Αν τα δέντρα είχαν φωνή

Οι γυναίκες έμαθαν να πολεμάνε μέσα στον χρόνο, να διεκδικούν και να κερδίζουν σιγά σιγά τα αυτονόητα. Με ακριβώς τον ίδιο τρόπο θα αντιδρούσαν και τα αιωνόβια δέντρα που κοσμούσαν την αδιέξοδο τώρα λεωφόρο, που πριν από τον πόλεμο οδηγούσε από τη Λευκωσία στην Αθηένου -που τυγχάνει να είναι το χωριό μου- και στη Λάρνακα, εάν είχαν τη φωνή για να διεκδικήσουν. Τα δέντρα που δολοφονήθηκαν από νυχτοβάτες, στις 26 Φεβρουαρίου 2016, όπου λίγο πριν από την αυγή 24 περήφανοι γίγαντες κείτονταν στη γη.

Ύστερα οι δολοφόνοι «διεμερίσαντο τα ιμάτιά των εαυτοίς». Και δεν ήταν ακόμα Μεγάλη Παρασκευή. Τα δέντρα που ήταν συνότζαιρα των γιαγιάδων μας, αγαπημένα σαν τις γιαγιάδες μας, και ταυτόχρονα ολόρθα και γεμάτα ζωή. Οι νυχτοβάτες δολοφόνοι δεν ήταν κοινοί εγκληματίες. Ήταν η κυπριακή κυβέρνηση, κεντρική και τοπική μαζί. Είναι γνωστό πως δεν ζούμε σε μια ευνομούμενη πολιτεία και κάθε μέρα επιβεβαιώνεται. Όμως μας ξάφνιασε η αχρείαστη βαρβαρότητα της κυπριακής εξουσίας. Απ' όλες τις οργανωμένες πολιτικές ομάδες της χώρας μόνο το Κίνημα Οικολόγων - Συνεργασία Πολιτών στάθηκε δίπλα στους πολίτες, μαζί με τους πολίτες που φύλαγαν τα δέντρα, φυλάγοντας έτσι το οξυγόνο και την ομορφιά του τόπου, για μας και για τους απογόνους μας.

Μια εβδομάδα μετά τη σφαγή, η Υπουργός Εξωτερικών της Σουηδίας, προσφωνώντας εκδήλωση στην κυπριακή Βουλή, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, χαρακτήρισε «φεμινιστική» τη σουηδική κυβέρνηση. Ακούγοντας την υπουργό, αναρωτήθηκα αν μια φεμινιστική κυβέρνηση θα έκανε τα εγκλήματα που διαπράττει η κυπριακή κυβέρνηση ενάντια στο περιβάλλον και στην ποιότητα της ζωής μας, απειλώντας την ίδια τη ζωή. Υποθέτω πως όχι. Με όλα αυτά που γίνονται και εμείς παραμένουμε θεατές, η Κύπρος έχει περισσότερο ανάγκη το Κίνημα των Οικολόγων με τους ενεργούς πολίτες, και πιο πολύ τις γυναίκες. Καλό αγώνα λοιπόν για μια πιο οικολογική και πιο φεμινιστική Βουλή.
ΣΤΑΛΩ ΧΑΪΛΗ (ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ)
Υποψήφια Βουλευτής Λάρνακας Κινήματος Οικολόγων-Συνεργασία Πολιτών