ΡΙΝΓΚ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ Η αποκάλυψη σκανδάλων στην Κύπρο

Καθημερινό φαινόμενο θεωρείται πλέον η αποκάλυψη σκανδάλων στην Κύπρο και, με τις βουλευτικές εκλογές να πλησιάζουν, σίγουρα αναμένονται περισσότερες «εκπλήξεις» . Στο «ρινγκ» αυτής της εβδομάδας φιλοξενούνται ο εκπρόσωπος Τύπου του ΑΚΕΛ, Γιώργος Λουκαΐδης και ο βουλευτής του ΔΗΣΥ, Γιώργος Γεωργίου.
Ερωτήσεις:
1) ΣΑΠΑ, Δρομολαξιά, μίζες εξοπλισμών, ΧΥΤΑ Πάφου ΧΥΤΥ Κόσιης, Focus, Providencia. Απανωτά μεγάλα σκάνδαλα για ένα μικρό νησί. Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η ευθύνη των δυο μεγάλων κομμάτων γενικά;
2) Υπόθεση Βγενόπουλος και οικονομικό σκάνδαλο τρία χρόνια μετά το κούρεμα. Ποιος ευθύνεται για την καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης;
3) Το αίσθημα της ατιμωρησίας υψηλόβαθμων αξιωματούχων που εμπλέκονται σε σκάνδαλα είναι διάχυτο στην κοινωνία, γεγονός που συμβάλλει στην απαξίωση της πολιτικής και εκφράζεται με διεύρυνση του ποσοστού αποχής στις εκλογικές αναμετρήσεις. Τι απαντάτε στους πολίτες;
Απαντήσεις:
Γιώργος Γεωργίου
1) Η ευθύνη για την καταπολέμηση της διαφθοράς δεν είναι υπόθεση δύο κομμάτων. Είναι ευθύνη όλων μας. Της εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, όλων όσοι έχουν ρόλο και λόγο εξουσίας, του ευρύτερου πολιτικού συστήματος που συνήθως είτε χειροκροτεί είτε σιωπά για πράξεις και παραλείψεις που οδηγούν στη διαφθορά και τη διαπλοκή. Στην Κύπρο, αν και έχουν γίνει κάποια θετικά βήματα για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της διαπλοκής, εντούτοις εξακολουθεί να υπάρχει χώρος, τόσο σε νομοθετικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, για συνεχή βελτίωση. Γι' αυτό, λοιπόν, η καταπολέμηση της διαφθοράς και της διαπλοκής στο τόπο μας αποτελεί σήμερα για όλους μας ένα μεγάλο στοίχημα. Στην Κύπρο, όπως και στις πλείστες άλλες χώρες, το μεγαλύτερο μέρος των σχεδίων νόμου που κατατίθενται στη Βουλή των Αντιπροσώπων είναι νομοσχέδια και κανονισμοί που κατατίθενται από την εκτελεστική εξουσία. Πρωτίστως, λοιπόν, το βάρος αυτό το έχει η εκάστοτε εκτελεστική εξουσία. Το νομοθετικό σώμα, η Βουλή μέσα από νομοθετικές ρυθμίσεις αλλά και μέσα από την άσκηση του κοινοβουλευτικού ελέγχου, έχει χρέος να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για πάταξη και εξάλειψη της διαφθοράς. Η ευθύνη των πολιτικών κομμάτων για όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό είναι μεγάλη και συλλογική. Δεν πρέπει να επιμερίζεται στα μικρά και μεγάλα κόμματα. Η κατάπτωση του πολιτικού ήθους, η πτώχευση αρχών και αξιών, η διαπλοκή και διαφθορά στη δημόσια ζωή δεν είναι έργο εξωγήινων. Είναι έργο του πολιτικού συστήματος. Και για να υπάρξει η αναγκαία κάθαρση και αναγέννηση, είναι αναγκαία μια γενναιόψυχη αυτοκριτική χωρίς ευθυνοφοβία.
