Μπορούμε να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα που μας κατέστρεψε

Αγαπητέ φίλε συμπολίτη, παρακολουθώ την αφύπνιση και την αγανάκτησή σου κατά του άδικου κοινωνικοπολιτικού συστήματος, που διαχρονικά μας έχει επιβληθεί και που έχει μετατραπεί σε παράσιτο που τρώει το βιος μας και οδηγεί τα παιδιά μας σε πολίτες χωρίς μέλλον, και εμάς στην εξαθλίωση και στη μιζέρια. Έχει καταντήσει σιχαμερό τσιβίκι στον λαιμό μας, που μας πίνει αδίσταχτα το αίμα και μας οδηγεί σε κοινωνικό και εθνικό υπαρξιακό κίνδυνο.

Έχουμε την άποψη πως η ώριμη εκτίμηση των κινδύνων μάς υποβάλλει ότι δεν είναι αρκετό να είμαστε μόνο αφυπνισμένοι και αγανακτισμένοι, αλλά θα πρέπει να γίνουμε και αποφασισμένοι.
Δυστυχώς, όταν ένα πολιτικοκοινωνικό σύστημα για χρόνια ακολουθεί τον κατήφορο, με την ευθύνη, την ανοχή ή/και την αδιαφορία των ίδιων των πολιτών που το στηρίζουν, συμπράττουν μαζί του σε μια εγωκεντρική συμφεροντολογική διαπλοκή, ή/και αδιαφορούν και το ανέχονται να δυναμώνει και να κυριαρχεί, αλώνοντας λαϊκές και εθνικές συνειδήσεις, και υποβάλλοντας και επιβάλλοντας διαχρονικά στηρικτικές προς αυτό νοοτροπίες και κουλτούρες, η εξέλιξη, αγαπητέ φίλε, δεν μπορεί να αναμένεται να είναι διαφορετική.
Τα μόνα ερωτηματικά, που συνεχίζουν να πλανώνται ακόμα, είναι αν φτάσαμε στο χειρότερο, και αν υπάρχουν ελπίδες αναστροφής και διόρθωσης. Προσωπικά δεν είμαι αισιόδοξος. Σε τέτοιες περιπτώσεις τα μπαλώματα και οι απλές επαναφορές σ’ αυτό που λέμε ξενικά «νορμάλ», δεν βοηθούν παρά μόνο το ίδιο το σαθρό σύστημα, το οποίο έγινε πια «έξυπνο» και ξέρει και μπορεί να ελίσσεται και να αυτοπροσαρμόζεται, ανελισσόμενο, ενδεχόμενα, σε νέα επίπεδα άλωσης, καταπίεσης και εκμετάλλευσης των πολιτών.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, μόνο τομές βαθιές και ριζικές μπορούν να οδηγήσουν σε ελπιδοφόρες αλλαγές. Ακόμα θα τολμούσα να πω πως, μόνο επαναστατικές διεργασίες μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο. Οι επαναστάσεις όμως χρειάζονται ηγεσίες και ηγέτες για να εκκολαφθούν και να πραγματωθούν. Ποιος όμως, από τα πρότυπα που εμπιστευτήκαμε και μας κυβέρνησαν ώς τώρα, είναι αυτός ο ηγέτης και ποιος ο πολιτικός σχηματισμός; Τους βλέπει κανείς; Εγώ όχι.
Δυστυχώς στα μεγάλα κόμματα, που άρχονται και νέμονται τις ανοχές της κακά ερμηνευόμενης και κατά το δοκούν (λέγε συμφεροντολογικά) εφαρμοζόμενης δημοκρατίας, αλλά και στα δομικά κρατικά και ημικρατικά συστήματα που έχει «ειδικά» δημιουργήσει, κατά τρόπον που να διαιωνίζουν την αλληλεξάρτηση και τη διαπελατειακή σχέση, συμπεριλαμβανομένης της παιδείας και της εκπαίδευσης, από τις οποίες αναμένεται να εκπορεύονται οι αλλαγές νοοτροπίας και κουλτούρας και συμπεριφοράς των πολιτών, έχει επικρατήσει, ή πιο σωστά έχει επιβληθεί η μετριότητα, η ημιμάθεια και η ελεγχόμενη ημετεροκρατία
Αυτό είναι ό,τι χειρότερο για να βασιστεί πάνω του η αλλαγή, η αναπροσαρμογή και να στηριχθεί μια νέα καλύτερη πορεία. Χρειάζεται, προφανώς, αλλαγή, ριζική αλλαγή και όπως εγώ συνηθίζω να λέω, η επαναδόμηση και επανίδρυση του κράτους και των θεσμών του εκ θεμελίων. Γι' αυτό χρειάζονται και νέοι άνθρωποι, καθαροί και αμόλυντοι.
Οι εκλογές είναι μια διέξοδος που σου προσφέρεται, αγαπητέ συμπολίτη, να κάνεις την αρχή της επανάστασής σου. Να πας στην κάλπη, η αποχή ευνοεί αυτούς που θέλεις να τιμωρήσεις. Να πας να ψηφίσεις νέους ανθρώπους που προσφέρουν στον άνθρωπο και την κοινωνία, μακριά από δόγματα και ιδεολογίες που συντηρούν το κατεστημένο και τα κόμματα που σε λεηλάτησαν και σε έσπρωξαν στην οπισθοδρόμηση, και που είναι ξένες προς εσένα, την οικογένεια, την κοινωνία, και τείνουν να ξεπουλήσουν και την πατρίδα ακόμα. Κάνε το βήμα, κάνε την επανάστασή σου!
ΛΟΥΚΑΣ ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΥ
Αριστίνδην υποψήφιος Συμμαχίας Πολιτών στην επαρχία Λευκωσίας