Γιατί οι Άγγλοι ήθελαν να εξολοθρεύσουν τον Γρ. Αυξεντίου

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, τη θυσία του οποίου τιμήσαμε προ ολίγων εβδομάδων, είναι ένας θρύλος όχι μόνο της Ελληνικής Ιστορίας, αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας. Υπόδειγμα ανδρός, ήρωα πατριώτη και ανθρωπιστή.
Δικαίως το όνομά του έχει γραφτεί στον κατάλογο των ηρώων των αγώνων των λαών της οικουμένης, δίπλα από αυτά του Σπαρτιάτη Λεωνίδα, του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, του Ζαπάτα, αυτών των ηρώων, που αγωνίστηκαν όχι με στρατιές πίσω τους, αλλά με τους ολίγους έναντι των πολλών κάτω από πολύ αντίξοες, βασανιστικές και εχθρικές συνθήκες.
Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των ηρώων, εκτός από το ότι πολέμησαν ανιδιοτελώς για την ελευθερία, είναι ότι κατέληξαν να θυσιαστούν ανυποχώρητοι, σε έναν άνισο αγώνα και έγιναν παγκόσμια σύμβολα. Είναι μέχρι σήμερα και θα είναι και στο μέλλον ή τροχοπέδη στο αδίστακτο κεφάλαιο, τους ισχυρούς της γης και της βρόμικης παγκοσμιοποίησης.
Ας εξετάσουμε τους ανθρώπους - τα δύο φαινόμενα, που έδρασαν σε διαφορετικές γωνιές του πολύπαθου πλανήτη μας, χιλιάδες μίλια μακριά η μια από την άλλη, αυτό του Γρηγόρη Αυξεντίου και αυτό του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.
Δύο άνθρωποι συνηθισμένοι, που θα μπορούσαν να επιλέξουν να ζήσουν ήσυχα τη ζωή τους, μετατράπηκαν σε ηγετικές μορφές υπέροχων αγώνων για τα παγκόσμια ιδανικά.
Δύο απλοί άνθρωποι που έγιναν υπεράνθρωποι, έγιναν θρύλοι, όχι μέσα από φανταστικές αφηγήσεις και εξιδανικευμένες λαϊκές υπερβολές, αλλά μέσα από την πραγματική τους δράση. Ήταν αυτή η ανιδιοτελής αγάπη τους προς την ελευθερία και την ευημερία των καταπιεσμένων ανθρώπων που τους μετέτρεψε σε υπεράνθρωπους, ημίθεους.
Αυτή τους η δράση, η οποία ξεσήκωνε τους καταπιεσμένους, είναι που ώθησε τους καταπιεστές να τους κυνηγήσουν ανελέητα, με τελικό και αμετάθετο στόχο να τους εξολοθρεύσουν. Να τους αφανίσουν από προσώπου γης γιατί ήταν εμπόδιο στα ιταμά σχέδια εκμετάλλευσης και καταπίεσης του πλανήτη.
Ο Τσε Γκεβάρα συνελήφθη τραυματισμένος και θα μπορούσε να κρατηθεί φυλακισμένος από το καθεστώς της Βολιβίας, που ήταν όργανο των Αμερικανών. Κι όμως εκτελέστηκε εν ψυχρώ και τη σορό του κυκλοφόρησαν παντού, για να δουν όλοι ότι εξολοθρεύτηκε. Ότι ταπεινώθηκε μπροστά στα μάτια του κόσμου. Πλανώνται πλάνην οικτράν, έγραφε ο Τσε στο ημερολόγιό του, όταν σκοτώθηκε ο Γρηγόρης ... «ο υπαρχηγός των επαναστατών της Κύπρου σκοτώθηκε πολεμώντας για την ελευθερία της πατρίδας του και την ένωση με την Ελλάδα από τους αιμοσταγείς Άγγλους...».