2) Και ο πιο κακόπιστος κριτής αυτής της Κυβέρνησης, δεν αμφιβάλλει ότι υπάρχει ενσυνείδητη πολιτική απόφαση για να οδηγηθούν οι αίτιοι της οικονομικής καταστροφής ενώπιον της Δικαιοσύνης για να τιμωρηθούν και να αποδοθεί το περί δικαίου αίσθημα του λαού. Αυτή η απόφαση συνεπικουρείται απ' όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Υπάρχει συλλογικότητα και αποφασιστικότητα απ' όλους. Ο καθείς, όμως, εφ ω ετάχθη. Είμαστε και λειτουργούμε ως Κράτος Δικαίου. Υπάρχουν θεσμοί και διακριτοί ρόλοι. Στην προσπάθεια αυτή εμείς δώσαμε όλα τα νομοθετικά και οικονομικά όπλα. Έχουμε εμπιστοσύνη στον Γενικό Εισαγγελέα, στη Νομική Υπηρεσία και στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης. Χρειάζεται υπομονή αλλά και επιμονή. Γίνεται μια ολομέτωπη σύγκρουση με κάθε κατεστημένο και εντός και εκτός Κύπρου, αλλά οι ρίζες είναι βαθιές.
3) Ένα μέρος της απάντησης γιατί απαξιώνεται η πολιτική, είναι και το αίσθημα που επικρατεί για την ατιμωρησία των υψηλόβαθμων αξιωματούχων. Όμως αυτή η κυβέρνηση έσπασε αυτόν τον κανόνα και το αίσθημα που επικρατούσε. Για πρώτη φορά από τη γένεση της Κυπριακής Δημοκρατίας καταδικάστηκαν για εμπλοκή τους σε σκάνδαλα αξιωματούχοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Δημοσίων και Ημικρατικών Οργανισμών, κομματικοί αξιωματούχοι και πολιτικά πρόσωπα. Για πρώτη φορά εκδικάζονται υποθέσεις με κατηγορούμενους πρώην ανώτατα διοικητικά και διευθυντικά στελέχη τραπεζιτικών οργανισμών. Και έπεται συνέχεια. Οι πολίτες αναμένουν και απαιτούν αποκατάσταση της πολιτικής αξιοπιστίας, της εντιμότητας και της ηθικής στην πολιτική. Απαιτούν πρωτοβουλίες για μια συνολική αναγέννηση της κοινωνίας, των θεσμών και των εθνικών προοπτικών. Μόνο έτσι θα «ξαναβρούμε την ψυχή μας», την αυθεντικότητά μας, την πίστη μας σε αρχές και αξίες και θα κτυπήσουμε την απαξίωση της κοινωνίας, ανορθώνοντας την αξιοπιστία μας με έργα και πράξεις και αλλαγές που θα πείθουν την ευρύτερη κοινωνία των πολιτών. Όμως σε καμία περίπτωση η ευθύνη για την απαξίωση της πολιτικής, ως χρήσιμης διαδικασίας προορισμένης να επιδιώκει το «κοινό καλό», δεν βαρύνει την κοινωνία. Οι αλλαγές είναι τώρα αναγκαίες όσο ποτέ.
Απαντήσεις Λουκαΐδη
1) Θα ήταν πιο δόκιμο και δεοντολογικά ορθό να κληθώ να απαντήσω για το δικό μου κόμμα ή για το πολιτικό σύστημα γενικότερα. Γιατί, δυστυχώς, ορισμένα κόμματα προσπαθούν, μάταια, να ταυτίσουν το ΑΚΕΛ με τον Συναγερμό για να αποκρύψουν δικές τους πολιτικές αμαρτίες και για να εξυπηρετήσουν προεκλογικές σκοπιμότητες. Επί της ουσίας, όμως, το ΑΚΕΛ ανέδειξε πρώτο ή/και μόνο, αρκετά από τα θέματα στα οποία αναφέρεστε, για τα οποία είχαν περιέλθει σχετικές πληροφορίες στην αντίληψή του, όπως π.