«Όταν διψά η αυλή σου…»

Η πρόσφατη απόφαση της Κυβέρνησης να απορρίψει τις τελευταίες προτάσεις της Vitol για προμήθεια φυσικού αερίου από δικές της πηγές ως ενδιάμεση λύση για τους ηλεκτροπαραγωγούς μας σταθμούς και να επικεντρωθεί στη λύση αερίου από το δικό μας κοίτασμα, εκείνο του «Αφροδίτη», ενώ φέρνει στον νου μας το ρητό «όταν διψά η αυλή σου...», οι επιπτώσεις της κρίνονται ως εξαιρετικά σημαντικές από στρατηγικής, αναπτυξιακής και πολιτικής άποψης.
Πρώτα, θα έχουμε στη διάθεσή μας δικό μας αέριο που, μιας και θα το φέρουμε με αγωγούς από το δικό μας κοίτασμα, θα μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε όχι μόνο για παραγωγή ηλεκτρισμού αλλά και για τη βιομηχανία, καθώς και για οικιακούς σκοπούς τόσο στην ελληνοκυπριακή κοινότητα όσο και για την οικονομική ανάπτυξη ολόκληρης της Κύπρου ως συνόλου. Η ύπαρξη σχετικά φθηνής προμήθειας ενέργειας θα ενθαρρύνει τη δημιουργία και άλλων ενεργοβόρων βιομηχανικών
δραστηριοτήτων, καθώς και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που παράγουν υποπροϊόντα υδρογονανθράκων. Οι τελευταίες αυτές προοπτικές θα μπορούν να ενισχυθούν περαιτέρω και από την άφιξη και εκμετάλλευση μέρους των αποθεμάτων πετρελαίου που έχουν διαπιστωθεί στα θαλάσσιά μας οικόπεδα, πρόσθετα από εκείνα των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε αέρια μορφή.
Είναι σημαντικό, βέβαια, όπως ο στόχος για έναρξη της άφιξης με αγωγούς των υδρογονανθράκων από το «Αφροδίτη» στους ηλεκτροπαραγωγούς σταθμούς επισπευσθεί, έτσι ώστε όχι μόνο να φθάσουν αλλά και να μπορούν να αξιοποιηθούν από το 2020, ή και ενωρίτερα, ώστε να μην κινδυνεύουμε από την επιβολή προστίμου από την Ευρωπαϊκή Ένωση για παραγωγή ατμοσφαιρικών ρύπων, μια οδηγία/υποχρέωση που θα αρχίσει να εφαρμόζεται από το 2020.
Μια πρόσθετη αναπτυξιακή πτυχή, επακόλουθο της ύπαρξης αγωγών για υδρογονάνθρακες προς την Κύπρο, είναι εκείνη που δημιουργεί προοπτικές και για άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες όπως την παραγωγή ηλεκτρισμού για μεταφορά του με υποβρύχιο καλώδιο προς την Ελλάδα (και από εκεί σε βαλκανικές και άλλες ευρωπαϊκές χώρες) -όπως η έναρξη, ήδη, σχετικής τεχνο-οικονομικής μελέτης-, καθώς και για δημιουργία εγκαταστάσεων υγροποίησης για εξαγωγή σε χώρες που δεν έχουν πρόσβαση σε αγωγούς αερίου.
Οι πιο πάνω αναπτυξιακές προοπτικές θα μπορούν να ενισχυθούν και να στηριχθούν και με την προμήθεια υδρογονανθράκων και από τα άλλα μας θαλάσσια οικόπεδα, όπως από εκείνα στα οποία έχουν αδειοδοτηθεί και οι εταιρείες Total και Eni.
Τέλος, η θεώρηση της Κύπρου ως σταθμού-κόμβου διάθεσης και επεξεργασίας υδρογονανθράκων, θα της προσδώσει και διαστάσεις για αξιοποίηση υδρογονανθράκων και από άλλα οικόπεδα στην περιοχή, όπως του Ισραήλ, και γιατί όχι, και από κάποια θαλάσσια οικόπεδα της Αιγύπτου, για αγωγούς προς την Τουρκία και από εκεί προς την ευρωπαϊκή αγορά, όταν θα έχει επιλυθεί το κυπριακό πρόβλημα (ευχόμαστε εντός του 2016..) και όταν θα θεωρείται ως μια ειρηνική χώρα στην ταραγμένη μας περιοχή, μια «Ελβετία» της ανατολικής Μεσογείου.
Έτσι, χρησιμοποιώντας μια «θετική» παραλλαγή ενός άλλου ρητού, εκείνου του «ενός καλού δοθέντος μύρια έπονται», θα μπορούμε, ξεκινώντας από την απόφαση για αέριο από το οικόπεδο «Αφροδίτη», να προσβλέπουμε με αισιοδοξία σε ένα λαμπρό μέλλον για τον τόπο μας, νοουμένου, βέβαια, ότι θα υπάρξουν οι κατάλληλοι χειρισμοί από τους ιθύνοντες, μακριά από σκοπιμότητες και μικρο/μεγαλο-συμφέροντα...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