Αριστίνδην και ποσοστώσεις

Αρκετοί διαφωνούν με τις ποσοστώσεις διότι διαιωνίζουν τις διακρίσεις
Από όλες τις πτυχές του θέματος της προκαταρκτικής εκλογής στον ΔΗΣΥ θεωρώ ότι αποτελεί καλή τροφή για σκέψη η εξής:
Τι γίνεται όταν υπάρχει υποψία ότι κάποιος (υποψήφιος) υποψήφιος βουλευτής θα έχει έρεισμα στην ευρύτερη κοινωνία, αλλά όχι απαραίτητα και στα μέλη του κόμματος, ώστε να προκριθεί ως υποψήφιος βουλευτής;

Π.χ. ένας λαμπρός οικονομολόγος ή επιστήμονας ή επιτυχημένο στέλεχος μεγάλων εταιρειών/οργανισμών (π.χ. πολυεθνικών) ή εγνωσμένου κύρος νομικός ή δραστήριο και αναγνωρισμένης αξίας στέλεχος φορέων της κοινωνίας των πολιτών κλπ, κλπ, κλπ (έχουμε και νομπελίστες ανάμεσά μας), που εικάζεται ότι απολάβει ευρείας κοινωνικής αποδοχής, για να μπορεί να προκριθεί στις εσωτερικές διαδικασίες θα πρέπει να αναμετρηθεί σε εσωκομματικές εκλογές με στελέχη που δουλεύουν πάνω στην εκλογή τους από τα μέλη μέσω της καθημερινής τους δουλειάς και δικτύωσης, ως απλοί «στρατιώτες» του κόμματος (όπως είναι και η συνήθης ορολογία) εδώ και 10, 20, 30 χρόνια.

