Η κοινωνία της Κύπρου συνεχώς εξελίσσεται. Το μορφωτικό επίπεδο του πληθυσμού συνεχώς ανεβαίνει. Εντούτοις, κάποιες απόψεις και νοοτροπίες μας δεν φαίνεται να εξελίσσονται με την ίδια ταχύτητα. Έρευνες δείχνουν ότι τόσο οι άνδρες, όσο και οι ίδιες οι γυναίκες, θεωρούν τους άνδρες πιο ικανούς ηγέτες, πιο αποφασιστικούς και γενικά πιο κατάλληλους ως ηγέτες, τόσο στον επαγγελματικό τομέα όσο και στην πολιτική. Έρευνες δείχνουν επίσης πως οι απαρχαιωμένες μας αντιλήψεις στην πραγματικότητα δεν ισχύουν. Οι εταιρείες που συμπεριλαμβάνουν σημαντικό ποσοστό γυναικών στα διοικητικά τους συμβούλια είναι πιο κερδοφόρες από εταιρείες όπου ηγούνται μόνο ή κυρίως άνδρες. Στο δικό μας εργασιακό περιβάλλον, ο καθένας από εμάς γνωρίζει δεκάδες ικανές γυναίκες, με τουλάχιστον ισάξια προσόντα με αυτά των ανδρών στις αντίστοιχες θέσεις. Ωστόσο, η νοοτροπία μας δεν μας επιτρέπει να αξιοποιήσουμε αυτές τις γυναίκες με τρόπο που θα βοηθούσε ουσιαστικά την ανάπτυξη της οικονομίας μας. Γιατί; Διότι από βρέφη μάς αποτυπώνεται η ιδέα πως η γυναίκα παίζει δευτερεύοντα ρόλο στην κοινωνία. Έχει περισσότερες ευθύνες στο σπίτι, στην οικογένεια και πολλές φορές στον εργασιακό τομέα, ωστόσο χαίρει λιγότερης εκτίμησης και αμείβεται κατά 15% λιγότερο από ό,τι οι άνδρες σε αντίστοιχες θέσεις. Η θέση της γυναίκας, όπως απεικονίζεται από στατιστικές του Οργανισμού European Institute for Gender Equality (EIGE) και την πρόσφατη έκδοση της Ευρωπαϊκής Ένωσης Report on Equality between Women and Men (2016), αλλά και την καθημερινή ειδησιογραφία, εξακολουθεί να είναι μειονεκτική. Η Κύπρος παραμένει μια χώρα με τον χαμηλότερο δείκτη ισότητας στα δημόσια αξιώματα: Υπουργικό Συμβούλιο: 1 γυναίκα/10 άνδρες, Βουλή των Αντιπροσώπων: 7 γυναίκες/49 άνδρες, Ευρωβουλή: 1 γυναίκα/5 άνδρες, Θέση Δημάρχου: 0 γυναίκες/39 άνδρες. Οι γυναίκες προσφέρουν το 81.3% του χρόνου τους στις δουλειές του σπιτιού και στην οικογένεια, ενώ οι άνδρες μόλις το 14,2%. Όπως δύναται αβίαστα να συμπεράνουμε, η γυναίκα της Κύπρου απουσιάζει από τα κέντρα λήψης αποφάσεων στον πολιτικό, οικονομικό και νομοθετικό τομέα. Κι όμως, η σύγχρονη γυναίκα μπορεί και οφείλει να έχει πιο ενεργό δράση και να εκφράζει με δυναμισμό την άποψή της για όλα τα τρέχοντα θέματα. Στην πολιτική, στην οικονομία, στις επιχειρήσεις, η γυναίκα πρέπει να έχει καθοριστικό ρόλο. Μόνο έτσι θα αναδειχθούν οι αξίες με τις οποίες πρωταγωνιστούμε στη ζωή, στον χώρο της εργασίας μας, στην οικογένεια και στη διαμόρφωση της κοινωνίας. Η σημερινή κατάσταση δεν είναι μόνο αναξιοκρατική, αλλά και ζημιογόνα. Γι’ αυτό, δεν πρέπει ούτε μπορεί να συνεχιστεί. Δεν μπορεί μόνο μια μικρή μερίδα γυναικών να φτάνουν στα υψηλότερα στρώματα της επαγγελματικής επιτυχίας. Ούτε και πρέπει να αναμένουμε από τις γυναίκες να συνεχίσουν να ανταγωνίζονται σε μιαν άνιση επαγγελματική αρένα, ενάντια σε μεροληψία και προκαταλήψεις, ενώ ταυτόχρονα αναλαμβάνουν και τις πλείστες, αν όχι όλες, ευθύνες που αφορούν το σπίτι και την οικογένεια. Οφείλουμε, λοιπόν, να υιοθετήσουμε μια στρατηγική σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, η οποία να μπορεί να αντιμετωπίσει τις ανισότητες, τις προκαταλήψεις και τα πατριαρχικά στερεότυπα. Προσωπικά στοχεύω στην καλλιέργεια μιας παιδείας και μιας κουλτούρας που θα προωθεί την αποδοχή του ατόμου ανεξαρτήτως φύλου, θρησκείας ή προέλευσης. Στο πλαίσιο αυτό, τάσσομαι υπέρ κανονιστικών μέτρων όσον αφορά την ενίσχυση της γυναίκας στην πολιτική ζωή -όχι μόνο για δημόσιους οργανισμούς- για όσο καιρό χρειάζεται, ώστε να ξεπεράσουμε την προκατάληψη και τη μεροληψία. Επιπλέον, σημαντική κρίνεται η δημιουργία υποδομών που θα βοηθήσουν την εργαζόμενη γυναίκα και τον εργαζόμενο άνδρα να ισορροπήσουν τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις με «τα του οίκου» και τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις. Προσωπικά θα αγωνιστώ για μιαν ολοκληρωμένη παρέμβαση, που θα επιτρέψει στις γυναίκες να προσφέρουν ουσιαστικά στην πολιτική ζωή, στις επιχειρήσεις, στην οικονομία, στην οικογένεια, στην κοινωνία και πάνω απ’ όλα στην Κύπρο. ΝΑΤΑΣΑ ΠΗΛΕΙΔΟΥ Αριστίνδην Υποψήφια ΔΗΣΥ Λευκωσίας