Ποιοι κίνδυνοι ελλοχεύουν από τα Greeklish;

Τα Greeklish έχουν πλέον μπει στη ζωή μας εδώ και πολύ καιρό, σε κάποιους σε πιο μεγάλο βαθμό και σε κάποιους άλλους απλώς μένουν αδιάφορα, ή μάλλον προσπαθούν να τους είναι αδιάφορα διότι, θέλοντας και μη, έρχονται, αν όχι καθημερινά, πολύ συχνά σε επαφή μαζί τους. Πριν αναφέρουμε τους κινδύνους που ελλοχεύουν, ας δώσουμε τον ακριβή ορισμό τους: Greeklish είναι η γραφή που σχηματίζεται με την αφαίρεση φωνηέντων από τις λέξεις, την υπερβολική χρήση συντομογραφιών, τη μείξη ελληνικών και αγγλικών λέξεων και χαρακτήρων που τείνει να αποτελεί, πλέον, έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας ή αλλιώς τη γραφή των νέων διά του διαδικτύου και των συσκευών κινητών τηλεφώνων. Π.χ. τίποτα = tpt, μήνυμα = mnm, message = msg (μήνυμα), δηλαδή = dld, thanks = tnx (ευχαριστώ), τέλος πάντων =tespa κ.ά.
Πώς ξεκίνησε, όμως, αυτή η πρακτική με τα Greeklish; Θα έλεγε κάνεις ότι τα Greeklish εισέβαλαν αρχικά ως αναγκαστική επιλογή στις αρχές της δεκαετίας του '90, με την εμφάνιση των κινητών τηλεφώνων. Το πρόβλημα ήταν ότι οι συσκευές αυτές δεν αναγνώριζαν τους ελληνικούς χαρακτήρες κι έτσι τα Greeklish καθιερώθηκαν ως γλώσσα επικοινωνίας, ειδικά ανάμεσα στους νέους. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι ότι εφόσον το πρόβλημα της αναγνώρισης των ελληνικών χαρακτήρων δεν υφίσταται πλέον, τότε γιατί οι νέοι συνεχίζουν ακόμη να επιλέγουν να γράφουν σε Greeklish στα κινητά τους και στο διαδίκτυο;
Τα Greeklish δεν χρησιμοποιούνται μόνο από τη νεολαία αλλά και από άτομα πιο μεγάλης ηλικίας, επειδή θεωρούν τη γραφή αυτή πιο σύντομη, εύκολη, ακόμη και ελκυστική, αφού δεν χρειάζεται να θυμούνται την ελληνική γραμματική. Έτσι, καταφεύγουν στον εύκολο δρόμο και στην εύκολη λύση.
Ερχόμαστε τώρα στο σημείο με τους κινδύνους που πράγματι ελλοχεύουν, αφού ένας μεγάλος αριθμός ατόμων μεγαλώνουν και δεν γνωρίζουν την ελληνική γραμματική, την αξία της ελληνικής γλώσσας καθώς και την τεράστια δύναμή της. Γράφοντας με τη νέα γραφή δεν σε κάνει πιο μοντέρνο, όπως θέλουν να πιστεύουν κάποιοι, αλλά σε κάνει αμαθή, με σωρεία προβλημάτων να σε ακολουθούν σε μεταγενέστερο στάδιο.
Δεν είναι απλό εργαλείο η γλώσσα. Είναι ο πολιτισμός μας, είναι η ιστορία μας, είναι η σκέψη μας, είναι η νοοτροπία μας, είναι η ταυτότητά μας. Πάνω απ’ όλα η γλώσσα είναι η αξία μας. Τα Greeklish είναι ο χειρότερος δρόμος αποξένωσης από την εικόνα της λέξης και γενικά από την εικόνα του έθνους μας, είναι λες και απαρνιόμαστε την κουλτούρα μας και θέλουμε να μοιάσουμε σε κάτι άλλο, διαφορετικό.
Πρέπει να αντιληφθούμε πόσο ευλογημένοι είμαστε που γεννηθήκαμε Έλληνες και κληρονομήσαμε τη μαγευτική αυτή γλώσσα. Θα έπρεπε να ήμασταν τόσο περήφανοι για τη γλώσσα μας, που να μην καταδεχόμασταν την είσοδο των Greeklish στη ζωή μας. Δυστυχώς, όμως, δεν το αντιλαμβανόμαστε. Ή μήπως το αντιλαμβανόμαστε και συμβιβαζόμαστε;
«Tη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική? το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου. Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου». Σε μια μόνο πρόταση, ο μέγιστος των Ελλήνων ποιητών, ο Οδυσσέας Ελύτης, τονίζει την πλούσια, πνευματική, γλωσσική αρχαία παράδοση που κληρονομήσαμε από τον Όμηρο. Ως νεολαία οφείλουμε να παραδειγματιστούμε και να διαφυλάξουμε τον ελληνικό πολιτισμό και τη γλώσσα μας. Πρέπει να διασώσουμε την ελληνική μας γλώσσα και να συμβάλουμε όλοι μαζί, ώστε να καταπολεμήσουμε την επιδημία των Greeklish. Έχουμε το χρέος να διαφυλάξουμε τη μοναδική γλώσσα που εδώ και τέσσερεις χιλιάδες χρόνια ομιλείται και γράφεται αδιάκοπα. Δεν πρέπει να αποτελέσουμε τη γενιά που θα οδηγήσει στην καταστροφή της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού. Ας προσπαθήσουμε όλοι να σώσουμε την ελληνική γραφή, η οποία είναι τόσο πλούσια κι όμως φαίνεται να μη μας ενδιαφέρει και δεν την υπολογίζουμε.
Ας αλλάξουμε στάση, ας εκτιμήσουμε όλα αυτά που έχει να μας προσφέρει και όταν συνειδητοποιήσουμε τι χάναμε τόσα χρόνια, τότε θα την εκτιμήσουμε, διότι η ελληνική γλώσσα και γραφή κρύβει πολλούς θησαυρούς, τους οποίους καλούμαστε να αναγνωρίσουμε, αφού δεν υποκύψουμε ξανά στον νέο και δήθεν απλό, αλλά ολέθριο τρόπο γραφής, τα λεγόμενα Greeklish, να σώσουμε και να διαφυλάξουμε τη γλώσσα για την οποία είμαστε υπερήφανοι. Αν υποκύψουμε και ξεχάσουμε τη γλώσσα μας, τι θα δώσουμε στους υπόλοιπους που θα έρθουν; Aς αναρωτηθούμε και αλλάξουμε μυαλά ή μάλλον όταν αντιληφθούμε την αξία και την δύναμη της ελληνικής γλώσσας, τότε θα αλλάξουν για τα καλά τα μυαλά μας.
ΕΛΕΝΑ ΤΣΙΚΚΑ
Δευτεροετής φοιτήτρια στον κλάδο Δημοσιογραφίας & Δημοσίων Σχέσεων του Κολεγίου ΚΕΣ