Μα ένας αξιόλογος υποψήφιος βουλευτής, που πιθανότατα να έχει απήχηση στην ευρύτερη κοινωνία, μπορεί να έχει καταστεί αξιόλογος ακριβώς για λόγους που δεν του επέτρεπαν να ξοδεύει χρόνο σαν στέλεχος κόμματος (βλ. προαναφερθείσες ιδιότητες).
Κάποιοι λένε ότι τότε πρέπει το πολιτικό γραφείο να πράττει όπως έπραξε πρόσφατα.
Όμως μπορεί κανείς να διερωτηθεί: α) Εάν με σκεπτικό εσωτερικής τακτικής και κριτηρίων και στο πλαίσιο ενδοκομματικών δικτύων και δυναμικών επιλέγουν σε μια εκλογή 5000 μέλη, δεν θα κάνει το ίδιο και η ηγετική ομάδα και τελικά το πολιτικό γραφείο (αφού, όπως μας λέει και ο R. Michels, όλα τα κόμματα ανεξάρτητα ιδεολογίας έχουν ολιγαρχικές τάσεις στην εσωτερική τους λειτουργία και συχνά αυτό εκδηλώνεται και προς τα έξω στον τρόπο που πολιτεύονται); Και μπορεί κανείς να αντιπαραβάλει: β) Όχι, η ηγετική ομάδα, ως ορθολογικός δρων, θα αποφασίσει με διαφορετικά κριτήρια, προσπαθώντας να μεγιστοποιήσει τη δυνατή αξία και για το δικό της συμφέρον αλλά και του κόμματος. Το σκεπτικό της θα περιλαμβάνει τη μεγάλη εικόνα της μεγαλύτερης δυνατής συγκομιδής ψήφων στις βουλευτικές εκλογές, πέρα από αυτήν που μπορεί να πετύχει ο συναγωνισμός μεταξύ οργανικών στελεχών του κόμματος.
Εάν η απάντηση είναι ναι στο α), τότε δεν υπάρχει θέμα συζήτησης, γίνεται μια τρύπα στο νερό. Εάν όμως ισχύει το β), τότε πρέπει να αλλάξει το καταστατικό και να έχει δικαίωμα να υποδειχθεί κανείς αριστίνδην περισσότερες από μία φορά (δες π.χ. τι έγινε με κ. Σταύρο Ζένιο και κ. Ρίκκο Μαππουρίδη). Και αυτό διότι η ηγετική ομάδα κρίνει ότι κάποιος εκφράζει ή έχει την υποστήριξη ικανού μέρους της ευρύτερης κοινωνίας αλλά ίσως όχι (σε επαρκή για πρόκριση βαθμό) των μελών του κόμματος.
Αυτό όμως πριν από την προκριματική εκλογή, για να αποφεύγονται τα όσα περίεργα και δικαίως αμφιλεγόμενα παρακολουθήσαμε τις τελευταίες μέρες, διαδικασίες δηλαδή που εύλογα θα είναι πάντα ύποπτες για παρασκηνιακές πιέσεις, παζάρια και ασέβεια στην ψήφο των μελών. Διότι άτομο που προέκριναν, που ψήφισαν τα μέλη ως υποψήφιο βουλευτή, θα πρέπει να είναι δυνατό να αποκλειστεί μόνον εάν υποπίπτουν στην αντίληψη του πολιτικού γραφείου σοβαροί λόγοι, που το καθιστούν ακατάλληλο για δημόσιο αξίωμα.
Υ.Γ.: 1. Αρκετοί διαφωνούν με τις ποσοστώσεις (για τη διασφάλισης της παρουσίας γυναικών), είτε αφορά τη λειτουργία κομμάτων, είτε οποιαδήποτε άλλη πτυχή της λειτουργίας των σύγχρονων κοινωνιών, διότι διαιωνίζουν της διακρίσεις μέσω α) της μη ισότιμης μεταχείρισης, με τρόπο που για κάποιους αντιβαίνει τις πρόνοιες του συντάγματος και β) εμπεδώνοντας ένα συλλογικό αφήγημα και κοινωνική στάση απέναντι στις γυναίκες, ως χρήζουσες ειδικής μεταχείρισης για να μπορέσουν να συναγωνιστούν με άντρες, με τρόπο που να ανατροφοδοτούνται οι αρνητικές παραδόσεις της κοινωνίας μας έναντι των γυναικών. 1ον Μπορεί αυτό το θέμα να αποτελεί ακόμα αντικείμενο ανοικτής συζήτησης, αλλά είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς, αφού τις έχεις τις ποσοστώσεις οφείλεις να τις σεβαστείς, εάν θέλεις να στέλνεις τα σωστά μηνύματα. 2ον Προσωπικά συμφωνώ με τις ποσοστώσεις για τον ίδιο λόγο που συμφωνώ με τις ευνοϊκές διακρίσεις για τους αφρο-αμερικανούς στις ΗΠΑ. Διότι τα βαρίδια του παρελθόντος διασφαλίζουν ότι μια γυναίκα στην Κύπρο βρίσκεται αρκετά μέτρα πίσω από τους άντρες κατά την ώρα της εκλογικής εκκίνησης. Διότι η αρχική εκκίνηση λαμβάνει χώρα χρόνια πριν, μια εσωκομματική προκαταρκτική εκλογή για βουλευτικές εκλογές μέσα από την ιδιότυπη κυπριακή διαδρομή δίνει το προαναφερθέν προβάδισμα στους άντρες. Έχει αποδειχτεί ότι για να αλλάξει η πατριαρχική φαλλοκρατική μάτσο κουλτούρα μας στην Κύπρο, θα πρέπει πρώτα να βάλεις γυναίκες σε υπεύθυνες θέσεις, να δώσεις ευκαιρίες, ώστε πλέον να είναι αστείο και μόνο να υπονοεί κάποιος ότι δεν αξίζουν ίσης μεταχείρισης όσον αφορά τις ευκαιρίες για αξιώματα. Ίσης μεταχείρισης (άρα εξ ορισμού χωρίς ευνοϊκές διακρίσεις και ποσοστώσεις) μετά όμως που θα εμπεδωθεί η νέα κουλτούρα.
Υ.Γ.: 2. Ακούω και ξανακούω την αναφορά του κ. Πρ. Προδρόμου για τις εκλογές και τα καλλιστεία, λέω μήπως κάτι υπάρχει στα συμφραζόμενα, μήπως μου διαφεύγει κάτι από το συγκείμενο... Όχι. Εν τη ρύμη του λόγου ή μη, ο εκπρόσωπος Τύπου ενός κόμματος μέλους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος δεν μπορεί να μιλά έτσι, εξωτερικεύοντας βασικά τις απόκρυφές του προκαταλήψεις, χωρίς να του ανατίθενται άμεσα νέα καθήκοντα. Διότι δεν είναι άπειρος ο κ. Προδρόμου, για να έχει και ελαφρυντικά. Κάθε άλλο: έχει υπάρξει και ηγέτης κόμματος.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΚΑΡΑΚΑΞΗΣ