Quo vadis Ευρώπη; (2)

Ευρωπαϊκών στρατηγικών λαθών συνέχεια
Οι λανθασμένες στρατηγικές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκπηγάζουν από την προσκόλληση στις ΗΠΑ. Κατά κύριο λόγο. Συνέπεια αυτής της προσκόλλησης είναι η απόφασή της ν’ αρχίσει ενταξιακές συνομιλίες με την Τουρκία. Γιατί; Από πού κι ως πού; Είναι η Τουρκία Ευρώπη; Είναι η τουρκική κλίμακα αξιών εναρμονισμένη με την ευρωπαϊκή; Υπάρχει δυνατότητα εναρμόνισης; Όχι, βέβαια, αν κρίνει κανείς από τις εξελίξεις. Η Τουρκία είναι μια χώρα που ήταν και είναι προσηλωμένη στον Ισλαμισμό και τις αξίες που αυτός συνεπάγεται. Είναι μια χώρα με στραμμένο το βλέμμα και την προσοχή στο αυτοκρατορικό παρελθόν, που όχι μόνο το ονειρεύεται αλλά και προσπαθεί να το αναστήσει.
Είναι μια χώρα που της είναι άγνωστη η συναίνεση, η βάση της ύπαρξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ουδέποτε λειτούργησε ως κράτος στη βάση συναινέσεων. Λειτούργησε και λειτουργεί στη βάση της επιβολής της δύναμης. Τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Είναι ο ταραχοποιός της περιοχής. Στη γειτονιά της μόνο εχθρούς έχει. Πώς, λοιπόν, αυτή η χώρα που ούτε τους πολίτες της ούτε τα ανθρώπινά τους δικαιώματα σέβεται, ούτε τους γείτονές της, που εισβάλλει σε γειτονικές χώρες, που αναθρέφει το ισλαμικό κράτος, που διοχετεύει κατά εκατοντάδες χιλιάδες τους πρόσφυγες προς την Ευρώπη για να την αποσταθεροποιήσει, πώς είναι δυνατό να εξευρωπαϊστεί; Μάλλον να εκτουρκίσει την Ευρώπη επιδιώκει.
Και γιατί οι Ευρωπαίοι δέχτηκαν ν’ αρχίσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις μαζί της;
Πολύ απλά διότι έτσι κελεύουν οι ΗΠΑ και οι κολλητοί εταίροι τους Βρετανοί. Ακριβώς για να ξεδοντιάσουν την Ε.Ε.
Την ίδια στιγμή που οι Ευρωπαίοι συγκατανεύουν να δεχτούν την Τουρκία στην ευρωπαϊκή οικογένεια, αρνούνται ακόμα και στοιχειωδώς καλές σχέσεις με τη Ρωσία. Μια χώρα εκ των δημιουργών και των μετόχων του ευρωπαϊκού πολιτισμού, μια χώρα με την οποία όλες οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν πολύ μεγάλα συμφέροντα, στο εμπόριο, στις υπηρεσίες, στην ενέργεια, μια μεγάλη χώρα που κανένα δεν επιβουλεύεται, απεναντίας, την επιβουλεύονται οι Αμερικάνοι και τα κοπέλια τους. Και δέχονται οι Ευρωπαίοι να προσφέρουν το έδαφός τους για εγκατάσταση πυραύλων γύρω από τη Ρωσία, να τους επιβάλλουν εμπάργκο για την Κριμαία και την Ουκρανία, που οι ίδιοι οι Δυτικοί δημιούργησαν τα προβλήματα με το φασιστικό πραξικόπημα ενάντια στον εκλεγμένο Πρόεδρο της Ουκρανίας, έχοντας την απαίτηση η Ρωσία να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις τους.
Και τη νύφη την πληρώνουν οι Ευρωπαίοι από αυτές τις άκριτες επιλογές των ηγεσιών τους. Επιλογές καθ’ υπαγόρευσιν της Αμερικής. Λανθασμένες επιλογές.
Μια σωστή αμερικανική πολιτική, γιατί υπάρχουν και τέτοιες, δεν μπόρεσαν να την αξιοποιήσουν και να την εφαρμόσουν για την αντιμετώπιση της οικονομικής ύφεσης και των κρίσεων.
Τον κεϋνσιανισμό. Ο Keynes, σε αντίθεση με τους σκληρούς νεοφιλελεύθερους οικονομολόγους τους οποίους επέλεξαν να ακολουθούν οι Ευρωπαίοι με επικεφαλής τον Σόιμπλε, είναι αντίθετος με την πολιτική της λιτότητας, που με τόση σκληρότητα εφάρμοσαν οι Γερμανοί στις χώρες του Νότου. Μια εξοντωτική σκληρότητα, που κρατεί ακόμα τις χώρες αυτές σε καθήλωση και κρίση. Αντίθετα, οι Αμερικανοί αντιμετώπισαν πολύ πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά την κρίση που ξεκίνησε από κοντά τους, με αποτέλεσμα να έχουν ξεπεράσει τα προβλήματα, να έχουν περιορίσει την ανεργία και να επιτυγχάνουν σταθερή ανάπτυξη κάθε χρόνο.
Κοντολογίς η Ε.Ε. έχει κάνει λανθασμένες στρατηγικές επιλογές, που την οδηγούν στην αποσύνθεση.
Χρειάζεται να πρυτανεύσει νέο πνεύμα στην Ευρώπη. Χρειάζεται να τερματιστεί η συμπόρευση Σοσιαλδημοκρατών και Χριστιανοδημοκρατών. Χρειάζεται ένα ανανεωμένο κίνημα της Αριστεράς μακριά από τις σημερινές αγκυλώσεις της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας. Χρειάζεται μεγαλύτερη ανεξαρτησία έναντι της Αμερικής και μεγαλύτερη προσέγγιση με τη Ρωσία.
Χρειάζεται, τέλος, επιστροφή στις ρίζες της.
Η Ευρώπη είναι η πρωτοπορία του κοινωνικού κράτους. Πούν' το τώρα; Πού είναι η ευαισθησία στις αρχές της αλληλεγγύης, της ειρήνης και του ανθρωπισμού;
ΔΩΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
Πρώην βουλευτής, πρώην Υπ. Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης και ιστορικό στέλεχος της ΕΔΕΚ