων;
Εννοείται. Ο ρόλος ενός Υπουργείου δεν είναι να διοικεί νοσοκομεία. Ένα Υπουργείο Υγείας έχει άλλο ρόλο να διαδραματίσει. Να επιληφθεί ζητημάτων πρόληψης και ζητημάτων δημόσιας υγείας, προγραμμάτων που αφορούν την υγεία του πληθυσμού στην ολότητά του, να ασκεί εποπτικό ρόλο, τόσο για τη λειτουργία όλων των οργανισμών που προσφέρουν υπηρεσίες υγείας όσο και του κλάδου γενικότερα. Κατά την άποψή μου ο ρόλος του Υπουργείου είναι καθαρά ρυθμιστικός και πιστεύω ότι δεν έπρεπε να ασχολείται με την καθημερινότητα της παροχής των υπηρεσιών Υγείας.
Υπάρχει κάποιο χρονοδιάγραμμα ως προς την ολοκλήρωση του διαλόγου και κατάθεση της πρότασής σας στη Βουλή;
Επειδή όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς δεν γνωρίζουν παντελώς το εν λόγω νομοσχέδιο, αφού είναι μετεξέλιξη άλλων νομοσχεδίων και τα οποία είχαν συζητηθεί και στο παρελθόν, θεωρώ ότι οι φορείς είναι εξοικειωμένοι με αυτό που ονομάζουμε αυτονόμηση, και μένει να συζητήσουμε επιμέρους θέματα. Όμως, αντιλαμβάνεστε ότι τυχόν έγκριση του πλαισίου δεν σημαίνει ότι πάμε κατευθείαν στην αυτονόμηση. Αυτό είναι ένα κομμάτι.
Πρέπει στη συνέχεια να κάτσουμε όλοι μαζί να δούμε τις επιμέρους λεπτομέρειες, όπως είναι για παράδειγμα οι δομές της ανέλιξης ενός νοσηλευτή ή ενός γιατρού. Όλα αυτά υπολογίζω ότι θα καταφέρουμε να τα κάνουμε εντός του τρέχοντος έτους, ενώ παράλληλα θα επιτραπεί και στα νοσοκομεία, στο κάθε νοσηλευτήριο ξεχωριστά, να κάνει τη δική του κοστολόγηση για τις προσφερόμενες υπηρεσίες και να προετοιμάσει τον προϋπολογισμό για το 2017. Συνεπώς, για μένα θα ήταν ευχής έργον εάν αυτός ο Οργανισμός ήταν σε θέση να λειτουργήσει και να αναλάβει όλα τα νοσηλευτήρια από 1.1.2017.
Για να φτάσουμε σε αυτό πρέπει πρώτα να καταλήξουμε στο νομοσχέδιο, να ξεκαθαριστούν όλα τα ζητήματα και να υπάρξει μια μεταβατική περίοδος για να μην καταρρεύσουν τα νοσηλευτήρια την επομένη της αυτονόμησής τους...
Το τελευταίο που έχετε πει δεν πιστεύω ότι πρέπει να εξασφαλιστεί, αφού θα λειτουργήσουν υπό άλλο καθεστώς, το αυτονομημένο, από 1.1.2017, και θα έχουν τρία χρόνια, τουλάχιστον, μπροστά τους πριν να εκτεθούν στον ανοικτό ανταγωνισμό του ΓεΣΥ.
Συνεπώς με αυτό που λέτε θα πάμε στο ΓεΣΥ το 2020;
Να ξεκαθαρίσω κάτι, για μας το κριτήριο δεν είναι χρονικό, αλλά ουσιαστικό. Πρέπει να πάμε στο ΓεΣΥ ευθύς αμέσως όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία της αυτονόμησης. Πεποίθησή μου είναι πως η διαδικασία της αυτονόμησης χρειάζεται δύο με τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί και να μπορεί να λειτουργεί κάθε νοσηλευτήριο εύρυθμα, αυτονομημένο, πατώντας στα πόδια του. Πρέπει να τονίσω, επίσης, πως θα συνεχίσουν τα νοσηλευτήρια να ανήκουν στο κράτος, μέσω του ημικρατικού οργανισμού που θα δημιουργηθεί, και θα λειτουργούν με τις χορηγίες του κράτους, όπως και σήμερα. Σε ό,τι αφορά το εάν θα πάμε το 2020 στο ΓεΣΥ, εγώ λέω μπορεί να πάμε και το 2019. Αυτό θα εξαρτηθεί καθαρά από τον χρόνο που θα απαιτηθεί για να φτάσουμε στην αυτονόμηση.
