Η 21η τ’ Απρίλη 1967

Η 21η τ’ Απρίλη (1967) των συνταγματαρχών στην Ελλάδα ας αναζωπυρώσει προς στιγμήν τη συζήτηση για τον ρόλο της Ιστορίας σαν συλλογικού υποσυνείδητου. Και ας γίνει το ιστορικό αυτό γεγονός, το παρελθόν και η διαχείρισή του ένα πουργατόριο, όπου οι συνειδήσεις θα υποστούν επιτέλους την αναγκαία κάθαρση και θα αποτοξινωθούν από την τακτική της υπόγειας ωραιοποίησης «τα σκουπίδια κάτω από το χαλί»!

Ότι, δηλαδή, στην περίοδο του 1967-74 όλοι οι Έλληνες επιδόθηκαν σε πράξεις ηρωισμού και αντίστασης. Και ότι, για τη μακρά στον χρόνο τραγωδία της Κύπρου φταίνε μόνο οι Τούρκοι, οι Αγγλοαμερικανοί, άντε και η χούντα των Αθηνών.
Η κάθαρση και η αποτοξίνωση είναι αναγκαία. Γιατί, καθώς οι καιροί και οι Απρίληδες περνούν (όπως και οι δικοί μας Ιούληδες), οι... αντιστασιακοί ή αθώοι πολλαπλασιάζονται. Οι δε μυθικοί τους «ηρωισμοί» αυξάνονται εκ του ασφαλούς, την ίδια ακριβώς στιγμή που αοράτως ορατά χέρια σταματούσαν γλοιωδώς την τανάλια της Δικαιοσύνης από του να πράξει το καθήκον της.
Έτσι, αναρτούσαν πάνω από τα συντρίμμια του λαού το άγαλμα της θεάς Λήθης. Καλύπτοντας τελικά και την επαίσχυντη σιωπή των πολλών και όλων που σήμερα συναγελάζονται - ανακουφισμένοι - με εκείνους στους οποίους κατ’ άλλοθι επιρρίπτονται οι ευθύνες για τους Απρίληδες και τους Ιούληδες του κατεαγμένου Έθνους.
Από μάκρου δηλαδή, ο κότος έχει κοπάσει και απαλειφθεί.

Και οι οσμές των βροτίων αιμάτων της 21ης τ’ Απρίλη έχουν πια ξεθωριάσει. Μια ρημαγμένη μνήμη, οξιδωμένη από την πολύχρονη απραγία και τις εθνικές πραγματοκοπίες (που υπηρετεί, δίκην θεραπαινίδος, την κατοχή και τον εποικισμό) σπεύδει κάθε χρόνο να δώσει το επετειακό και θεατρινίστικο παρών της για πράγματα και συνθήματα, στα οποία δεν πιστεύει - προδίδοντάς τα - πια.
Τα μηνύματα της αντίστασης - θέλω να πω - στον φασισμό και στη δουλεία, έχουν θαφτεί οριστικά. Και μια παχιά λησμονιά διαφεντεύει νοσηρά εκεί και όπου γράφτηκε η ιστορία θνητών και αθανάτων. Οι κορύβαντες και οι μικροί το δέμας (το μπόι) καθοδηγούν τα κατάλοιπα της ήττας. Διότι, μόνιμα πια, διδασκόμεθα (κατ' ανοχή) την εθελοδουλία στον κάθε λογής κατακτητή. Και επειδή μας έχουν διαμηνύσει ήδη πως είμαστε πια... ευρωπαίοι πολιτισμένοι!
Υ.Γ. Με τον Επίκτητο όμως να επιμένει πως: «κανένας που συγκατένευσε στη δουλεία δεν είναι δυνατό να υπάρξει ή να παραμένει ελεύθερος».
ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΡΥΔΑΣ
πρώην Δήμαρχος Μόρφου