Οι βάρβαροι Άγγλοι αποικιοκράτες θα μπορούσαν να στηθούν έξω από το κρησφύγετο του Σταυραετού του Μαχαιρά και να περιμένουν μέχρι ο ήρωάς μας να ξεμείνει από πολεμοφόδια και να τον συλλάβουν. Κι όμως επέλεξαν συνειδητά να τον κάψουν ζωντανό. Οι φωτογραφίες από το καμένο σώμα του Γρηγόρη κυκλοφόρησαν, για να δουν οι Έλληνες της Κύπρου ότι ο αρχηγός τους, ο εμπνευστής τους, ο θρύλος τους, ο σύγχρονος Λεωνίδας, είναι νεκρός.
Όμως, οι δυνάστες δεν επέλεξαν να εξολοθρεύσουν τον Γρηγόρη Αυξεντίου μόνο γιατί πίστευαν ότι θα σταματούσε η θρυλική του δράση να εμπνέει τους συμπατριώτες του και τους συναγωνιστές του, για την ελευθερία και την ένωση με τη μητέρα Ελλάδα.
Οι Άγγλοι εξολόθρευσαν τον Αυξεντίου, γιατί ήξεραν πως δεν θα είχαν ποτέ απέναντί τους ένα συνομιλητή, όταν συνειδητοποίησαν ότι έχουν χάσει το παιχνίδι, έτοιμο να «συνεννοηθεί» μαζί τους και να συνθηκολογήσει. Ήξεραν ότι ο Αυξεντίου δεν θα πουλούσε τα ιδανικά του για την οποιαδήποτε αμοιβή, δεν θα γονάτιζε, δεν θα γινόταν «ρεαλιστής».
Όπως έγινε και με τον Κυριάκο Μάτση, ο οποίος πρόλαβε και τους είπε κατάμουτρα ότι ο αγώνας δεν γίνεται για το χρήμα, αλλά για την αρετή, όπως έγινε και με τον Καραολή, που ήθελαν οπωσδήποτε να τον κρεμάσουν, για να «παραδειγματίσουν», αλλά και γιατί ήξεραν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μαρτυρήσει, να προδώσει, να λυγίσει. Ήθελαν οι Άγγλοι να φοβίσουν στην αρχή του αγώνα τους Έλληνες της Κύπρου, για να γονατίσουν ακόμα μια φορά.
Οι Άγγλοι δεν ήθελαν να αφήσουν να ζήσουν οι άφθαρτοι, οι άτεγκτοι, οι ανυποχώρητοι. Ίσως γιατί υπολόγιζαν ότι αυτούς τους άφθαρτους, άτεγκτους και ανυποχώρητους θα τους εύρισκαν αργότερα μπροστά τους εμπόδιο στα σκοτεινά σχέδιά τους και τα συμφέροντά τους.
Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι αν, όπως και έγινε, ο αγώνας έφθανε σε ένα σημείο που θα υπήρχε πολιτική διαβούλευση, ηγέτες όπως ο Αυξεντίου δεν θα «πουλούσαν» τα ιδανικά του αγώνα για την πολιτική.
Και ο νοών νοείτο.
Υ.Γ. Αλήθεια γιατί οι κομμουνιστές της Κύπρου οικειοποιήθηκαν έναν παγκόσμιο ήρωα όπως ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα και έχουν τη φωτογραφία του λάβαρό τους; Είναι επαναστάτες οι παγκοσμιοποιημένοι; Είναι ελεύθεροι στη σκέψη οι Σταλινιστές; Δεν είναι εθνομηδενιστές και κίβδηλοι «μαχητές», όταν έχουν για έμβλημά τους το έμβλημα ολέθρου, το σφυροδρέπανο, και πρότυπό τους τον σφαγέα Στάλιν;
ΚΡΙΝΟΣ Ζ. ΜΑΚΡΙΔΗΣ
Πρόεδρος Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης Κύπρου