Οι συναντήσεις με τις συντεχνίες για το νομοσχέδιο έχουν ξεκινήσει;
Βεβαίως. Εδώ και τρεις εβδομάδες βρισκόμαστε σε διαρκή διάλογο τόσο με την ΠΑΣΥΔΥ όσο και με την ΠΑΣΥΚΙ και τον ΣΕΣΙΚ, αλλά και την ΠΑΣΥΝΟ, τουλάχιστον, μέχρι πρότινος. Πρέπει να πω σε αυτό το σημείο ότι το νομοσχέδιο ετοιμάστηκε με τη βοήθεια των συντεχνιών, αφού ο διάλογος έχει ξεκινήσει από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Όμως μόλις πρόσφατα ολοκληρώθηκε η συγγραφή του νομοσχεδίου και έχει τεθεί στη διάθεση των συντεχνιών για να καταθέσουν τις απόψεις τους. Και θέλω επίσης να πω ότι με λυπεί η στάση της ΠΑΣΥΝΟ, οι οποίοι απέκλεισαν ένα σημαντικό κομμάτι των λειτουργών Υγείας από το να συνεισφέρουν σε αυτόν τον διάλογο. Και γι’ αυτό επαναλαμβάνω την έκκλησή μου να αναθεωρήσουν τη στάση τους και να προσέλθουν στο τραπέζι του διαλόγου, από το οποίο αποχώρησαν από μόνοι τους.
Δεδομένης της ισχύουσας κατάστασης, πιστεύετε ότι υπάρχει περιθώριο συνεννόησης με τις συντεχνίες για να προχωρήσει αυτή η σημαντική μεταρρύθμιση;
Εννοείται. Ήδη υπάρχει συνεννόηση με τις συντεχνίες και προχωράμε ικανοποιητικά.
Σε ό,τι αφορά το θέμα που προέκυψε με τα φάρμακα και για το οποίο επιρρίψατε ευθύνες σε λειτουργούς του Υπουργείου Υγείας, τι γίνεται;
Για να αποσαφηνίσω κάτι. Δεν επέρριψα ευθύνες σε λειτουργούς γι' αυτό το θέμα. Η ευθύνη ανήκει εξολοκλήρου στο ίδιο το Υπουργείο γιατί είναι ενιαίο. Εάν ευθύνονται οι Φαρμακευτικές Υπηρεσίες ή άλλες Υπηρεσίες του Υπουργείου για ένα ζήτημα, η ευθύνη βαραίνει ολόκληρο το Υπουργείο. Επίσης, δεν απασχολεί τους πολίτες ποιος ευθύνεται για το ότι δεν παίρνουν τα φάρμακά τους. Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι να λαμβάνουν τα φάρμακά τους. Ως εκ τούτου, επαναλαμβάνω, η ευθύνη βαραίνει το Υπουργείο Υγείας.
Και ναι, τολμώ να πω πως το Υπουργείο Υγείας απέτυχε όλα αυτά τα χρόνια να δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις στα ερωτήματα που επιτακτικά θέτουν οι ασθενείς, σε ό,τι ειδικά αφορά τα φάρμακα. Συνεπώς ήταν ευθύνη μας να θεσμοθετήσουμε διαδικασίες, οι οποίες θα ήταν διαφανείς αφενός και, αφετέρου, αποτελεσματικές για να μπορέσουν να επιτελέσουν τον ρόλο τους. Μοναδικό κριτήριο γι' αυτή μας την απόφαση είναι το αποτέλεσμα. Εάν οι ασθενείς είναι ικανοποιημένοι, σημαίνει κάνουμε σωστά τη δουλειά μας, εάν δεν είναι ικανοποιημένοι, δεν κάνουμε σωστά τη δουλειά μας. Έχουν γίνει κάποιες βελτιώσεις, παρακολουθούμε το σύστημα και όπου χωλαίνει, θα διορθώνεται με άμεσες κινήσεις.
Δηλαδή η κατάσταση έχει βελτιωθεί;
Πιστεύω πως βαίνει προς βελτίωση.
Έχετε μετανιώσει που αναλάβατε αυτό το κρίσιμο Υπουργείο;
Για μένα προσωπικά είναι μια πολύτιμη εμπειρία και επειδή ασχολούμαι με την πολιτική από νεαρή ηλικία, η πρόκληση ήταν πολύ μεγάλη. Μπορεί να είναι δύσκολα τα πράγματα, αλλά σημαίνει και πρόκληση. Εκεί που πρέπει κάποιος να αποφασίζει εάν μένει ή φεύγει είναι εάν η παρουσία του συνεχίζει να συνεισφέρει προς μια κατεύθυνση, και για μένα αυτή η κατεύθυνση είναι το «πρότζεκτ» που λέγεται πλήρης μεταρρύθμιση, ή η παρουσία του δεν συνεισφέρει. Ενόσω αισθάνομαι ότι η παρουσία μου συνεισφέρει προς αυτήν την κατεύθυνση θα είμαι στη διάθεση του πολιτικού προϊσταμένου μου, του Προέδρου της Δημοκρατίας.