χ. ΣΑΠΑ, Focus και Providencia. Αναλαμβάνουμε, κατά συνέπειαν, την ευθύνη που μας αναλογεί για την ανάδειξη αυτών των θεμάτων και για να πάρουν την πορεία που πήραν. Σημειώνουμε ότι ο βασικός ύποπτος στο Ανώτατο για την Providencia, είναι το ίδιο πρόσωπο που στα ηχογραφημένα ντοκουμέντα καταγράφεται ως αναπόσπαστο μέρος της, αποδεδειγμένης πλέον από τα γεγονότα, σκευωρίας σε βάρος του ΑΚΕΛ στο σκάνδαλο της Δρομολαξιάς. Επιπλέον, το ΑΚΕΛ και η Αριστερά εν γένει, είμαστε φύσει και θέσει πολέμιοι της διαφθοράς και της διαπλοκής στην πολιτική ζωή. Στην πράξη και όχι στα λόγια, αποδείξαμε ότι κανένας δεν έχει στο χέρι του το ΑΚΕΛ, όση οικονομική ή άλλης μορφής ισχύ και αν διαθέτει. Βρεθήκαμε και παραμένουμε απέναντι σε πανίσχυρα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και, ανεξαρτήτως πολιτικού τιμήματος, υπερασπιζόμαστε το δημόσιο συμφέρον. Όταν, για παράδειγμα, η ηγεσία του Συναγερμού και πολλοί άλλοι έκαναν πλάτες στους καλύτερους τραπεζίτες στον κόσμο, το ΑΚΕΛ ψήφιζε για την αύξηση της φορολογίας κερδών των τραπεζών, δεχόμενο έτσι την μήνιν του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου. Τέλος, ο καπιταλισμός, έχοντας ως υπέρτατη αρχή το χρήμα και την απόκτησή του, είναι από τη φύση του καταδικασμένος να αναπαράγει συνεχώς φαινόμενα διαφθοράς. Το ζητούμενο, κατά συνέπειαν, για το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων, είναι διττό. Πρώτο, να υπάρχει ένα πολιτικό περιβάλλον μηδενικής ανοχής σε τέτοια εγκληματικά φαινόμενα, οποθενδήποτε και να προέρχονται και ανεξαρτήτως της θέσης τους στην ιεραρχία. Δεύτερο, να υπάρχει ένα σύγχρονο, επαρκές και αποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο ελέγχου, δίωξης και απονομής δικαιοσύνης σε ό,τι αφορά ανάλογα φαινόμενα. Σ’ αυτό ακριβώς το πλαίσιο θα πρέπει να αναζητηθεί η ευθύνη των πολιτικών δυνάμεων.
2) Η τραπεζική ληστεία αποτελεί το μεγαλύτερο με διαφορά σκάνδαλο. Αφορά τα δισεκατομμύρια ζημιών, τόσο της Λαϊκής όσο και της Τρ. Κύπρου, καθώς επίσης και τις ευθύνες του επόπτη, επί των ημερών του οποίου έγιναν αυτές οι ζημιές. Ζημιές τις οποίες καλεστήκαμε ως κυπριακός λαός να αποπληρώσουμε με κάθε λογής κουρέματα που συνεχίζονται ώς σήμερα, μέσα από μιαν άδικη κατανομή του κόστους σε βάρος της μεσαίας και της χαμηλής εισοδηματικής τάξης. Κατά συνέπειαν, η δίωξη των ενόχων πρέπει να αποτελεί πρώτη προτεραιότητα απ' όλους όσοι έχουν την ευθύνη γι' αυτό. Κατανοώντας μεν την αντικειμενική δυσκολία του εγχειρήματος, όντως καταγράφεται σχετική αργοπορία για την όποια ευθύνη φέρουν οι διωκτικές Αρχές και το Υπ. Δικαιοσύνης.
3) Ότι είναι δικαιολογημένη η απογοήτευση και η οργή των πολιτών σε όσα απαράδεκτα και εγκληματικά αποκαλύπτονται και αφορούν κρατικούς ή πολιτικούς αξιωματούχους. Ότι, από την άλλη, πρέπει να κρατάμε το θετικό στοιχείο της δίωξης των υπόπτων για διαφθορά, αφού η απόδοση δικαιοσύνης αποτελεί την καλύτερη οδό για την αποκατάσταση της τρωθείσας αξιοπιστίας των θεσμών. Τέλος, απαντάμε λέγοντας ότι αποτελεί λανθασμένη αντίδραση σ' αυτά τα φαινόμενα, η επικράτηση της αφοριστικής αντίληψης ότι όλοι είναι το ίδιο. Αντίθετα, αν υπάρχει μια βεβαιότητα είναι ότι είναι αδύνατον να είναι όλοι οι πολιτικοί το ίδιο ή όλα τα πολιτικά κόμματα το ίδιο. Απαντάμε ότι μόνο με τη συμμετοχή και όχι με την αποχή θα αντιμετωπιστούν αυτά που μας απογοητεύουν και μας εξοργίζουν. Ότι με τους αγώνες και την πάλη μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Με την απόχη μας, απλώς τα διαιωνίζουμε.